សេចក្តីសង្រ្គោះ ជាដំណើរ ក្នុង សេចក្តី ជំនឿ សេចក្តីសង្រ្គោះ មិនមែនជាបាតុភូតដែលកើតឡើង មួយរំពេច ឬភ្លាមៗ នោះទេ ប៉ុន្តែវាជា ដំណើរ ក្នុង សេចក្តី ជំនឿ ដែលមានដំណាក់កាល។ ដូចជាកាលពីលោក ម៉ូសេ បានទៅសង្គ្រោះរាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល ពីប្រទេស អេស៊ីព្ទ បាន ប្រើពេលជាយូរឆ្នាំ ហើយក៏មានច្រើនដំណាក់កាលផង។ ដំណាក់កាល ដែល រាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល ស្រែកអំពាវនាវ ទូលទៅព្រះ អំពីទុក្ខលំបាករបស់ខ្លួន, ព្រះទ្រង់ត្រាស់ហៅអ្នកបំរើ ម៉ូសេ ដើម្បីរំដោះ, ការតវ៉ា ផ្ចាញ់ផ្ចាល ខ្មាំងសត្រូវឲ្យ ចុះចាញ់, ការប្រុងប្រៀបរៀបចំ ដើម្បីរំដោះ, ខ្មាំងដេញពី ក្រោយទាល់ច្រកនៅសមុទ្រក្រហម, ឧបសគ្គ និងការ លំបាក, ជម្លោះ ក្នុងការធ្វើដំណើរ, ......។ ឬមួយដូចពីកាលលោក ណូអេ បាននាំគ្រួសារឲ្យសង់ទូក មុនទឹកជំនន់ គាត់និង គ្រួសារ ត្រូវពុះពារ សង់ទុក ទាំងអំណត់។  អំណត់នឹងការរកសំភារ: មកសង់ អំណត់នឹងការស្តាប់បង្គាប់ដល់ព្រះ អំណត់ នឹង ពាក្យចំអក ឡកឡឺយពីអ្នកជិតខាង ព្រោះគាត់សង់ទូកយ៉ាងធំនោះនៅលើគោក គ្មានទឹកឯណា អាចបណ្តែតទូក នោះបានសោះ សូម្បីតែភ្លៀងក៏គ្មានផង។  លោកអូណេ និងគ្រួសារគាត់ចំណាយអស់ រយ:ពេលមួយរយឆ្នាំ ទើប ហេតុការនៃព្រះបន្ទូលដែលមនុស្សមិនយល់សោះនោះបានសំដែងឲ្យឃើញ គឺទឹក ជំនន់ យ៉ាងធំ នោះបានមកដល់។ លោកអូណេនិង គ្រួសារបានសង្រ្គោះដោយសារ ជឿហើយធ្វើ តាមព្រះ ដូច្នោះការធ្វើទូក ដើម្បីសង្គ្រោះ ខ្លួនគាត់ និងគ្រួសារនេះដោយសារជំនឿទៅលើព្រះ ត្រូវចំណាយ ពេល យ៉ាង យូរ និងឆ្លងកាត់ច្រើនដំណាក់កាលផង។ បើសង្កេត មើលការរំដោះ សង្គ្រោះនេះ មានការ ចូល រួមទង្វើបីប្រភេទ គឺទង្វើរបស់ព្រះ, របស់មនុស្ស និងរបស់អ្នកដឹកនាំ។ បើយើងងាកមកមើល សេចក្តីជំនឿរបស់ គ្រិស្ទានសព្វថ្ងៃក៏មានដំណើរនិង ដំណាក់កាលប្រហាក់ប្រហែល គ្នាដែរ។ សេចក្តីជំនឿរបស់គ្រិស្ទានមិនមែនគ្រាន់តែបានជឿដល់ព្រះហើយនៅផ្ទះ ឬមួយគ្រាន់តែជាគ្រិស្ទានតែថ្ងៃអាទិត្យប៉ុណ្ណោះនោះទេ គឺត្រូវតែតស៊ូ អត់ធ្មត់ រក្សា សេចក្តីស្រឡាញ់ គឺត្រូវ ស្រឡាញ់ព្រះឲ្យអស់អំពីចិត្ត អស់ពីព្រលឹង និងអស់ពីកម្លាំង ហើយត្រូវស្រឡាញ់ អ្នកជិតខាងឲ្យដូចខ្លួនឯងផង។ ហើយត្រូវរក្សាសេចក្តី ជំនឿនេះគឺនៅជាប់នឹង ព្រះបន្ទូលរហូតផង។ ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលក្នុងគម្ពីរយ៉ូហាន ១៥៖២ ថា៖ អស់ទាំងខ្នែងណាដុះចេញពីខ្ញុំ ដែលមិនបង្កើតផលផ្លែ នោះទ្រង់កាត់ចោល តែអស់ទាំងខ្នឺងណា ដែលបង្កើតផលផ្លែ នោះទ្រង់លួសខ្នែងនោះវិញ ដើម្បីឲ្យបាន ផលផ្លែជាច្រើនឡើង។  (ផលនោះគឺរាប់បញ្ចូល ទាំងការរក្សា និងបង្កើនសេចក្តីជំនឿផងដែរ) តើយើងគួរង់ចាំទាល់តែធ្លាក់ភ្លៀង ទើបយើងចាប់ផ្តើមសង់ទូកឬអី? ក្នុងព្រះគម្ពីរ ម៉ាថាយ 25៖1-13 និយាយអំពីស្រ្តីព្រហ្មចារី ទាំង១០នាក់ ដែល៥នាក់បានថែរក្សា ចង្កៀង ខ្កួនឲ្យភ្លឹទាំងមានប្រេងពេញផង។ (សូមមើលរបាំរបាំបរិសុទ្ធ ដែលស្តីពីរឿងនេះ ក្នុងទំព័រវីដេអូ) គ្រិស្ទានមិនមែនជាមនុស្សដែលល្អឥតច្ចោះនោះទេ ប៉ុន្តែជាមនុស្សដែលដឹងថា ខ្លួនមានបាបវិញ  ហើយ ស្វែង រកព្រះឲ្យជួយ ហើយសម្រេចចិត្ត ដើរតាមព្រះបន្ទូល រហូតអស់កល្ប។  

 អត្ថបទសិក្សាព្រះគម្ពីរ  យ៉ូហាន ៣៖១-១៦  Date: 2/12/14,  កំណើតថ្មីរបស់មនុស្ស ១ រីឯ​នៅ​ក្នុង​ពួក​ផារិស៊ី មាន​ចៅហ្វាយ​សាសន៍​យូដា​ម្នាក់ ឈ្មោះ​នីកូដេម២ លោក​ក៏​មក​ឯ​ព្រះយេស៊ូវ​ទាំង​យប់ ទូល​ថា លោក​គ្រូ យើង​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា លោក​ជា​គ្រូ​មក​ពី​ព្រះ​ពិត ដ្បិត​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ធ្វើ​ទី​សំគាល់ ដែល​លោក​ធ្វើ​ទាំង​នេះ​បាន​ទេ លើក​តែ​ព្រះ​គង់​នៅ​ជា​មួយ​ប៉ុណ្ណោះ៣ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា ប្រាកដ​មែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​ជា​ប្រាកដ​ថា បើ​មិន​បាន​កើត​ជា​ថ្មី នោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ឃើញ​នគរ​ព្រះ​បាន​ទេ៤ លោក​នីកូដេម​ទូល​សួរ​ថា ធ្វើ​ដូច​ម្តេច​នឹង​កើត​ឡើង​បាន ក្នុង​កាល​ដែល​ចាស់​ហើយ តើ​អាច​នឹង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ពោះ​ម្តាយ​ម្តង​ទៀត ហើយ​កើត​ឡើង​វិញ​បាន​ឬ៥ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា ប្រាកដ​មែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​ជា​ប្រាកដ​ថា បើ​មិន​បាន​កើត​អំពី​ទឹក ហើយ​អំពី​ព្រះវិញ្ញាណ នោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​នគរ​ព្រះ​បាន​ទេ៦ របស់​អ្វី​ដែល​កើត​ពី​សាច់ នោះ​ជា​សាច់​ទេ ហើយ​ដែល​កើត​ពី​ព្រះវិញ្ញាណ នោះ​ជា​វិញ្ញាណ​វិញ៧ កុំ​ឲ្យ​ឆ្ងល់ ពី​ពាក្យ​ដែល​ខ្ញុំ​ប្រាប់​ថា ត្រូវ​តែ​កើត​ជា​ថ្មី​នោះ​ឡើយ៨ ឯ​ខ្យល់ ចង់​បក់​ទៅ​ឯ​ណា ក៏​ចេះ​តែ​បាន ហើយ​អ្នក​ឮ​សូរ​សព្ទ តែ​មិន​ដឹង​ជា​មក​ពី​ណា ឬ​ទៅ​ឯ​ណា​ទេ អស់​អ្នក​ណា​ដែល​កើត​មក​ពី​ព្រះវិញ្ញាណ នោះ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ៩ លោក​នីកូដេម​ទូល​សួរ​ថា ធ្វើ​ដូច​ម្តេច​ឲ្យ​ការ​ទាំង​នេះ​កើត​បាន១០ ព្រះយេស៊ូវ​ទ្រង់​ឆ្លើយ​ថា អ្នក​ជា​គ្រូ​នៃ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល តែ​មិន​ដឹង​ការ​ទាំង​នេះ​ទេ​ឬ១១ ប្រាកដ​មែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​ជា​ប្រាកដ​ថា យើង​ប្រាប់​ពី​ការ​ដែល​យើង​ដឹង ហើយ​ធ្វើ​បន្ទាល់​ពី​ការ​ដែល​យើង​បាន​ឃើញ តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ទទួល​សេចក្តី​បន្ទាល់​របស់​យើង​ទេ១២ បើ​ខ្ញុំ​និយាយ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា ពី​ការ​ដែល​ត្រូវ​ខាង​ផែនដី តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ជឿ​ទៅ​ហើយ នោះ​ចំណង់​បើ​ខ្ញុំ​ប្រាប់​ពី​ការ ដែល​ត្រូវ​ខាង​ស្ថានសួគ៌​វិញ តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច​នឹង​ឲ្យ​ជឿ​ទៅ​បាន១៣ គ្មាន​អ្នក​ណា​បាន​ឡើង​ទៅ​ស្ថានសួគ៌​ឡើយ មាន​តែ​ព្រះអង្គ ដែល​យាង​ចុះ​ពី​ស្ថានសួគ៌​មក​ប៉ុណ្ណោះ គឺ​ជា​កូន​មនុស្សដែល​នៅ​ស្ថានសួគ៌​នោះ​ឯង១៤ ហើយ​ដែល​លោក​ម៉ូសេ​បាន​លើក​សត្វ​ពស់​ឡើង នៅ​ទី​រហោស្ថាន​ជា​យ៉ាង​ណា នោះ​កូន​មនុស្ស​នឹង​ត្រូវ​គេ​លើក​លោក​ឡើងយ៉ាង​នោះ​ដែរ១៥ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ​ដល់​កូន​មនុស្សនោះ មិន​ត្រូវ​វិនាស​ឡើយ គឺ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​វិញ១៦ ដ្បិត​ព្រះ​ទ្រង់​ស្រឡាញ់​មនុស្ស​លោក ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​ទ្រង់​ប្រទាន​ព្រះរាជបុត្រា​ទ្រង់​តែ​១ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ​ដល់​ព្រះរាជបុត្រា​នោះ មិន​ត្រូវ​វិនាស​ឡើយ គឺ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​វិញ   ក- ពិនិត្យអត្ថបទ៖  ១- លោកនីកូដេម ជាពួកផារិស៊ីម្នាក់ បានមកជួបព្រះយេស៊ូវទាំងយប់ ដោយយល់ថា ព្រះយេស៊ូវ ជាមនុស្សពិសេស ដែលមកពីព្រះ។  ២- ព្រះយេស៊ូវ បានលើកពីប្រធានបទមួយស្ដីពី ការកើតជាថ្មី ដែលជាប្រធានសំខាន់ មិនសំរាប់តែ លោកនីកូដេម ប៉ុណ្ណោះទេ តែសំរាប់មនុស្សជាតិទាំងអស់ នៅលើផែនដី។  ៣- លោកនីកូដេម និងព្រះយេស៊ូវ បានពិភាក្សាគ្នាយ៉ាងល្អិតល្អន់ ក្នុងប្រធានបទ ការកើតជាថ្មីនេះ។  ៤- ខគន្លិះមាន៖ ខ៣, ខ៥, ខ៦, ៧, ៨, ខ១៣, ខ១៥, ខ១៦ ខ- ពន្យល់អត្ថន័យ៖  ១- ក្នុងខ៣ ព្រះយេស៊ូវថា បើមិនបាន កើតជាថ្មី នោះគ្មានអ្នកណាអាច នឹងឃើញនគរ ព្រះបានទេ មានន័យថា បើមិនបានកើតជាថ្មី នោះមិនអាចទៅស្ថានសួគ៍បានឡើយ។ ការនេះសំខាន់ណាស់ ដូច្នេះហើយបានជាលោកនីកូដេម សួរបញ្ជាក់ ដើម្បីឱយ ព្រះយេស៊ូវ ពន្យល់ឱយបាន ច្បាស់លាស់ពីការកើតជាថ្មីនេះ តើមានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច។  ២- នៅខ៥ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា​ បើ​មិន​បាន​កើត​អំពី​ទឹក ហើយ​អំពី​ព្រះវិញ្ញាណ នោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា ​អាច​នឹង​ចូល​ទៅ ​ក្នុង​នគរ​ព្រះ​បាន​ទេ។ ពាក្យថា កើតអំពីទឹក នៅ ទីនេះ មិនសំដៅយក ការជ្រមុជទឹកនោះទេ តែសំដៅលើការ ស្អាតបរិសុទ្ធវិញ ព្រោះ ការជ្រមុជទឹក គឺគ្រាន់តែបញ្ជាក់ ពីការស្តាប់បង្គាប់ ដែលព្រះយេស៊ូវបាន បង្គាប់ឱយ ធ្វើការនេះ នឹងជាទីបន្ទាល់ ថាខ្លួនបានប្រែចិត្ដ ទទួលជឿព្រះ ហើយប៉ុណ្ណោះ មានតែ មនុស្សទេ ដែលបានធ្វើបុណ្យ ជ្រមុជទឹក ចំណែក ព្រះយេស៊ូវវិញ ទ្រង់មិនបានធ្វើ បុណ្យជ្រមុជទឹក ឱយមនុស្ស ណាម្នាក់នោះទេ គឺទ្រង់បានជ្រមុជគេ ដោយព្រះវិញ្ញាណ វិញ។  ៣- ដូច្នេះការកើតជាថ្មីនេះ គឺជាការដែលកើត ដោយវិញ្ញាណ ដែលទ្រង់បានជ្រមុជ នោះឯង។ ក្នុងខ៨ ហើយ ការកើតជាថ្មីនេះ ក៏មើលមិនឃើញផង ព្រោះជាវិញ្ញាណ បីហាក់ដូចជាខ្យល់ ដែលរសាត់ចុះឡើងពិត តែមើលមិនឃើញឡើយ។  ៤- ក្នុងខ១៣ ព្រះយេស៊ូវ បានបញ្ជាក់ថា ទ្រង់ជាព្រះដែល យាងចុះពីស្ថានសួគ៍មក ដើម្បីធ្វើការទាំងអស់នេះ គឺការឱយកំណើតថ្មី អំពីព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បីឱយមនុស្សមាន សិទ្ធិ ចូលស្ថានសួគ៍ នេះឯង។ ៥- ដោយសារ មនុស្សមានការពិបាកយល់ អំពីផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណនេះ សូម្បីតែលោក នីកូដេម ដែលជាអ្នកធំ មានចំណេះជ្រៅជ្រះផង នៅតែ មិនបានយល់ច្បាស់ ពីការនេះ ទេ ដូច្នេះហើយ បានជាព្រះយេស៊ូវ មានបន្ទូលយ៉ាងខ្លី ក្នុងខ១៥ថា  ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ ​ដល់​កូន​មនុស្ស (គឺជឿដល់ទ្រង់) នោះមិន​ត្រូវ​វិនាស​ឡើយ គឺ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អស់​កល្ប ​ជានិច្ច​វិញ។ គឺគ្រាន់ជឿ ទុកចិត្ដ ដល់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។  ៦- ក្នុងខ១៦ ព្រះទ្រង់បានស្រឡាញ់ មនុស្សលោកទាំងអស់ក៏ពិតមែន ប៉ុន្ដែមានតែអ្នក ដែលបានជឿ ដល់ព្រះរាជបុត្រា គឺព្រះយេស៊ូវប៉ុណ្ណោះ ដែលមិនត្រូវជាប់ជំនុំជំរះ ឬមានទោសឡើយ តែត្រូវបានជីវិត អស់កល្ប នៅនាស្ថានសួគ៍ ជាមួយទ្រង់វិញ មានន័យថា អស់អ្នកណា ដែលមិន បានជឿ ដល់ទ្រង់ នោះនឹងជាប់ជំនុំជំរះវិញ  ព្រោះព្រះទ្រង់ ជាព្រះដ៏ បរិសុទ្ធ សុចរិត យុតិធម៍ ទ្រង់មិនអាច រាប់អ្នកមានបាប ជាអត់ទោស នោះទេ។  គ- អនុវត្ដព្រះបន្ទូលនេះជាប្រយោជន៍៖  ១- ដូច្នេះកំណើតថ្មី ដែលកើតដោយសារ ព្រះវិញ្ញាណនេះ សំខាន់ខ្លាំងណាស់ សម្រាប់ មនុស្សគ្រប់រូប ដែលចង់ទៅនៅស្ថានសួគ៍ គឺព្រះយេស៊ូវ ដែលយាងចុះ ពីសា្ថនសួគ៍មក គឺដើម្បីលាង សំអាតមនុស្ស ឱយបានស្អាត ពីអំពើបាបរបស់ខ្លួន ដើម្បីឱយបានចូល ទៅទីបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់។ ២- ព្រះយេស៊ូវ បានបញ្ជាក់ គ្រប់ទាំងសកម្មភាព របស់ទ្រង់ ថាទ្រង់ប្រាកដ ជាព្រះ ដែលបានយាងចុះ ពីស្ថានសួគ៍ពិតប្រាកដមែន គឺទ្រង់បានមក ចាប់កំណើត នឹងនាង ព្រហ្មចារីណ៍ ដែលមាន ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ជាបិតា គឹជាព្រះ។ ទ្រង់បានសុគត តែបីថ្ងៃ ហើយទ្រង់ បានរស់ ឡើងវិញ ក៏បានយាង ត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៍ វិញទាំង ភ្នែកស្រស់ មានសិស្សទ្រង់ បានធ្វើបន្ទាល់ ពីការទាំងអស់នេះ ដោយមាន ទាំងកត់ ចារទុក ក្នុងព្រះគម្ពីរផង។  ៣- ដោយសារព្រះគុណ ទ្រង់មានសេចកី្ដ អត់ធ្មត់នឹងអំពើបាប របស់មនុស្ស ទ្រង់បាន ប្រកាស ផ្សាយដំណឹងល្អនេះ អស់រាប់ពាន់ឆ្នាំហើយ ដើម្បីឱយមនុស្ស បានប្រែចិត្ដ ជឿដល់ទ្រង់ តើនេះមិនយុតិធម៌ ទេឬអី? តើព្រះទ្រង់មិនបានទុក ឱយអស់ លោក បងប្អូន មួយរយឆ្នាំ សំរាប់គិតពិចារណា នឹងធ្វើការសម្រេច ប្រែចិត្ដជឿ ដល់ទ្រង់ទេឬអី? នេះគឺជាការសំខាន់ តែមួយគត់ នៃជីវិតមនុស្សហើយ បើមិនមែនទេ តើមានអ្វី ដែលសំខាន់ ជាងនេះទៀត? សូមរកនឹកមើលចុះ លើសពីនេះគឹគ្មានអ្វី ក្រៅពី ការស្លាប់ទៅវិញ ជាអសារបង់ ប៉ុណ្ណោះ។  ៤- ព្រះទ្រង់បានបង្កើត បក្សីមក ដែលជាសត្វ ដែលមានកំណើត ពីរដង គឺម្ដងដំបូង ជាពង ដែលនៅក្នុងរបាំង នៃសំបក មើលអី្វក៏មិនឃើញ សូម្បីតែមេ ដែលជាអ្នកបង្កើត ខ្លួនក៏មិនឃើញ មិនស្គាល់ផង ទាល់តែវាញាស់ គឺកើតជា ដំណាក់កាលទីពីរ ទើបវា បានស្គាល់ អី្វៗទាំងអស់។  ៥- តើលោក អ្នកបានកើត ជាថ្មីហើយឬនៅ? បើនៅទេ តើចង់ទៅនៅ ស្ថានសួគ៌ឬទេ? បើចង់ សូមទូលសូម ទៅព្រះយេស៊ូវ តាមលំនាំ សេចក្ដីអធិស្ឋាន ដូចតទៅនេះ ៖  ឱ! ព្រះយេស៊ូវអើយ ទូលបង្គំជាមនុស្សមានបាប សូមទ្រង់មេត្ដា អត់ទោសបាប ឱយទូលបង្គំផង ហើយសូមទ្រង់អនុញ្ញាតិ ឱទូលបង្គំបានចូលទៅនៅ ក្នុងនគរ របស់ទ្រង់ផង។ អាម៉ិន  សូមបងប្អូនស្វែងរក ព្រះវិហារ ជិតខាងបងប្អូន ដើម្បីចូលរួម ថា្វយបង្គំទ្រង់ នឹងរៀន ព្រះបន្ទូលទ្រង់ថែមទៀត។  បើបងប្អូនមានសំណួរអ្វី សូមទាក់ទងតាមរយៈ website: www.cambodiancc.org   សូមព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ ប្រទានពរ ដល់អស់ លោកអ្នក បងប្អូន។  

  សូមជូនអត្ថបទព្រះបន្ទូល ព្រះអទិករនិងវត្តមានទ្រង់  មុនដំបូងយើងចង់និយាយអំពីអត្ថន័យនៃពាក្យថា ព្រះ និង ព្រះអាទិករដើម្បីឱ្យយើង បានយល់ទាំងអស់គ្នានូវអត្ថន័យនៃពាក្យដែលដើរ តួរយ៉ាងសំខាន់សំរាប់ឲ្យមនុស្ស ទទួលយល់ព្រម ស្គាល់ របស់ឬ ពាក្យណាមួយជាមួយគ្នា។ នៅពេលដែលយើងឮ ពាក្យថាព្រះមនុស្សម្នាក់ៗ បានគិតសំដៅ ភ្ជាប់ទៅលើព្រះដែលខ្លួនស្គាល់ឫជឿ ភ្លាមមួយរំពេចនេះជាការធម្មតារបស់ មនុស្ស ។ ឧទាហរណ៍ៈ បើប្រជាជនខ្មែរសំដៅយកព្រះពុទ្ធ បើអ៊ិស្លាមសំដៅយកព្រះអាឡា បើ ប្រជាជនជ្វីសគេនិងសំដៅទៅលើព្រះយេហូវ៉ា ចំណែកឯគ្រិស្ទានសំដៅយកព្រះវរបិតា នៅពេលនេះយើងនិងនិយាយតែអំពីព្រះអាទិករ ឬ ព្រះអាទិទេពនេះមួយតែប៉ុណ្ណោះ ដោយពឹងផ្អែកទៅលើព្រះគម្គីរប៊ីប ឬហៅថាព្រះគម្គីរបរិសុទ្ធដែលបានរៀបរាប់យ៉ាង ក្បោះក្បាយពីរឿងបង្ករបង្កើតនេះ ហើយមានតែគម្គីរបរិសុទ្ធរបស់ព្រះមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលស្តីអះអាងយ៉ាងច្បាស់ពីការបង្ករបង្កើតនេះ(លោកុប្បត្តិ ១៖១-- កាលដើមដំបូងឡើយ ព្រះបានបង្កើតផ្ទៃមេឃនិងផែនដី...) ។ ទ្រង់គ្មានឈ្មោះទេព្រោះទ្រង់គ្មានម៉ែឳដាក់ឈ្មោះឲ្យទេ ក្នុងភាសាហេព្រឺដែលហៅថា យ៉ាវ៉េ សរសេរជាយេហូវ៉ា នោះមាន ន័យថា “ អញជាព្រះដ៏ជាព្រះ” (ក្នុងគម្ពីរនិក្ខមនំ 3៖14) ដូច្នេះយេហូវ៉ា ឬ យ៉ាវ៉េ នេះបាននិយមប្រើជាឈ្មោះរបស់ព្រះទៅវិញឥឡូវនេះ។ តើព្រះយេហូវ៉ានេះមានមែនឬទេ? ព្រះទ្រង់ជាវិញ្ញាណ ហើយមានព្រះចេស្តាអស្ចារ្យដែលភ្នែកមនុស្សមិនអាចមើលទ្រង់ឃើញឡើយប៉ុន្តែវត្តមាន របស់ទ្រង់នោះមានជាក់ច្បាស់ណាស់ ព្រោះរូបអ្នកផ្ទាល់ដែលកំពង់តែអាន ឬមើលនេះគឺព្រះនោះឯងជាអ្នកបង្កើត ដូចជាខ្យល់ដែលយើងមើលមិនឃើញសោះ តែយើងបានរស់នៅដោយ របស់ មើលមិន ឃើញនោះ​​​​​​​​ឯង លោកអ្នក មិនអាចប្រកែកបានទេ លុះត្រាតែលោក អ្នកអាចរកព្រះដទៃណា មកជំនួស ដោយមានភ័ស្តុតាងជាក់ច្បាស់ត្រឹមត្រូវ ពុំនោះ ទេគឺទ្រង់នេះឯងហើយ។ -       ព្រះអាទិករ គឺជាព្រះយេហូវ៉ា គឺជាព្រះតែមួយអង្គគត់ដែលមានព្រះជន្ម គង់នៅអស់កល្បជានិច្ច ដែលមានគ្រប់ទាំងព្រះចេស្តា កសាងផ្ទៃមេឃនិង ផែនដី និងគ្រប់របស់ទាំងអស់ ព្រមទាំងមនុស្សយើងផង។ -       ទ្រង់បានដាក់ក្រិតវិន័យទៅលើគ្រប់របស់ដែលទ្រង់បានបង្កើត -       ទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សក្នុងភាពពិសេសឱ្យដូចជាអង្គទ្រង់ ហើយផ្លុំខ្យល់ដង្ហើមទ្រង់ចួលទៅក្នុងមនុស្សដែលក្លាយជាព្រលឹងរស់ឡើង (ក្នុងគម្ពីរលោកុប្បត្តិ 2៖7- ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះទ្រង់យកធូលីដីមកសូនធ្វើជាមនុស្ស ទ្រង់ផ្លុំខ្យល់ដង្ហើម ជីវិតបញ្ចូលក្នុងរន្ធច្រមុះ នោះក៏ត្រឡប់ជាមានព្រលឹងរស់ឡើង.)។ ទ្រង់បានប្រទានអំណាចឱ្យមនុស្សត្រួតត្រាលើសត្វមានជីវិត និងព្រៃព្រឹក្សា ទាំងអស់នៅលើផែនដី ថែមទាំងប្រទានសេរីភាពដល់មនុស្សក្នុងការជ្រើស រើសទៀតផង។ -       ទ្រង់ជាម្ចាស់ស្ថានសួគ៌ ហើយក៏ជាដំណាក់របស់ទ្រង់គង់នៅផង។ -       ទ្រង់ជាព្រះដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងអស្ចារ្យ (យូហាន ៣៖១៦- ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោកដល់ម្លេះបានជាទ្រង់ប្រទានបុត្រាតែមួយ ដើម្បីឱ្យអស់អ្នកណាដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានោះ មិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺឱ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ។) -       ទ្រង់បានលះចាកស្ថានសួគ៌មកយកកំណើតជាមនុស្ស និងនាងក្រមុំព្រហ្មចារីយ៏ឈ្មោះ នាងម៉ារី ជាជនជាតិ អ៊ីស្រាអែល ដើម្បីបង្ហាញពីវត្តមានរបស់ទ្រង់ ជាព្រះអាទិករ ផង, បញ្ជាក់ពីព្រះចេស្តាដែលអាចអត់ទោសបាបឱ្យមនុស្សជាតិផង ដោយសុគត លើឈើឆ្កាងជំនួសមនុស្សមានបាប ហើយបីថ្ងៃរស់ឡើងវិញ។ អត្ថបទព្រះបន្ទូលនេះ សំខាន់សំរាប់ឱ្យមនុស្សបានស្គាល់ ហើយដឹងថា ខ្លួនកើតពីព្រះមក ហើយគឺព្រះយេហូវ៉ា នៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប ជាព្រះអាទិករដ៏ពិតតែមួយ ព្រោះទ្រង់បានអះអាង បញ្ជាក់ហើយ សំដែងឱ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់លាស់ណាស់ហើយ ក៏គ្មានព្រះណា ឬគម្ពីរណាទៀត អះអាងដូច្នេះ ឡើយ។ សំណួរ ៖ -       តើអស់លោកបងប្អូនមានព្រះនៅក្នុងចិត្តឬទេ? តើព្រះណាមួយ? -       តើព្រះអង្គនោះមានព្រះជន្មរស់នៅឬទេ? -       តើទ្រង់មានអំណាចអត់ទោសបាបឲ្យអស់លោកបងប្អូនបានឬទេ? -       តើទ្រង់មានដំណាក់ស្ថានសួគ៌សំរាប់អស់លោកបងប្អូនក្រោយពីពេលស្លាប់ ពីផែនដីនេះទៅឬទេ? -       បើគ្មានទេនោះ សូមទទួលជឿដល់ព្រះយេស៊ូវចុះ ទ្រង់មានគ្រប់ទាំងអស់សំរាប់ អស់លោកបងប្អូន    

  ព្រលឹងមនុស្ស បើតាមការសង្កេតឃើញ មនុស្សជាសត្វលោកមានជីវិតម្យ៉ាងខុសប្លែក ពីសត្វដទៃ ទាំងពួងទោះធំ ឬតូចក្តី នៅលើផែនដីទាំងមូល ទាំងរូបកាយ ជីវិតរស់នៅ ការទាក់ទងគ្នាការឈ្លាសវៃ ព្រមទាំងមានអំណាចត្រួតត្រា លើសត្វគ្រប់ប្រភេទ នៅលើផែនដីផង។ ថ្វីត្បិតតែសត្វស្វា វាមានលក្ខណខ្លះដូចជាមនុស្ស ក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែមនុស្ស ប្រាកដច្បាស់ ណាស់គឺមិនបានធ្វើវិវត្តពីពូជស្វាមកទេ ព្រោះ៖ 1.   សត្វស្វាឥតមានឈាមដូចមនុស្សទេបើវាមានពូជជាមួយគ្នា ឈាមវាក៏ដូចគ្នានឹង មនុស្សដែរ បើឈាមវាដូចគ្នា ក្រសួងសុខាភិបាលក្នុងពិភពលោកទាំងមូលមិន ពិបាកប្រកាសសុំអំណោយទានឈាម ឬទិញឈាមសម្រាប់ជំនួយសង្រ្គោះនោះទេ ម្លេះគេនាំគ្នាចិញ្ចឹមស្វាសំរាប់ការយកឈាមនោះទៅហើយ។ 2.   សព្វថ្ងៃនេះគេមិនដែលប្រទះឃើញ ក្រុមស្វា ឬពូជស្វា ឬបុគ្គលស្វាណាមួយ កំពុង តែធ្វើវិវត្តនោះសោះ។ 3.   ប្រាជ្ញារបស់ជនជាតិស្វាមើលទៅដូចជាឆ្លាតជាងសត្វដទៃមែន ប៉ុន្តែវានៅតែមានព្រំ ដែន ដូចសត្វដទៃដែរ គឺវាមិនអាចឆ្លាតលើស ពីកំណត់ព្រំដែនរបស់វាទេ។ 4.     គ្មានភ័ស្តុតាងពិតប្រាកដណាមួយបញ្ជាក់បង្ហាញពីការនេះ ទាល់តែសោះ គឺវាគ្រាន់ តែការគិតស្រម័យ ប៉ាន់ស្មានរបស់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រប៉ុណោះ។ 5.     ស្វាជាសត្វវាឥតមានព្រលឹងទេ។ យើងឥតដែលឃើញមានក្រុម ឬពូជស្វាណា ហៅប្រជុំគ្នាថ្វាយបង្គំព្រះ ឬមានជឿសាសនាអ្វី ដែលជាផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណ សោះឡើយ ។ យើងបានដឺងថាមនុស្សមានព្រលឹង ដោយសារព្រះគម្ពីរ បានសរសរទុកមក ច្បាស់ លាស់ណាស់អំពីការដែលព្រះទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សមក គឺនៅក្នុង គម្ពីរ លោកុប្បត្តិ 2៖7  "ព្រះយេហូវ៉ា​ដ៏​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​យក​ធូលី​ដីមក​សូន​ធ្វើ​ជា​មនុស្ស ទ្រង់​ផ្លុំ​ខ្យល់​ដង្ហើម​ជីវិត​បញ្ចូល​ទៅ​ក្នុង​រន្ធ​ច្រមុះ នោះ​ក៏​ត្រឡប់​ជា​មាន​ព្រលឹង​រស់​ឡើង។" 1.   អត្ថន័យនៃព្រលឹង៖ ដូច្នេះបើយោលទៅតាមព្រះគម្ពីរ ព្រលឹង គឺជាខ្យល់ដង្ហើម ពិសេស របស់ព្រះ គឺជាខ្យល់ដង្ហើមជីវិត ក៏ជាអំណាច ឬកម្លាំងដែលជម្រុញ  រូបកាយរបស់មនុស្ស ឱ្យមានចលនា ហើយមានជីវិតរស់ឡើង។ លើសពីនោះ ខ្យល់ដង្ហើមជីវិតនោះ ក៏បានត្រឡប់ ជាព្រលឹងដ៏រស់ របស់ មនុស្សនោះផងដែរ។ 2.   លក្ខណរបស់ព្រលឹង៖ ព្រលឹងនៅតែរស់រហូត ទោះរូបកាយស្លាប់ក៏ដោយ a. ព្រលឹងនៅរស់ ហើយអាចចូលក្នុងរូបកាយថ្មី៖ គម្ពីរ៎ (សាំយូអែលទី១ 28៖12-15) កាល​ស្ត្រី​នោះ​បាន​ឃើញ​សាំយូអែល នោះ​ក៏​ស្រែក​ឡើង​ជា​ខ្លាំង រួច​ទូល​សូល​ថា ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​បញ្ឆោត​ខ្ញុំ​ម្ចាស់​ដូច្នេះ ដ្បិត​ខ្លួន​លោក​នេះ​ហើយ គឺ​ជា​សូល ១៣ តែ​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា កុំ​ឲ្យ​ភ័យ​ខ្លាច​ឡើយ តើ​អ្នក​បាន​ឃើញ​អ្វី រួច​ស្ត្រី​នោះ​ទូល​ឆ្លើយ​ថា ខ្ញុំ​ម្ចាស់​បាន​ឃើញ​ពួក​ព្រះ​ឡើង​ពី​ដី​មក ១៤ ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៀត​ថា តើ​មាន​ភាព​យ៉ាង​ដូច​ម្តេច គាត់​ឆ្លើយ​ថា មាន​ភាព​ជា​មនុស្ស​ចាស់​គ្រលុំ​ដោយ​អាវ​ដែល​ឡើង​មក នោះ​សូល​ទ្រង់​យល់​ថា ជា​សាំយូអែល​ហើយ រួច​ទ្រង់​ក្រាប​ព្រះភក្ត្រ​ចុះ​ដល់​ដី​ដោយ​គោរព។ ១៥ ឯ​សាំយូអែល លោក​ទូល​សួរ​ថា ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ធ្វើ​ឲ្យ​ទូលបង្គំ​រំខាន ដោយ​ហៅ​ឲ្យ​ទូលបង្គំ​ឡើង​មក​ដូច្នេះ សូល​មាន​ព្រះបន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា ខ្ញុំ​មាន​សេចក្តី​វេទនា​ជា​ខ្លាំង ពី​ព្រោះ​ពួក​សាសន៍​ភីលីស្ទីន​គេ​មក​ច្បាំង​នឹង​ខ្ញុំ ហើយ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ថយ​ចេញ​ពី​ខ្ញុំ​ទៅ ទ្រង់​ឥត​មាន​ព្រះបន្ទូល​ឆ្លើយ​មក​ខ្ញុំ​ទៀត​ឡើយ ទោះ​បើ​ដោយ​ហោរា ឬ​ដោយ​ការ​ពន្យល់​សប្តិ​ក្តី ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​ហៅ​លោក​មក ដើម្បី​លោក​បង្ហាញ​ការ ដែល​ខ្ញុំ​គួរ​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា។" b. ព្រលឹងនៅរស់ ហើយមានវិញ្ញាណ សំដៅយកវិញ្ញាណរបស់ព្រលឹង ដែល មានវិញ្ញាណទាំង៥ដូចជារូបកាយដែរ ព្រោះព្រះបានបង្កើតរូបកាយ មនុស្សមក តម្រុវនឹងដង្ហើមជីវិតដែលជាព្រលឹងនោះឯង។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ លូកា 16៖20-25 "គាត់​រង​ទុក្ខ​វេទនា នៅ​ស្ថាន​ឃុំ​ព្រលឹង​មនុស្ស​ស្លាប់ ក៏​ងើប​ភ្នែក​ឡើង ឃើញ​លោក​អ័ប្រាហាំ​ពី​ចំងាយ និង​ឡាសារ​នៅ​ដើម​ទ្រូង​លោក ២៤ នោះ​គាត់​ស្រែក​ឡើង​ថា ឱ​លោក​អ័ប្រាហាំ ជា​ឪពុក​អើយ សូម​អាណិត​មេត្តា​ខ្ញុំ​ផង សូម​ឲ្យ​ឡាសារ​មក​ជ្រលក់​ចុង​ម្រាម​ដៃ​ទៅ​ក្នុង​ទឹក ដាក់​លើ​អណ្តាត​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ត្រជាក់​បាន​បន្តិច​ផង ដ្បិត​ខ្ញុំ​វេទនា​នៅ​ក្នុង​ភ្លើង​នេះ ២៥ តែ​លោក​អ័ប្រាហាំ​ឆ្លើយ​ថា កូន​អើយ ចូរ​នឹក​ចាំ​ថា កាល​ឯង​នៅ​រស់​នៅ​ឡើយ ឯង​បាន​ទទួល​សុទ្ធ​តែ​សេចក្តី​ល្អ ឯ​ឡាសារ គាត់​បាន​តែ​សេចក្តី​អាក្រក់​ទេ ឥឡូវ​នេះ គាត់​បាន​សេចក្តី​កំសាន្ត​ចិត្ត​វិញ ហើយ​ឯង​ត្រូវ​វេទនា ២៦ មួយ​វិញ​សោត មាន​ជង្ហុក​មួយ​យ៉ាង​ធំ តាំង​នៅ​ជា​កណ្តាល​យើង ហើយ​និង​ឯង​រាល់​គ្នា បាន​ជា​អស់​អ្នក​ណា ដែល​ចង់​ឆ្លង​ពី​ទី​នេះ​ទៅ​ឯ​ឯង ឬ​ពី​នោះ​មក​ឯ​យើង នោះ​មិន​បាន​ឡើយ ២៧ គាត់​ក៏​និយាយ​ថា លោក​ឪពុក​អើយ បើ​ដូច្នេះ សូម​លោក​ចាត់​ឲ្យ​គាត់​ទៅ​ឯ​ផ្ទះ​ឪពុក​ខ្ញុំ​បន្តិច ២៨ ដ្បិត​ខ្ញុំ​មាន​បង​ប្អូន​៥​នាក់ សូម​ឲ្យ​គាត់​ទៅ​ធ្វើ​បន្ទាល់​ប្រាប់​គេ​ផង ក្រែង​លោ​គេ​ភ្លាត់​មក​ក្នុង​ស្ថាន​វេទនា​នេះ​ដែរ"។ បើយើងពិនិត្យមើលរឿងខាងលើនេះ គឺជារឿងរបស់មនុស្សដែលស្លាប់ទៅហើយ  នៅស្ថាន ឃុំព្រលឹង ហើយនិយាយពីសកម្មភាពរបស់ព្រលឹងទាំងនោះ។  ចូរពិនិត្យមើលពាក្យ ដែល មានគូសបន្ទាត់ពីក្រោម ពាក្យទាំងនោះ បានបញ្ជាក់ថា ព្រលឹងមាន៖ មានរូបរាងដែរ (គឺរូប កាយរបស់ព្រលឹង), មានភ្នែកអាចមើលឃើញ, មានមាត់អាចស្រែកហៅ, មានអណ្តាត ដែលស្រេកទឹក, មានម្រាមដៃអាចជ្រលក់ទឹក,  អាចនៅចាំ ហើយស្គាល់គ្នា, មានអារម្មណ៍ ដឹងក្តៅត្រជាក់, ចេះអាណិតអាសូរ, ដឹងវេទនា, ឬ កំសាន្តចិត្ត មានការភ័យខ្លាច ការទាំង អស់នេះ ក៏មានដូចពីកាលមនុស្សនៅរស់ជារូបកាយដែរ។ -ដូច្នះព្រលឹងមនុស្ស បានរស់នៅបន្តទៅទៀត ក្រោយពីរូបកាយបានស្លាប់ទៅ។ -ម្យ៉ាងទៀតព្រលឹងទេ ជាអ្នកមានអារម្មណ៍ ទទួលរងទុក្ខ មិនមែនជារូបកាយទេ ព្រោះរូប កាយ ដែលឥតមានព្រលឹង គឺឥតមានទាំងវិញ្ញាណ ហើយឥតមានដឹងអ្វីទាំងអស់។ ដូច្នេះព្រលឹងគឹជាខ្យល់ ដង្ហើមជីវិតដែលចេញអំពីព្រះមក ប្រដាប់ដោយ ចិត្ត, គំនិត, អារម្មណ៍, ឆន្ទ, និង វិញ្ញាណ មកជាមួយជាស្រេចហើយ។ ចំណែកឯរូបកាយវិញ នោះពិត ជាគ្រាន់តែជាសំណាក សូនអំពីដី គ្រាន់តែជា សំបកក្រៅបណ្តោះអាសន្ន មួយរយ: ដូច ព្រះបន្ទូលបាន ចែងទុកមកមែន។ សរុបសេចក្តីទៅ  ព្រលឹង គឺជាជីវិត ដែលរស់របស់ មនុស្ស ទោះមានរូបកាយ ឬឥតរូបកាយក្តី គ្រាន់តែ ភ្នែកយើងសព្វថ្ងៃនេះ មិនអាចមើល ឃើញព្រលឹងបានទេ។    វិញ្ញាណ - ដោយព្រលឹងជា អរូបិយនាម ដែលមើលមិនឃើញ យល់ក៏មិនច្បាស់ អំពីព្រលឹង មនុស្សសាម្មញ្ញ បានប្រើពាក្យវិញ្ញាណ និងព្រលឹង ជំនួសគ្នាទៅវិញទៅមក ដូចជាមានន័យតែ១។ ប៉ុន្តែបើយោលទៅតាមព្រះគម្ពីរវិញ ពាក្យទាំងពីរ គឺមានន័យខុសគ្នា គឺ វិញ្ញាណ គ្រាន់តែជា ផ្នែកមួយរបស់ព្រលឹងប៉ុណ្ណោះ។ លើសពីនេះវិញ្ញាអាចមានន័យ ពីរយ៉ាង៖ ក. វិញ្ញាណ (Senses) ជាផ្នែកមួយ របស់ព្រលឹង ដែលជាប្រដាប់ សម្រាប់ទទួល ដំណឹង, សញ្ញា, សម្លេង, រូបភាព, ដើម្បីបញ្ជូនទៅចិត្ត ដែលជាផ្នែកមួយទៀត នៃព្រលឹង ដើម្បីចងចាំ។ ខ. វិញ្ញាណ (Spirit) ដូចជាវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (Holy Spirit) ព្រះទ្រង់ជាវិញ្ញាណ គឺសំដៅ ទៅលើជីវិតដែលមើលមិនឃើញ- ដូចជា ព្រលឹងខ្មោច អារក្ស ជាវិញ្ញាណ ជាដើម។ 3. ការស្លាប់នៃព្រលឹង. គា្មនអ្នកណាអាចសម្លាប់ព្រលឹង បានឡើយ មានតែព្រះ១ ប៉ុណ្ណោះ។ Matthew 10:28 "កុំ​ឲ្យ​ខ្លាច​ចំពោះ​ពួក​អ្នក​ដែល​សំឡាប់​បាន​តែ​រូបកាយ តែ​ពុំ​អាច​នឹង​សំឡាប់​ដល់​ព្រលឹង​បាន​នោះ​ឡើយ ស៊ូ​ឲ្យ​ខ្លាច​ព្រះអង្គ​វិញ​ជា​ជាង ដែល​ទ្រង់​អាច​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ទាំង​ព្រលឹង និង​រូបកាយ​វិនាស​ទៅ​ក្នុង​នរក​ផង" ជាចុងក្រោយព្រលឹងនឹងត្រូវជំនុំ ជំរះ ដោយព្រោះអំពើបាប ព្រលឹងណាដែលត្រូវកាត់ ទោសបោះចូល ទៅក្នុងបឹងភ្លើង ដែលហៅថាសេចក្តី ស្លាប់ទី២ (ស្លាប់ទី១ គឺការមិនស្តាប់ បង្គាប់ព្រះ ប្រព្រឹត្តអំពើបាប ត្រូវបែកចេញមិនស្គាល់ព្រះ ប៉ុន្តែនៅមានឱកាស លន់តួរបាប តែសេចក្តីស្លាប់ទី២ ជាការស្លាប់ចុងក្រោយ ឥតមានឱកាសទៀតទេ)។ ការ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់  វិវរណ 20៖11-15 ១១ ខ្ញុំ​ក៏​ឃើញ​បល្ល័ង្ក​ស​១​យ៉ាង​ធំ និង​ព្រះអង្គ​ដែល​គង់​លើ ឯ​ផែនដី និង​ផ្ទៃ​មេឃ ក៏​រត់​ពី​ចំពោះ​ទ្រង់​ចេញ ឥត​ឃើញ​មាន​កន្លែង​ណា​ឲ្យ​នៅ​ទៀត​ឡើយ ១២ នោះ​ខ្ញុំ​ឃើញ​មនុស្ស​ស្លាប់ ទាំង​អ្នក​ធំ ទាំង​អ្នក​តូច គេ​ឈរ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ បញ្ជី​ក៏​បាន​បើក​ឡើង ហើយ​បញ្ជី​១​ទៀត គឺ​ជា​បញ្ជី​ជីវិត​បាន​បើក​ឡើង​ដែរ រួច​មនុស្ស​ស្លាប់​ទាំង​អស់​ត្រូវ​ជំនុំជំរះ ពី​សេចក្តី​ដែល​កត់​ទុក​ក្នុង​បញ្ជី​ទាំង​នោះ តាម​អំពើ​ដែល​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​រៀង​ខ្លួន ១៣ ឯ​សមុទ្រ នោះ​បាន​ប្រគល់​ពួក​មនុស្ស​ស្លាប់ ដែល​នៅ​ក្នុង​ទឹក​មក​វិញ ហើយ​សេចក្តី​ស្លាប់ និង​ស្ថាន​ឃុំ​ព្រលឹង​មនុស្ស​ស្លាប់ ក៏​ប្រគល់​ពួក​មនុស្ស​ស្លាប់ ដែល​នៅ​ឯ​ណោះ​មក​វិញ​ដែរ រួច​គេ​ត្រូវ​ជំនុំជំរះ តាម​អំពើ​ដែល​គេ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​រៀង​ខ្លួន ១៤ ចំណែក​សេចក្តី​ស្លាប់ និង​ស្ថាន​ឃុំ​ព្រលឹង​មនុស្ស​ស្លាប់ នោះ​ត្រូវ​បោះ​ទៅ​ក្នុង​បឹង​ភ្លើង​ដែរ នេះ​ជា​សេចក្តី​ស្លាប់​ទី​២ ១៥ បើ​អ្នក​ណា​គ្មាន​ឈ្មោះ​កត់​ទុក​ក្នុង​បញ្ជី​ជីវិត អ្នក​នោះ​ត្រូវ​បោះ​ទៅ​ក្នុង​បឹង​ភ្លើង។ តម្លៃនៃព្រលឹង- បើយោលទៅតាមព្រះបន្ទូល ព្រលឹងមានតម្លៃ លើសប្រមាណមិនអាចកាត់ តម្លៃជាមាស ឬ ប្រាក់បានឡើយ។ ក. តម្លៃលើស រូបកាយ កែវភ្នែក ឬអវយវ   Matthew 18:8  ៨ បើ​សិន​ជា​ដៃ ឬ​ជើង​អ្នក នាំ​ឱ្យអ្នកមានបាប នោះ​ចូរ​កាត់​ចោល​ទៅ ស៊ូ​ឲ្យ​អ្នក​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ជីវិត​កំបុត​ដៃ​ជើង​វិញ ជា​ជាង​មាន​ដៃ​ជើង​ទាំង​២ នឹង​ត្រូវ​បោះ​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង ដែល​ឆេះ​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច ៩ ហើយ​បើ​ភ្នែក​អ្នក​នាំ​ឲ្យ​អ្នកមានបាប ចូរ​ខ្វេះ​វា​ចោល​ទៅ ស៊ូ​ឲ្យ​អ្នក​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ជីវិត មាន​ភ្នែក​តែ​១​វិញ ជា​ជាង​មាន​ភ្នែក​ទាំង​២ នឹង​ត្រូវ​បោះ​ទៅ​ក្នុង​ភ្លើង​នរក។ ខ. តម្លៃលើស​លោកីយ៍ទាំងមូល. Matthew 16:26 "២៦ ដ្បិត​បើ​មនុស្ស​ណា​នឹង​បាន​លោកីយ៍​ទាំង​មូល តែ​បាត់​ព្រលឹង​ទៅ នោះ​តើ​មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដល់​អ្នក​នោះ ឬ​តើ​មនុស្ស​នឹង​យក​អ្វី​ទៅ​ដូរ ឲ្យ​បាន​ព្រលឹង​ខ្លួន​វិញ។" ព្រលឹងជាខ្យល់ដង្ហើមជីវិត របស់ព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ នៅអស់កល្ប  ដូច្នេះព្រលឹងក៏ជា ជីវិតរស់នៅអស់កល្បដែរដោយគ្រាន់តែខុសកន្លែងគ្នាប៉ុណ្ណោះ គឺអស់ទាំងព្រលឹងណា ដែលបានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ  នោះនឹងបានរស់នៅជាមួយព្រះអស់កល្ប នៅឯ ស្ថានសួគ៌ តែអស់អ្នកណាដែល មិនបានជឿវិញ នោះនឹងត្រូវ ជំនុំជំរះ កាត់ទោស បោះ ចូល ទៅក្នុងបឹងភ្លើង  ក្តៅអស់កល្បជានិច្ចវិញ ដោយព្រោះអំពើបាប។ វាសនានៃព្រលឹង របស់អស់លោក បងប្អូន គឺពឹងផ្អែក លើការសម្រេចចិត្ត អស់លោក បងប្អូនហើយ។ ការសម្រេចចិត្ត ថ្ងៃនេះសម្រាប់ជោគវាសនានៃព្រលឹង នៅថ្ងៃស្អែក។ សូមទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដើម្បីកុំឱ្យហួសពេល  ព្រោះព្រះបន្ទូលជា សេចក្តីពិត។ សូមព្រះទ្រង់ប្រទានពរ!  

 អត្ថបទ សិក្សាព្រះបន្ទូល                                                 បំណងនៃព្រះហឬទ័យ ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះអទិករ ទ្រង់បានរើស សាសន៍អ៊ីស្រាអែល ជារាស្រ្តរបស់ទ្រង់ មុនគេបង្អស់ ដើម្បីបង្ហាញអង្គទ្រង់ ឱ្យមនុស្សបានស្គាល់ ថាទ្រង់ជាព្រះ ដ៏ពិតតែមួយ។ ថ្វីដ្បិតតែសាសន៍ អ៊ីស្រាអែល បានជឿព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះដ៏ពិតនោះ ជាច្រើនពាន់ឆ្នាំ មកហើយ តែភាគច្រើនគេ នៅ តែបដិសេដ្ឋ មិនទទួលស្គាល់ ព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ ថាជាព្រះ តាំងតែពេលដែលគេ បានឃើញទ្រង់កើត បានរស់នៅជាមួយ បានប្រាប់គេត្រង់ៗ ថាទ្រង់ជាអ្នកណា បានសម្តែង ទីសម្គាល់ អស្ចារ្យ ជាច្រើន ឱ្យគេបានឃើញ ហើយគេក៏ បានដឹងពី បទគម្ពីរ ទំនាយ ទាំងអស់ ដែលទាយ អំពី ព្រះមេស៊ី ជាព្រះ ដ៏សង្រ្គោះ នឹងមកកើតក្នុង ចំណោមរាស្រ្ត អ៊ីស្រាអែល ដើម្បីជួយ រំដោះគេឱ្យរួចពីគ្រោះថ្នាក់ដ៏ធំ ថាចុះហេតុអ្វី បានជាគេ នៅតែ មិនជឿទ្រង់ដូច្នេះ? ប្រជាជន អ៊ីស្រាអែល គេបានសង្ឃឹម គិតស្មានថា បើព្រះមេស៊ីបាន កើតមកមែន នៅជំនាន់នោះ ទ្រង់នឹង កំចាត់ សត្រូវ ចក្រភព រ៉ូម រំដោះ រាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល ឱ្យមាន សេរីភាពវិញ ជាមិនខាន ដូច ពីកាលលោកម៉ូសេ បានរំដោះ ជីដូនជីតា គេចេញពីខ្ញុំកញ្ជះ នៃប្រទេសអេស៊ីព្ទ ដូច្នោះ ដែរ សូម្បី តែ សិស្ស ព្រះយេស៊ូវ មួយចំនួន ក៏សង្ឃឹមដូច្នោះដែរ បើយើងពិនិត្យ ព្រះមន្ទូលឱ្យ បានល្អិត យើង ឃើញថា សិស្ស របស់ទ្រង់ ស្ទើរ តែទាំងអស់ ឥតបានស្គាល់ ទ្រង់ច្បាស់ទេ រហូតដល់ ទ្រង់សុគត រស់ ឡើងវិញ យាងត្រឡប់ទៅ ស្ថានសួគ៌វិញ ជាពិសេស រហូតដល់ ព្រះ វិញ្ញាណ បរិសុទ្ធ មកសន្ថិត លើគេ នៅថ្ងៃទី៥០ ទើបគេ លែងសង្ស័យ បានប្រាកដក្នុងចិត្ត ហើយប្តេជ្ញាចិត្ត បំរើទ្រង់។ រាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល  បានផ្តោតបំណងរបស់ខ្លួនខុស ពីបំណងព្រះហឬទ័យរបស់ព្រះៗ គឺទ្រង់យាង មកដើម្បីរំដោះរាស្ត្រអ៊ីស្រាអែល ឱ្យរួចពីបាប ឱ្យរួចពីបន្ទុកខ្ញុំកញ្ជះពីពួកអារក្សសាតាំង ផ្នែកព្រលឹង វិញ្ញាណ មិនមែនឱ្យរួច ពីអាណានិគម នៃចក្រភពរ៉ូមជាអំណាច ផ្នែកនយោបាយ នោះទេ។ ដូច្នេះការស្វែងយល់ ពីព្រះហឬទ័យ របស់ព្រះ ជាការសំខាន់ណាស់ ក្នុងការសិក្សាព្រះបន្ទូល។ ជា ការល្អ មិនត្រូវស្មាន អំពីព្រះហឬទ័យ កុំគិតថាចិត្តយើងដូចជាព្រះហឬទ័យព្រះ កុំយល់ច្រឡំថា ការយល់សប្តិ របស់យើងជា ព្រះហឬទ័យព្រះ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរ អេសាយ 55៖8-9 បាននិយាយថា៖ ពី​ព្រោះ​ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា គំនិត​អញ មិន​មែន​ដូច​ជា​គំនិត​របស់​ឯង​រាល់​គ្នា​ទេ ឯ​ផ្លូវ​របស់​ឯង​រាល់​គ្នា​ក៏​មិន​មែន​ជា​ផ្លូវ​របស់​អញ​ដែរ។៩ដ្បិត​ដែល​ផ្ទៃ​មេឃ​ខ្ពស់​ជាង​ផែនដី​យ៉ាង​ណា នោះ​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​របស់​អញ ខ្ពស់​ជាង​ផ្លូវ​របស់​ឯង ហើយ​គំនិត​របស់​អញ ក៏​ខ្ពស់​ជាង​គំនិត​របស់​ឯង​រាល់​គ្នា​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ ពីប៉ុន្មានឆ្នាំមុននេះ រដ្ឋ Florida បានប្តឹង ពួក Christian Science មួយក្រុម ដែលគេមិនបានយកកូនឈឺ ទៅព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យទេ គេគិត តែនាំ គ្នាអានគម្ពីរ ហើយអធិស្ឋាន ព្រោះគេមានជំនឿថា ព្រះនឹង ព្យាបាល កូនរបស់គេនោះ ឱ្យជាវិញ គេទទួច អធិស្ឋានរហូតដល់ កូននោះ ស្លាប់។ ដោយហេតុនេះ ទើប រដ្ឋាភិបាលប្តឹង ពួកគេនោះអំពីបទ មិនយកចិត្តទុកដាក់ ព្យាបាលកូន បណ្តោយឱ្យកូនស្លាប់។ នេះក៏ជាមេរៀន ដល់អ្នក មានជំនឿ ដែលមិនយល់ពី ព្រះហឬទ័យ។  ដូច្នេះហើយបានជា អ្នកមាន ជំនឿ ត្រឹមត្រូវ គឺយើងនាំគ្នា អធិស្ឋាន ឱ្យអ្នកជម្ងឺ ទាំងឱ្យ លេបថ្នាំ ហើយថែមទាំងនាំ ទៅមន្ទីរពេទ្យផង មិនមែនគ្រាន់ អធិស្ឋាន និងអានគម្ពីរប៉ុណ្ណោះទេ ព្រោះព្រះហឬទ័យ ចំបង របស់ព្រះអម្ចាស់ មិនមែន មកសង្រ្គោះ ព្យាបាល រោគា និងមកផ្តល់ចំណីអាហារឱ្យ មនុស្សមានបាបយើងនោះទេ ព្រះទ្រង់ធ្វើការ ទាំងនោះដែរ បើទ្រង់ សព្វ ព្រះហឬទ័យ។ ប៉ុន្តែព្រះហឬទ័យចំបងរបស់ទ្រង់ គឺសង្គ្រោះ ព្រលឹងមនុស្ស មានបាប ដែលនឹងត្រូវធ្លាក់ ទៅក្នុងបឹងភ្លើង ឱ្យបានឡើង ទៅ នៅស្ថានសួគ៍វិញ។ គេបានធ្វើ ការស្រាវ ជ្រាវ ក្នុងចំណោម អ្នកជម្ងឺក្នុងមន្ទីរពេទ្យ បានឱ្យដឹងថា មានចំនួនតែ 13% នៃអ្នកមាន ជំនឿ ប៉ុណ្ណោះ ដែលព្យាបាលមាន ប្រសិទ្ធិភាព ជាងអ្នកជម្ងឺដែលឥតជំនឿ។   ដូច្នេះហើយបានជាយើងឃើញថា ជីវិតគ្រិស្ទាន្ទ នៅតែមានទុក្ខ ផ្នែកសាច់ឈាម ស្រដៀងគ្នា នឹងពួក អ្នកមិនជឿដែរ ព្រោះព្រះហឬទ័យ ចំបង របស់ទ្រង់ មិនមែន ជួយរំដោះឱ្យរួចពីទុក្ខសោក ផ្នែកសាច់ ឈាម  ទេទោះអ្នកនោះអានព្រះគម្ពីរ ឥតឈប់ឈរ ឬទោះអ្នកនោះ ជាអ្នកបំរើ, ជាសាវៈ, ជា ហោរា, ជាគ្រូគង្វាល ក្តីនៅតែ ទទួលទុក្ខសោក ផ្នែកសាច់ឈាម ដូចគ្នា យោលទៅតាមកាលៈទេសៈ។ មេរៀននេះអាចជួយពង្រឹង សេចក្តីជំនឿយើង នៅពេលយើងជួបប្រទះ នឹងទុក្ខសោក ផ្នែកសាច់ឈាម ទោះតែយើង មិនបានទទួល ចម្លើយ ល្អពីសេចក្តីអធិស្ឋាន របស់យើងក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែមិន អាក់ អន់ចិត្តនឹងព្រះដែរ ព្រោះយើងបានយល់ពី ព្រះហឬទ័យ ទ្រង់រួចហើយថា ទ្រង់មករំដោះព្រលឹង យើង មិនមែនសាច់ឈាមទេ ព្រោះសាច់ឈាម នេះនឹងត្រូវស្លាប់ទៅ ជាដីវិញប៉ុណ្ណោះ។  

បន្ទុកលើ រទេះ មានស្ត្រីចំណាស់ម្នាក់ទូលកញ្ជើមួយដោយមានស្រូវពេញ ទាំងថ្ងៃត្រង់ ក្តៅហួតហែងនៅរដូវ ប្រាំង ទាំងយកក្រម៉ាជូតញើសបណើ្តរ។ បន្តិចក្រោយមកមានរទេះគោមួយបរមកពី ក្រោយ ហើយក៏បរហួសទៅ ទាំងហុយដីសំពោង ហួសបន្តិចរទេះនោះក៏ឈប់ សម្លេងអ្នកបររទេះ ក៏ បន្លឺឡើង "មីងអើយក្តៅខ្លាំងណាស់ អញ្ជើញឡើងជិះរទេះជាមួយខ្ញុំមក ស្ត្រីចំណាស់នោះ ក៏ឆ្លើយអរគុណទាំងអំណរ ទាំងស្រូតដំណើរ ដើម្បីបានឆាប់ឡើងជិះរទេះ។ លុះគាត់បាន ឡើង រទេះរួចរាល់ហើយ ក៏ប្រាប់ឱយម្ចាស់រទេះបរទៅ។ ម្ចាស់រទេះបរទេះបណ្តើរ សួរសុខទុក្ខ អ្នកដំណើរបណ្តើរ មីងអ្នកដំណើរក៏ឆ្លើយ ទាំងអំណរ នឹងអរគុណម្ចាស់រទេះឥតឈប់ ។ មួយសន្ទុះធំក្រោយមក ម្ចាស់រទេះបានងាកទៅក្រោយទាំងពោលដោយភ្ញាក់ផ្អើលថា យី! មីង ហេតុដូចម្តេចបានជាមីងមិនដាក់កញ្ជើចុះទៅលើ រទេះទៅ ? ស្ត្រីនោះបានឆ្លើយទាំង កញ្ជើនៅលើក្បាលថា មិនអីទេ ក្មួយអើយ គោក៏វាក្តៅហើយធ្ងន់ ណាស់ផង បានក្មួយឲ្យ ដោយសារ ប៉ុណ្ណេះមីងអរគុណណាស់ហើយ។ ៉ ម្ចាស់រទេះបានពន្យល់ទៅមីងអ្នកដំណើរ ទាំង ហួសចិត្តថា មីងអើយ ទោះតែមីងទូលស្រូវនោះ គោវានៅតែធ្ងន់ ដូចតែមីងដាក់ស្រូវ ទៅលើ រទេះដែរ ។ មីងអ្នកដំណើរក៏សម្រេចចិត្តដាក់កញ្ជើស្រូវទៅលើរទេះទាំងស្ទាក់ស្ទើរ ទាំងពោល ពាក្យថា មីងខ្លាចតែគោវាធ្ងន់ពេកទេ។ ឱម្នាលបណ្តាជនអើយ! បើជឿព្រះយេស៊ូវហើយម្តេចឡើយនៅតែទូលទុក្ខខ្លួនឯងទៀតដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា ៉អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយ ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ  ចូរមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នក រាល់គ្នាឈប់សំរាក ៉  (ម៉ាថាយ ១១៖២៨)  ។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានសុគត នៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បី សង្គ្រោះយើង ហើយសំរាល គ្រប់ទាំងបន្ទុក សូមដាក់បន្ទុកនោះ ទៅលើឈើឆ្កាងរបស់ទ្រង់ចុះ ជាពិសេស បន្ទុកនៃសេចក្តីស្លាប់។ យើងបានសង្គ្រោះដោយសារព្រះគុណ ដោយមានជំនឿទៅលើ ព្រះយេស៊ូវ ក្នុង បុណ្យជ្រមុជ ជាមួយព្រះគ្រិស្ទ។  

អត្ដបទ ព្រះបន្ទូល 5/24/12  សេចក្តីសង្រ្គោះដោយសារជំនឿ តាមរយៈព្រះគុណ មនុស្សធំដឹងក្តីទាំងអស់ គ្រប់ជាតិសាសន៍, គ្រប់សាសនា, គ្រប់វណ្ណៈ, ទាំងប្រុសទាំងស្រី បានដឹង យ៉ាង ច្បាស់ថា ខ្លួន នឹងត្រូវស្លាប់ ទោះខ្លួនមិនទាន់ដែលស្លាប់នៅឡើយក៏ដោយ។ ហើយមនុស្ស គ្រប់រូប ខ្លាច សេចក្តី ស្លាប់នេះជាទីបំផុត គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ចង់ស្លាប់ទេ ទោះមនុស្សខ្វាក់ ខ្វិនខ្វង់ ពិការ យ៉ាង ណាក៏ដោយ ព្រោះជីវិតនេះ មានតម្លៃ ណាស់ កុំឱ្យច្រឡំ ថា មនុស្ស ដែលសម្លាប់ ខ្លួនឯង ចង់ស្លាប់ ឱ្យសោះ គឺឬមួយគេជាមនុស្ស ឆ្កួត កម្រោល ចូល ឬមួយគេមាន បញ្ហាត្រូវ ដោះស្រាយ មិនចេញ ហើយត្រូវ បញ្ចប់ជីវិតនេះ គឹដើម្បីចង់ បញ្ចប់ បញ្ហា មិនមែនចង់ស្លាប់ទេ។ ដូច្នេះហើយបានជាមនុស្ស ខំស្វះស្វែង រកមធ្យោបាយ រៀងៗខ្លួន ទៅតាម ជំនឿប្រពៃណីយ៍ ក្តី ឬតាម ការព្ញអំពី ជំនឿថ្មីក្តី ខ្លះទៀតថែមទាំង ខំហាត់ប្រាណ លេបថ្នាំជំនួយ ដើម្បីពន្យា អាយុ ខ្លួនឱ្យបានរស់យូរ គឺដើម្បី ជាជំនួយ ឬ យ៉ាងហោចណាស់ ក៏បាន ជាការលួងចិត្ត ឱ្យមាន សេចកី្ត សង្ឃឹម ទម្រាំសេចក្តី ស្លាប់ នោះ មកដល់។ ជាពិសេស នៅពេល សេចក្តីស្លាប់ជិត មកដល់ នោះមនុស្សខំប្រឹង ស្រវេស្រវារឹតតែខ្លាំង ទោះត្រូវលេបថ្នាំ ល្វីងជូរចត់ យ៉ាងណា ក៏ដោយ ឱ្យតែបានរស់ តទៅទឿត មនុស្សមួយចំនួន ក៏បាន ទទួលជឿ ព្រះយេស៊ូវ នៅដង្ហើម ចុងក្រោយ នេះដែរ តែយើង មិនអាច ធានាបាន ព្រោះសេចក្តីជំនឿ ទៅ លើព្រះយេស៊ូវ ដើម្បី សេចក្តីសង្គ្រោះ នោះខុសពីការ គ្រាន់តែជឿ ព្រោះអារក្ស ក៏វាជឿថា ព្រះយេស៊ូវជា ព្រះរាជ បុត្រា នៃព្រះដែរ តែវាឥតត្រូវបាន សង្គ្រោះទេ ឯមនុស្សជាច្រើនទៀត ក៏គេជឿព្រះដែរ គ្រាន់តែ ជឿព្រះ ឬជឿថាមានព្រះ នោះ មិនគ្រប់គ្រាន់ នឹងទទួល សេចក្តីសង្គ្រោះទេ គឹខុស ពីជំនឿ លើព្រះយេស៊ូវ គ្រិស្ទ ដោយសារព្រះគុណ។ ដើម្បីឱ្យបានយល់ អំពីជំនឿនេះ សូមយើង ពិនិត្យ នូវ ព្រះគម្ពីរ រ៉ូម 3៖21-26 ២១ ប៉ុន្តែ ឥឡូវ​នេះ ក្រៅ​ពី​ក្រឹត្យវិន័យ សេចក្តី​សុចរិត​ ផង​ព្រះ​ដែល​មាន​ទាំង​ក្រឹត្យវិន័យ និង​ពួក​ហោរា​ធ្វើ​បន្ទាល់​ឲ្យ​ផង នោះ​បាន​លេច​ចេញ​មក​ហើយ ២២ គឺ​ជា​សេចក្តី​សុចរិត​របស់​ព្រះ ដែល​បាន​ដោយសារ​សេចក្តី​ជំនឿ​ជឿ​ដល់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ក៏​សំរាប់​គ្រប់​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ​ផង ដ្បិត​គ្មាន​ខុស​អំពី​គ្នា​ទេ ២៣ពី​ ព្រោះ ​គ្រប់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​បាប ហើយ​ខ្វះ​មិន​ដល់​សិរីល្អនៃ​ព្រះ ២៤ តែ​ដោយ​ពឹង​ដល់​ព្រះគុណ​ទ្រង់ នោះ​បាន​រាប់​ជា​សុចរិត​ទទេ ដោយសារ​សេចក្តី ​ប្រោស​លោះ ដែល​នៅ​ក្នុង ​ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ ២៥ ដែល​ព្រះ​បាន​តាំង​ទ្រង់​ទុក​ជា​ទី​ សន្តោស​ប្រោស ដោយសារ ​សេចក្តី​ ជំនឿ​ដល់​ ព្រះលោហិត​ទ្រង់ សំរាប់​នឹង​សំដែង​ឲ្យ​ឃើញ​សេចក្តី​សុចរិត ​របស់​ព្រះ ចំពោះ​ការ​ ដែល​ទ្រង់​មិន​ប្រកាន់ ​អំពើ​បាប ដែល​គេ​ប្រព្រឹត្ត​ ពី​ដើម ដោយ​ទ្រង់​មាន​ព្រះហឫទ័យ ​អត់ធ្មត់ ២៦ដើម្បី​នឹង​សំដែង​ ឲ្យ​ឃើញ​សេចក្តី ​សុចរិត​របស់​ព្រះ នៅ​ជាន់​ឥឡូវ​នេះ ប្រយោជន៍​ ឲ្យ​ទ្រង់​បាន​សុចរិត ព្រម​ទាំង​រាប់​ពួក​អ្នក ​ដែល​មាន​សេចក្តី ​ជំនឿ ជឿ​ដល់​ ព្រះយេស៊ូវ ថា​ជា​សុចរិត​ដែរ។ មុននិងយើងពិនិត្យ មើលព្រះបន្ទូលនេះ ខ្ញុំចង់រំព្ញកថា ស្ថានសួគ៍របស់ព្រះ មានតែមនុស្ស សុរិតទេ ដែល ត្រូវបានអនុញ្ញាតិ ឱ្យចូលបាន គឺត្រូវតែកើតជាថ្មីសិន (យ៉ូហាន៣៖១-២១)។ បើយើងពិនិត្យក្នុង អត្ថបទ ព្រះគម្ពីរនេះ គឺ​មានន័យថា មនុស្សបាបគ្រប់គ្នា បានទទួល សេចក្តី​សុចរិត ​ ​ដោយសារ​សេចក្តី​ ជំនឿ ​ជឿ​ដល់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែល ទ្រង់ បាន បង្ហូរលោហិត ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ អាណិតមេត្តា ដល់មនុស្ស ដែល ទ្រង់បាន បង្កើតមក នេះឯងជា ព្រះគុណ ដែលទ្រង់ បានធ្វើដល់ មនុស្ស។ ដូច្នេះ សេចក្តី សង្គ្រោះ នេះ គឺបានដោយសារ ជឿលើព្រះយេស៊ូវ តាមរយៈ ព្រះគុណទ្រង់ សុទ្ធសាធ មិនមែន ដោយសារ ការខំប្រឹង របស់មនុស្សទេ។ ទ្រង់បរិសុទ្ធ ឥតមានបាបសោះ ទ្រង់សព្វព្រះហឬទ័យ សុគតជំនួសយើង ដែលត្រូវស្លាប់ ដោយ អំពើបាប គឺឥតមានត្រូវបន្ថែម ឬបំពេញដោយ ក្រិតវិន័យ ណាមួយទៀតឡើយ។ មានចាស់ទុំ និងគ្រូមួយចំនួន បាននិយាយថា តែប្រព្រឹត្ត កំផិត ឬ្ ប្រុសៗ ឬស្រីៗ រឿបការភេទ ជាមួយគ្នា ឬមួយអ្នក សម្លាប់ខ្លួនឯង នោះក៏មិនបាន ឡើងសា្ថនសួគ៍ដែរ នេះជាបំណងល្អទេ ក្នុងការបង្រៀន ដើម្បី ឱ្យគ្រិស្ទាន្ទ ខំធ្វើល្អ ក្នុងជំនឿ ប៉ុន្តែមិនស្រប គឺខុស នឹងព្រះបន្ទូល ខាង លើនេះ។ ដូច្នេះដើម្បី យល់ឱ្យ បានច្បាស់ យើងត្រូវចែកឱ្យដាច់ ហើយច្បាស់រវាង ព្រះគុណនិងក្រិតវិន័យ ក្រិតវិន័យ គឺជាច្បាប់ដែល ព្រះទ្រង់ដាក់មក ដើម្បីឱ្យមនុស្សបាន វាស់ឬ ស្ទង់មើលនូវ ជម្ងឺបាប របស់ ខ្លួនថាតើខ្លួនមាន បាបពិតមែនឬទេ? តើមានកំរិតដល់ណា? ដូចជា ក្រសួងសុខាភិបាល គេប្រើ ប្រដាប់ កម្មរសី្មអ៊ិច (X-Ray) ដើម្បី ឆ្លុះ រកមើល ជម្ងឺក្នុង សរីរាង្គ របស់មនុស្ស វាមិនមែនជាឱសថ សំរាប់ព្យាបាល ជម្ងឺទេ តែជាប្រដាប់ សំរាប់ វាស់ឱ្យមនុស្ស បានដឹងច្បាស់ថាខ្លួន មានជម្ងឺ (ដោយសារ កម្មរសី្មអ៊ិច X-Ray) ឬមាន បាប (ដោយសារ ក្រិតវិន័យ)។ ព្រះទ្រង់ដឹង ច្បាស់ថាមនុស្ស មានបាប ទ្រង់មិន ចាំបាច់ ប្រើ ក្រិតវិន័យ ដើម្បីវាស់ បាបមនុស្សទេ តែទ្រង់បានដាក់ ឱ្យមនុស្សដែល ឥតបានដឹង ថា ខ្លួនមានបាប ឬបាប ប៉ុណ្ណានោះទេ ដើម្បីយកក្រិតវិន័យនេះ មកវាស់ ផ្ទៀង ទើបដឹង ថាខ្លួនប្រាកដ ជាមានបាប ហើយមនុស្ស ជាថ្រើនណាស់ សព្វថ្ងៃនេះ ដែលគេមិនទាន់ ទាំងបានដឹងថា គេមានបាប នៅឡើយផង។ ដូច្នោះ ការ ប្រព្រឹត្ត តាម ក្រិវិន័យ មិនមែន ដើម្បី ឱ្យបានសង្គ្រោះនោះទេ គឺសេចក្តីសង្គ្រោះ មិនអាចបានដោយ ប្រព្រឹត្ត តាមក្រិត វិន័យទេ ពីព្រោះ ទី១ មនុស្សមិនអាច ធ្វើតាមក្រិតវិន័យ ទាំងអស់បានទេ ថ្ងៃខ្លះមើល ទៅខាង ក្រៅដូចជាធ្វើបាន ប៉ុន្តែក្នុងចិត្តមនុស្ស ស្មោកគ្រោក ដោយអំពើច្រើនណាស់ មិនអាចធ្វើតាម ក្រិតវិន័យ រហូតរាល់ថ្ងៃបានទេ។ ទី២ទឿត ព្រះបន្ទូលក្នុងព្រះគម្ពីរ មិន ដែលបានចែងថា មនុស្សបាន សង្គ្រោះ ដោយសារ ធ្វើតាមក្រិតវិន័យទេ ព្រោះមនុស្ស បានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ហើយត្រូវស្លាប់រួច ទៅហើយ នេះក៏ មិនមានន័យថា ឱ្យយើង ឈប់ប្រព្រឹត្តតាម ក្រិតវិន័យដែរ ព្រោះព្រះយេស៊ូវ មានបន្ទូលរួច ហើយថាទ្រង់ មិន បានមក ដើម្បីលើក ក្រិតវិន័យ ចោលនោះទេ តែមកបំពេញវិញ គឺទ្រង់សព្វ ព្រះហទ័យ ឱ្យមនុស្ស ធ្វើតាមក្រិតវិន័យ តែទ្រង់និងមិន យកវាមក សំរាប់ជាច្បាប់ ដើម្បីកាត់ទោស មនុស្សទេ ពុំនោះទេគ្មាន នរណាមា្នក់អាចរួចទោស បាបរបស់ខ្លួនឡើយ។ យើងនៅ តែប្រព្រឹត្តតាម ក្រិតវិន័យ គឺដើម្បី សេចកី្ត ស្រឡាញ់ នឹងការយល់ ដល់ព្រះគុណ មិនមែន ដើម្បីឱ្យបាន សេចក្តីសង្គ្រោះទេ។ បើមនុស្សជឿ ស្រឡាញ់ ទុកចិត្ត ហើយដឹងថា ព្រះមាន គុណលើខ្លួន នោះ តើមនុស្ស ត្រូវស្តាប់បង្គាប់ ធ្វើតាមទ្រង់លើស ប៉ុន្មានដង ទៅទៀត។ ជំនឿណាដែល មិនធ្វើតាម គឺជាជំនឿស្លាប់ (យ៉ាកុប ២៖១៧) គឺជាជំនឿ ដែលឥតមាន ព្រះគុណ គឺគេមិនបាន យកការសុគត របស់ព្រះយេស៊ូវ ជាសំណង ដល់ជីវិត គេទេ គឺគេគ្រាន់តែជឿ ដើម្បីជឿ ប៉ុណ្ណោះ ជំនឿបែបនេះឯង ដែលព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់បដិសេដ្ឋ ថាមិនស្គាល់ នៅថ្ងៃចុងក្រោយ បង្អស់នោះ។ ដូច្នេះជំនឿពិតបា្រកដ គឺជំនឿដែល អរព្រះគុណ ជាប់ជានិច្ច ហើយប្រឹង ធ្វើតាបបញ្ញាត្តិ របស់ទ្រង់ ឱ្យអស់ សមត្ថភាព ការណាដែល ធ្វើមិនបាន ព្រះវិញ្ញាណ និងជួយបន្ថែម បើនៅតែមិន គ្រប់ ទៀត នោះព្រះទ្រង់ និង បំពេញ ឱ្យគ្រប់ នេះឯងក៏ជា ព្រះគុណមួយទៀត នេះហើយ ដែលហៅថាជំនឿ ក្នុងព្រះគុណ។ ចូរយើងពិនិត្យមើល ដំណាក់កាលនៃសេចក្តី ជំនឿ នេះមាន៖ ១. មនុស្សត្រូវជឿថា ខ្លួនមានបាប ដែលនឹងត្រូវស្លាប់ ហើយគ្មានផ្លូវណាជួយខ្លួនឯង បានឡើយ។ ២. ជឿឱ្យអស់អំពីចិត្តថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះ ដែលបាន សុគតលើឈើឆ្កាង ដើម្បីសង ថ្លៃបាបរបស់យើង ដែលយើងត្រូវស្លាប់ តែទ្រង់ស្លាប់ជំនួស ដើម្បីឱ្យយើងបានរស់ ៣. ជឿថាឈាមព្រះយេស៊ូវ ជាលោហិតដ៏បរិសុទ្ធថ្លៃថ្លា (ទី១ ពេត្រុស១៖១៩) ជាដង្វាយលោះបាប ដើម្បីតម្រូវ ព្រះហឬទ័យព្រះវរបិតា ដែលទ្រង់បាន ក្រោធខ្ញាល់នឹង អំពើបាប របស់យើង បានលាងសំអាត (ទី១យ៉ូហាន ១៖៧) ឬគ្របបាំង គ្រប់ទាំងអំពើបាប របស់យើង ដើម្បីឱ្យ យើងបាន ជាបរិសុទ្ថ ដើម្បីតម្រូវលក្ខណ ក្នុងការចូល ស្ថានសួគ៍ដែលបាន រំព្ញកពីលើមកហើយ។ ៤. មនុស្សត្រូវលន់តួបាប ប្រែចិត្ត (លូកា ១៥៖៧) របស់ខ្លួនចំពោះ ព្រះយេស៊ូវ ហើយ ទទួលអំណោយទាន របស់ ទ្រង់ដែលជា ព្រះគុណពេញ ថែមទាំងព្រះគុណជាច្រើន គុណដែលទ្រង់ បានអត់ទោសបាប, គុណ ដែលទ្រង់បាន ប្តូរព្រះជន្មសុគត ដើម្បី ឱ្យ យើងបានរស់, គុណដែលទ្រង់ឱ្យ យើង បាន កើតជាថ្មី, គុណ ដែលទ្រង់បាន ផ្តល់ព្រះ ដ៏ជាជំនួយមួយអង្គ ទៀតមកគង់ជាមួយ យើងគឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ, គុណដែល ទ្រង់បានផ្តល់សិទ្ធ ឱ្យយើង បានជាសង្ឃ អាចមានសិទ្ធ ចូលទៅឯព្រះផ្ទាល់, គុណ ដែល ទ្រង់បាន ឱ្យ យើងរួច ពីបន្ទុក ក្រិតវិន័យ ដោយសេចក្តីមេត្តា ករុណារបស់ទ្រង់ ដុច្នោះហើយ បានជាព្រះបាន បង្គាប់ លោក ម៉ូសេ ឱ្យដាក់ ផ្ទាំងថ្មចារិក ក្រិតវិន័យ និងឈើច្រត់របស់ សង្ឃ អ៊ឺរ៉ុន ទៅក្នុងហិបសញ្ញា (ហេព្រើ៩៖៤) ហើយ គ្របសង្កត់ យ៉ាងជិត ដោយទីសន្តោសប្រោស ដែលពាសដោយ ឈាមសត្វចៀម ដែលជា ដំណាង រូបភាពនៃ លោហិតរបស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ ដូច្នេះក្រិតវិន័យ បានត្រូវ គ្របបាំង ដោយលោហិត ព្រះយេស៊ូវ ដែលទី សន្តោសប្រោស ដែលជា ព្រះគុណអស្ចារ្យ របស់ ទ្រង់, គុណ ដែលទ្រង់ បានផ្តល់ សិទ្ធឱ្យ យើង បានជាកូនព្រះ (យ៉ូហាន ១៖១២-១៣), គុណដែល ទ្រង់អនុញ្ញាតិ ឱ្យយើងបាន ចូលនគរ ស្ថានសួគ៍ (យ៉ូហាន ១៤៖១-៦), គុណ ដែលទ្រង់និងប្រោស ឱ្យយើងបាន រស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងក្រោយ បំផុត, គុណដែល ទ្រង់និង បំផ្លាស់បំប្រែឱ្យ យើងមានរូបកាយថ្មី ដែលមិនចេះពុករលួយ មុនពេល យើងឡើងទៅ ស្ថានសួគ៍ ជាមួយនិងទ្រង់, និងគុណជាច្រើនទៀត រាប់ មិនអស់។ សេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ គ្រិស្ទាន្ទពិតប្រាកដ គឹពឹង អាងលើព្រះគុណ ទាំងស្រុង ដូច្នេះ ហើយដែល គ្រិស្ទាន្ទត្រូវតែខំប្រឹងស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ដោយ ឱស្សាហ៎ អត់ធ្មត់ នេះហើយដែលហៅថា ស្រឡាញ់ព្រះ ឱ្យអស់ អំពិចិត្ត អស់អំពី កម្លាំង និងអស់អំពី ព្រលឹងនោះឯង ហើយ ក៏ត្រូវស្រឡាញ់គ្នា ទៅវិញទៅមកដែរ នេះហើយ ជាបញ្ញត្តិថ្មី ដែលនឹង ត្រូវយក ទៅអនុវត្តន៎នៅ ស្ថានសួគ៍ផងដែរ។ ៤. ម្យ៉ាងទៀត យើងត្រូវជឿថា យើងមានទំនាក់ទំនងល្អ ឡើងវិញជាមួយនិងព្រះ ហើយទំនាក់ទំនង ថ្មីនេះជាទំនាក់ទំនង ក្នុងគ្រួសារតែមួយ គឺរវាង ឱពុកនិងកូន ដូច្នោះ បានជាទ្រង់អនុញ្ញាតិ ឱ្យចូល ក្នុងវិមានស្ថានសួគ៍របស់ទ្រង់។ សេចក្តីសង្គ្រោះ របស់សាសនា តែងតែពឹងផ្អែក ទៅលើ ការប្រព្រឹត្តតាម ក្រិតវិន័យ របស់គេ ដែលគ្មាន អ្នកណាម្នាក់ អាចធ្វើបាន ឡើយ។ ចំណែកឯ សេចក្តីសង្គ្រោះ របស់គ្រិស្ទាន្ទវិញ គឺបានដោយសារ សេចក្តី ជំនឿ ទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ ដោយ ពឹងអាង ទាំងស្រុង ទៅលើព្រះគុណទ្រង់។ ប៉ុន្តែអស់អ្នកណា មិនបាន ជឿដល់ទ្រង់ នោះបាន ជាប់នៅក្នុង ក្រិតវិន័យនៅឡើយ? តើអស់លោកអ្នក បងប្អូនបានជឿ ដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ ហើយឬនៅ? បើគ្រាន់ តែ ជឿដែរ នោះមិន ទាន់ គ្រប់គ្រាន់ នៅឡើយទេ, តើអស់លោកអ្នក បងប្អូនមានទំនាក់ ទំនង យ៉ាងដូចម្តេច ជាមួយនឹងព្រះ? តើជាឱពុក និងកូនហើយឬនៅ? បើអស់លោក បងប្អូន មានសំនួរ អ្វី នោះសូម កុំស្ទាក់ ស្ទើរនឹងទាក់ទងគ្នា ដើម្បី ឱ្យបានយល់ច្បាស់ អំពីសេចក្តីសង្គ្រោះនេះ ព្រោះវាមានតម្លៃ ស្មើនឹងជីវិត របស់យើង។

  God Reveals Himself to Us Acts 17:26-28 From history, we know that the men of Athens worshipped the human intellect. They also loved newness and the endless discussion of new ideas. They valued tolerance and diversity as seen by their ever-expanding pantheon of gods. The same is true today. We too worship the human mind, love new ideas, and exalt tolerance as our highest virtue. What does such a worldview produce? When you worship intellect, you get educated arrogance. When you love newness, you get restless dissatisfaction. When you exalt tolerance, you get endless uncertainty—always seeking for the truth you can never seem to find. The more you travel around the world, the more common humanity seems to be. Athens knew everything that was knowable except the most important thing. She did not know God. Or what to do about her sins or where to find peace or how to discover the hope of heaven. That leads me to the following crucial point: It is possible to be highly educated and deeply religious and still be totally ignorant about God. As Paul stood before the intellectual giants of ancient Athens, he faced men who were in precisely that situation—highly educated, deeply religious and totally ignorant about God. Here’s what he has said so far: 1.            You’re very religious but you don’t know God—verses 22-23. 2.            Let me tell you who God really is—verses 24-25.   In our text today Paul adds a new thought. 3.            God is closer to you than you think He is—verses 26-28.   He’s trying to show them that God is not far off but has made himself accessible to everyone. This is a message we need to repeat over and over again. If you don’t know God, it’s not God’s fault. God has already done everything necessary for you to have a relationship with him. He created the world and then left his fingerprints everywhere. He sent prophets and kings and poets with his message. Then he capped it off by sending his Son to the world. God has made it perfectly clear that his heart yearns for men and women to seek him.   I. What God Did Oftentimes it’s our own pride that keeps us from turning to God. Without ever using that word, Paul strikes at the notion that the men of Athens were somehow better than anyone else. A. Created humanity from one man. “From one man he made every nation of men, that they should inhabit the whole earth”  (v. 26). This speaks of the common origin of the human race—that all humanity is descended from Adam. First there was Adam, then from Adam’s side came Eve, then came their children, and eventually many generations stretching from Eden to the 7 billion people on planet earth today. This is a magnificent conception, highly Scriptural in nature. In Genesis 1:26 God said, “Let us make man in our own image.” Then the next verse adds, “Male and female he created them.” First there was God, then Adam, then Eve, then all the rest of us down the line. In Malachi 2:10 the prophet asks, “Have we not all one Father? Did not one God create us?” The answer is yes, we have one Father and one God who created us all.   This struck hard at the pride of the Athenians who thought themselves superior to others. They divided the human race into two parts—the Greeks and the Barbarians (everyone else). The men of Athens thought their city the greatest in Greece so they felt themselves a cut above the ordinary Greeks. The theory of racial superiority has led to horrible results in history. Just over a half-century ago the Nazis elevated the “pure Aryan” race and used that as an excuse to murder 12 million Jews, Slavs, Ukrainians, Russians, and others deemed inferior and unworthy. In our own country the belief in white superiority fueled slavery and segregation. It still causes men to loathe and fear others of a different color. Against the evils of racism Paul declares, “We’re all from the same stock.  Fruit from the same branch. Born into the same human family.” This is the basis for Christian reconciliation between the races and the various ethnic groups in society and in the church. Only One Race—the Human Race The Christian gospel is fundamentally incompatible with racial prejudice. The Bible teaches us four crucial facts we must never forget: 1.            All people are equally created in God’s image. 2.            All are deeply loved by God. 3.            All are stained and tainted by sin. 4.            All are able to be redeemed. Those four facts form the basis of the doctrine of Christian equality. All people regardless of their background are significant, loved, fallen, and redeemable. Those four facts are true of all people no matter what color their skin happens to be. No race has any advantage over any other race. No group is better than any other group. There is only one race in God’s eyes—the human race. As long as we live together on the earth there will be various races, colors, pigments, backgrounds, languages and cultures. These differences are not evil and should not be ignored or deprecated. There is much to appreciate in the various differences in humanity. But let us be clear on this point: There is only one race in God’s eyes—the human race. Secondary differences do not matter to him the way they seem to matter so much to us. Paul’s point is clear. Since we all descend from the same person, there is no room for inordinate pride or a feeling of superiority over others. We’re all in this together—and we all need the saving touch of Jesus Christ. B. Guided history by His own plan. “And he determined the times set for them and the exact places where they should live” (v. 26). Please note the word “determined.” It speaks of God’s direct involvement in the affairs of human history. 1.            He made the nations. 2.            He determined the times they should exist. 3.            He determined their boundaries.   Many other verses teach the same truth. “When the Most High gave the nations their inheritance, when he divided all mankind, he set up boundaries for the peoples according to the number of the sons of Israel” (Deuteronomy 32:8). History is His Story. He has the final say in every battle, every ruler rising to power, every coup, every election, and every government edict. We generally don’t see the big picture as it unfolds before us, and sometimes we don’t even see it looking back, but Scripture assures us that even in those events that seem to be out of control, God is at work behind the scenes. Paul has now informed the men of Athens that they are just like everyone else in the human race and that God has brought their nation to prominence for a specific purpose. We learn that purpose in verse 27.   II. Why God Did It A. That we would seek him. “God did this so that men would seek him and perhaps reach out for him and find him” (v. 27). Have you ever wondered why you were born into a particular family at a particular moment in history? After all, you could have been born 500 years ago or in Brazil or India or Cambodia. Why did you end up where you are right now? Paul tells us clearly that God arranged everything in your life so that you might seek him. You are where you are right now because God wants you to seek him and to find him. He desires a personal relationship with you. What difference does this truth make? I offer four answers: 1)            We were made to know God. That’s the longing in our hearts to understand the universe and our place in it. 2)            Sin has blinded us so we cannot find him. That’s the result of the Fall. 3)            We keep groping for him anyway. That explains all the various religions of the world. 4)            No one will ever find God unless God reveals himself to him. That’s where the saving grace of God comes in.   Two things are needed at this point in order for a person to come to Christ: 1.            Someone to preach the gospel. 2.            The work of the Holy Spirit to open our eyes so we can see. It is our job to preach the gospel, it is the work of the Holy Spirit to draw men to Jesus. Therefore, we preach and pray, and then leave the results with the Lord. Behind verse 27 is the wonderful truth that God rewards those who diligently seek him. “You will seek me and find me when you seek me with all your heart” (Jeremiah 29:13). God often uses catastrophes as a means of urging men to seek him.  B. That we would discover that he is not far away. “Though he is not far from each one of us” (v. 27). Idolaters made theirs statues of gold and silver so that their gods would be near them always. How foolish! God is always near us because God is present everywhere at all times. There is no place you can go where he is not already there. “Where can I go from your Spirit? Where can I flee from your presence?” (Ps. 139:7) I wonder if God seems far away from you right now. If so, could it be that God has not moved away from you but you have moved away from God? Oftentimes our personal sense of estrangement from the Lord has to do more with our own disobedience than to anything else. God is always near us, whether we see him or not. “Closer is He than breathing, and nearer than hands or feet,” said Tennyson, and he was right.   III. What It Means For Us Verse 28 applies this truth in a very personal way. A. We owe everything to God. “For in him we live and move and have our being” (v. 28). I fear that these words are so familiar that they will lose their force. Let’s consider each phrase separately. Your life is not really yours—it comes from God and he can take it back any time he wants. 1) “In him we live.” Our very life is held in God’s hand. Do you understand you are completely dependent on God for the life you possess? Your life is not really yours—it comes from God and he can take it back any time he wants. James 4:14 reminds us that life itself is like a vapor that appears for a brief moment and then vanishes away. Anyone who has ever blown hot breath on a cold windowpane knows you have to work fast to write your name in the vapor before it disappears. That’s your life—all 70 or 80 years of it. It’s a vapor that begins to disappear the moment you are born. 2) “In him we move.” Raise your arm above your head. Now wave it around. What made your arm move? Your muscles did. Who told the muscles to move? The electrical impulses did. Where did those impulses come from? From the brain through the nervous system. How does that all work? I’m not sure but the scientists can explain it. Now here’s the important question: Where did the power come from to make all that happen? It comes from God. You cannot move a hand or a foot or open your mouth to speak unless God gives you the strength to do it. We move because he first moves in us. 3) “We have our being.” Have you ever wondered why you are you the way you are? (Your friends have probably wondered that from time to time.) Where did your personality come from? Who gave you your unique genetic blueprint? We know that inside each cell in your body is a DNA code that contains every secret to your physical existence. For one person it reads: Blue eyes, brown hair, 5’6”, good at tennis, bad at math, with a tendency to overeat, and a birthmark above your right knee (plus a few million other details). Everything about you is in your DNA—that double-helix code that contains all your secrets (dog’s DNA required for renting an apartment). Who arranged your DNA? God did. That’s what Psalm 139:13 means when it says He knit you together in your mother’s womb. The things that make you unique come from God. B. We are his offspring. We learn one final truth from the last phrase of verse 28. “As some of your own poets have said, ‘We are his offspring.’” We come from God, we answer to God, we depend on God, and we can do nothing without God. We are his offspring by creation. Even the unsaved are “God’s offspring” since God created them. But there is a difference between creation and redemption. By creation we belong to God, by redemption we become his children. In his letter to the Galatians, Paul puts the matter this way: “You are all sons of God through faith in Jesus Christ” (Galatians 3:26). By creation we belong to God, by redemption we become his children. It is possible to be God’s offspring yet not be his child because you have not yet trusted Christ as Savior. Do You Know Jesus?   By birth we belong to God, by faith we enter his family. Do you know Jesus? Not, do you know about him? Do you know him? That’s the most important thing in the world. May I introduce you to him right now? He was born of a virgin in a place called Bethlehem and grew up in a carpenter’s home in Nazareth. When he was 30, he began his public ministry. For over three years he traveled across Galilee, Samaria and Judea preaching the gospel, healing the sick, raising the dead, and speaking to anyone who would listen to him. Most people loved him but a few hated him and decided to kill him. Eventually they succeeded in penetrating his inner circle. One night he was betrayed, arrested and tried for crimes he did not commit. The next day he was crucified between two thieves even though he had done nothing wrong. As he hung on the cross, he cried out, “It is finished,” meaning that the price for sin had been completely paid. When he was dead, they placed him in a borrowed tomb. On the third day he rose from the dead. Forty days later he ascended into heaven where he now sits at the right hand of God. Someday soon he will return to the earth as King of Kings and Lord of Lords.   Conclusion: Do you know this Jesus personally? Have you ever trusted him as Savior and Lord? Have you ever opened your heart to him? You came from God, we live, move, and are who you are because of God. Do you have relationship with Him? He wants you to know Him.

 The Fatted Calf Luke 15:25-32 Illustration: One of the joys of spring and summer for many of us is the backyard visits of the hummingbird. Some of you even put out feeders for them, then you sit back and make cute comments about these sweet little birds. I picked up an article recently on these minute creatures of the air. It had an interesting title: So Tiny, So Sweet… So Mean.  I quote: "…Hummingbirds are among the smallest warm blooded animals on earth and… they are also among the meanest." Apparently they have to consume 7,000-12,000 calories per day. That’s the equivalent of a 160 pound man requiring 170 pounds (80 Kg) of hamburger daily! I guess it takes a lot of energy to keep those little wings flapping at such high speeds. A bird watcher once wrote a book saying, “People think they’re little fairies… but they’re actually fighter pilots in small bodies.” He said, "We’ve seen one hummingbird knock another out of the air, and stab it with its bill." He also said, "the delicate splendor of the hummingbird… belies its combative nature. Fiercely territorial, these feisty little birds will spar for a sweet spot of nectar." A scientific paper on the birds included this endearing notation: "Social behavior: None. Individual survival seems only concern." The world of this small creature is very small. He only cares about himself. (Remember those words "fiercely territorial.") Which brings us to a prominent character in the second half of a familiar story in Luke 15. The Prodigal’s brother, that is, the older brother of the lost son whose story is so well known. He’s the older brother in the story but we’re calling him "The Little Big Brother" because: - His world is so small. - Individual survival is his chief concern – he is fiercely territorial. - He is extremely self-centered. What I want you to see in this message is this: the self-centered live in a small world. Most people are familiar with verses 11-24 that tell of the Prodigal Son or the Lost Son. The reason Jesus told that story and the two before it is because of what happened at the beginning of the chapter. Jesus was criticized. The religious leaders said, "He welcomes sinners and he even eats with them." So, based on that criticism, Jesus told three stories – the lost sheep, the lost coin, and the lost son - all to say to them that God cares about what may seem insignificant and sinful to many. He cares about what is lost. He care about life but the old brother care about the young fatted calf. Let’s read the text. Luke 15:25-32, “Meanwhile, the older son was in the field. When he came near the house, he heard music and dancing. 26 So he called one of the servants and asked him what was going on. 27 ‘Your brother has come,’ he replied, ‘and your father has killed the fattened calf because he has him back safe and sound.’ “The older brother became angry and refused to go in. So his father went out and pleaded with him. 29 But he answered his father, ‘Look! All these years I’ve been slaving for you and never disobeyed your orders. Yet you never gave me even a young goat so I could celebrate with my friends. 30 But when this son of yours who has squandered your property with prostitutes comes home, you kill the fattened calf for him!’ 31 “‘My son,’ the father said, ‘you are always with me, and everything I have is yours. 32 But we had to celebrate and be glad, because this brother of yours was dead and is alive again; he was lost and is found.’”   The Prodigal’s brother really can’t see his father’s point because the self-centered live in a small world. They have an inward focus. I want to describe to you the small world for this older brother (fatted calf) of the self-centered. During this Father’s Day I want you to find the application from this story that God teaches us.   I. It’s A World of Anger. Do you see that in verse 28: "He became angry…." His brother is home! He’s safe! His father has said that it’s time to be glad! But he’s angry - too angry even to go ahead and attend the party and fake some joy. Joseph Stowell, President of Moody Bible Institute, preached a message on this passage and began it by saying, "I have never known a time when Christians have been more mad about more things than we are now… We’re angry about values, politics, television, media, education, the violation of the unborn, condoms and criminals… We’re shouting more… we’re shooting at doctors of abortion clinics… Publicly we are perceived to be long on madness and short on mercy… We’ve become grumbling warriors instead of committed seekers." There is some truth to Mr. Stowell’s assessment. Yes, some situations do call for righteous anger. But be careful. It is easy to allow that to spill over into selfish anger – directed not at the sin but at the sinner. Such anger quickly becomes judgmental. Do you see the judgmental attitude of the older brother. The text says in verse 28, "he refused to go in." Now by refusing to go in, he denied himself fellowship with the father, because the father was in there celebrating the return of the lost son. The older son refuses to go in. He’s too angry and judgmental. Another judgmental statement is in verse 30: "…this son of yours." That’s like when husbands say to their wives or wives say to their husbands, "Your son is causing some problems. Go take care of your son." He doesn’t call him "my brother." Why? He’s too judgmental. Here this older boy can’t even call the one who is his brother, his brother! Judgmental statements: - "He refused to go in." - "This son of yours." And what about this one in verse 30: "[He] squandered your property with prostitutes." How does he know that? It’s not in the story. Jesus doesn’t say that. It says he was involved with loose living. He may have been involved with prostitutes but we don’t know that. The son is guessing. He’s angry. And remember this: Often we are most suspicious of those who commit the very sins that we ourselves are guilty of. Anger becomes judgmental and then it can grow so large that it consumes us. I read about a man who was having trouble controlling his anger and he went to a Christian counselor. She asked him a very simple question: What would your life look like if you got rid of your anger?" He said, "If I get rid of my anger, what will I have left?" Anger can totally control us. How much of you is your anger? How much of you would be left if your anger left? Self-centered people are angry a lot. I read about a little town called Rudyard, Montana. They vote every year on who is the grumpiest town resident. They have this sign at the entrance of the town that read, "596 nice people, one old sorehead." It's really just a good natured event they use to raise funds for a local museum and park. But what if they took a vote on you? What if they took a vote at your place of employment? What if they took a vote in your family? What if they took a vote in your church? Would you win the grumpy prize? Would you win the angry prize? The self-centered live in a small world. It’s a world of anger. It’s also:   II. A World of Works. Do you see the phrase in verse 25? Where was the older brother? It says he was "in the field." OK. That’s alright. But look at verse 29. He uses the word "slaving." Talking to his father about his work, he doesn’t call it serving. He calls it slaving. "I’ve been slaving" he says in verse 29. Doesn’t that give us some insight into the older brother’s attitude? Here’s another little statement he makes in verse 29: "I’ve never disobeyed." What? Can you believe that? This isn’t Jesus speaking. This is one of us. I think we have a bit of exaggeration here. I think this also indicates a letter of the law approach with his dad. "I’m a hard worker. I’m responsible. I’m a rules keeper." Does that describe you? It’s good to be all those. But you can get out of balance if your self-centeredness allows you to so that you begin thinking that you’re earning your Heavenly Father’s approval. This is an interesting study. The Prodigal is inside the house enjoying the unearned favor of his father. The older brother is still out in the field, refusing to go in, still trying to earn the favor of his father. A man walked into a Kwik Stop and asked for all the money in the cash drawer. Apparently the take was too small, so he tied up the store clerk and worked the counter himself for three hours until police showed up and arrested him! Some people just can’t stop working. They can’t get enough work. Their mindset is "work, work, work!" Wayne Smith says, "When Satan cannot make us bad, he makes us busy." It’s good to be busy. It’s good to work. But take a good look at why you’re working. Why do you work for the Lord? Are you slaving for Him or are you serving Him? If you can figure out why you work for Him, it will tell you something about the size of your world. It will tell you something about whether or not you’re self-centered. The self-centered, you see, live in a small world. It’s a world of anger. It’s a world of works. Here’s something else:   III. It’s a World of Ingratitude. Look again at verse 29: "You never gave me even a young goat so I could celebrate with my friends." When I read that this past week I asked myself, "Who would want to be his friend?" But apparently he had some. I want you to compare this statement in verse 29, "You never gave me" with verse 31. Look at it again. "‘My son,’ the father said, ‘you are always with me, and everything I have is yours.’" -"You never gave me…." -"Everything I have is yours…." This boy has a problem with ingratitude. Some children never get enough. Are you one of those? When did you last recognize a gift from the Lord? You didn’t make the sun rise today, did you? You didn’t provide your family with excellent health, did you? You didn’t secure your salvation for all eternity, did you? Or did you? The self-centered begin to think they did – and therefore, they have no one to thank but themselves. - Do you have trouble saying "thank you?" - Do you consistently give back a portion of your income to the Lord, not because the church has needs but because you understand Him when He says, "Everything I have is yours" and as a result you have gratitude so you give something back? If your answer to those questions is "no," you’re struggling not so much with ingratitude but with self-centeredness. You see, it’s just a description of the small world of the self-centered. A world of anger, a world of works, a world of ingratitude… one more. We’re talking about the world of the self-centered. I wonder what life would be like for us if we focused on the Father's statement: Everything I have is yours.   Conclusion: When I focus on the fact that everything the Father has belongs to me, there is no need for me to be envious of anyone else. I would have everything I need. Do not focus on a small fatted calf that will destroy your whole journey of life and relationship in the family. Here is the problem: 1.      The prodigal son: sin is the right word for him. 2.      The father: communication is the issues for him. 3.      The older brother: the self centered on work and result cause resentment 4.      The fatted calf: too fat is the right word and have nothing to do with all these problems They all need to focus on life, relationship, love and God. And the fatted calf still has no way out.   When I focus on the fact that everything the Father has belongs to me, celebrating and rejoicing with others is much easier. When I focus on the fact that everything the Father has belongs to me, sharing what I have with others is not a problem. When I focus on the fact that everything the Father has belongs to me, I do not hold on to things (fatted calf) so tightly. When I focus on the fact that everything the Father has belongs to me, I can welcome my rebellious brother or sister back home without any hesitation. When I focus on the fact that everything the Father has belongs to me, I can live my life with gratitude and joy and hope. I don't know how the story really ends, but I like to think that the older brother accepted what his father said, that his attitude changed and his heart softened. I like to think that he went inside, found his brother, put his arms around him, welcomed him home, and joined the celebration. I like to think that, but I don't know for sure. What I do know for sure is that when I focus on the fact that everything the Father has belongs to me, I am changed, my heart is softened, I am free to love, and my life improves. Maybe this will help you too during this Father’s Day. Just so you won't forget, everything He has is for us. Enjoy it. Share it. Celebrate it by BBQ the fatted calf. Amen

 អត្ថបទព្រះបន្ទូល  ផលវិបាកដោយការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ  នៅពេលដែលខ្ញុំអានព្រះគម្ពីរ លេវីវិន័យ ជំពូក២៦ ខ្ញុំមានការចាប់អារម្មណ៍ យ៉ាងខ្លាំង ថាហេតុដូចម្ដេច បានជារឿងនេះ ស្រដៀងរឿង ដែលកើតឡើង នៅ ស្រុកខ្មែរ ជំនាន់ខ្មែរក្រហមម្លេះ? វាលពិឃាដ នៅស្រុកខ្មែរ ដូចជារឿង យល់សប្ដិ អាក្រក់មួយ ព្រោះមនុស្សជាតិ ដែលមិនបានឃើញ ផ្ទាល់ភ្នែក ពិបាកនឹងជឿ ថាជា រឿងពិតណាស់ ហើយឥឡូវនេះ សូម្បីតែ អ្នកដឹកនាំ ស្រុកខ្មែរ នៅជំនាន់ នោះ ក៏ឥត បានដឹង ពីការនោះទេ គ្មានអ្នកណា ទទួលខុសត្រូវ រឿងនេះទេឬ?។ ការសម្លាប់ រង្គាល អស់ ជីវិត ជាង២ លាននាក់ (ចំនួននេះ បានបន្ថយ ជាលំដាប់ ព្រោះវាច្រើន ឥតគណនា) ពិភពលោក ឥតមានខ្វល់ខ្វាយ ចូលទៅជួយ សោះឡើយ តើអង្គការ សហប្រជាជាតិ ឬអាមេរិកាំង ខ្លាចខ្មែរក្រហមឬ? ដូចជាមិនមែនទេ ហើយ គេនៅ រង់ចាំ ទាល់តែឱក្រិតជន ស្លាប់ជិតអស់ ទើបគេចាប់ផ្ដើម ហៅមកកាត់ក្ដី ហើយអ្នក ទោសកំប៉ិកកំប៉ុក នោះត្រូវបាន កាត់ទោស មុនគេ ចំណែកអ្នកជាប់ ពាក់ពន្ធ មួយចំនួន ឥតទាំងមានឈ្មោះ ក្នុងបញ្ជីជំនំជំរះផង។ បើគង់តែ មិនយុតិធម៎ដដែល លែងគេ ហើយអត់ទោសឱ្យគេ ហើយលើក ទោសទាំងអស់ ថ្វាយទៅព្រះទៅ។ អ្នកសម្លាប់ រាប់ពាន់នាក់ សម្លាប់ខ្មែរទាំងនគរ ដល់ទៅជាប់គុក ជាប់តែអ្នក កំប៉ិកកំប៉ុក តែមា្នក់ ហើយជាគ្រិស្ទាន ជាកូនព្រះ ទៅទៀត គួរឱ្យឆ្ងល់ ហើយចម្លែក មែន។ ខ្ញុំមិនមែននិយាយ អំពីរឿងនយោបាយ ទេតែខ្ញុំចង់និយាយថា រឿងចម្លែកនេះ ប្រាកដជា ពាក់ពន្ធនិងព្រះហឬទ៊យ ដែលយើង យល់មិនដល់ នោះវិញ។ ដូច្នេះ តើព្រះឬ ដែលត្រូវទទួល ការខុសត្រូវ ក្នុងរឿងវាលពិឃាដ នៅកម្ពុជានេះឬ? ប្រាកដហើយ យ៉ាងហោចណាស់ ក៏ទ្រង់បានជា្រប គ្រប់ទាំង ការ ដែលបាន កើតឡើង ក្នុងវាលពិឃាដ នោះដែរ ។ បើព្រះទ្រង់ អនុញ្ញាតិ ឱ្យរឿងនោះកើតឡើង ដូចនៅប្រទេស អ៊ីស្រាអែល មែន នោះជាការល្អទេ ព្រោះព្រះទ្រង់សុចរិត យុត្ដិធម៎ ការទ្រង់ធ្វើសុទ្ធតែល្អ ព្រះទ្រង់ទាញផលល្អ ចេញពីការអាក្រក់។   ខ្ញុំបានរស់ក្នុង វាលពិឃាដ ៤ឆ្នាំ  ១ខែ។ នៅស្រុកខ្មែរ ខ្ញុំបានឃើញការខ្លះ មានកើត តាំងតែពីមុន ឆ្នាំ១៩៧៥ ដូចជា មានចែង ទុកក្នុង ព្រះគម្ពីរលេវីវិន័យនេះដែរ។ កាលពីខ្ញុំ នៅក្មេង នៅឡើយ ពេលឱពុកខ្ញុំ គាត់នាំចូល វិហារលោក ម្ដងៗខ្ញុំមានការ ព្រឺខ្លាច ព្រោះឃើញ រូបចម្លាក់ព្រះពុទ្ធ ជាច្រើន អង្គុយតាមថ្នាក់ មានធំមានតូច ដែលធ្វើ ឱ្យខ្ញុំមានអារម្នណ៍ ខ្លាចរូបទាំងនោះណាស់ ខ្ញុំមិនដែល មាន បំណង ចង់ ចូលក្នុងវិហារនោះទេ។ ម្យ៉ាងទៀត នៅខ្ញុំដើរទៅសាលារៀន ខ្ញុំត្រូវដើរ កាត់មុខវត្ត ដែលជា កន្លែងកប់ និងដុតខ្មោច មិនតែប៉ុណ្ណោះមានរូបអ្នកតា នៅក្នុងខ្ទមដែលមាន ផ្សែង ធូបហុយ ជាប់រហូត ដើរមកដល់កន្លែងនោះ ខ្ញុំតែងតែមានអារម្មណ៍ ព្រឺខ្លាច ជានិច្ច។ ខ្មែរយើង មាន រូបចម្លាក់ ជាច្រើនណាស់ ដែលយើង ឱនក្រាបថ្វាយបង្គំ យើងឥត ដែលបាន ថ្វាយបង្គំព្រះដ៏ពិតទេ។ ប្រហែលមិនខុស ពីពួកអ៊ីស្រាអែល ដែលព្រះ បានព្រមាន ក្នុងព្រះគម្ពីរ លេវីវិន័យ២៦ នេះដែរ  លេវីវិន័យ២៦៖១-៣,   ១ មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​ឯង​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​រូប​ព្រះ ឬ​បញ្ឈរ​រូប​ឆ្លាក់ ឬ​បង្គោល​ថ្ម សំរាប់​គោរព​ឡើយ ក៏​មិន​ត្រូវ​ឲ្យ​មាន​ថ្ម​ឆ្លាក់​ជា​រូប​អ្វី​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ឯង ដើម្បី​នឹង​ឱន​ខ្លួន​ក្រាប​គោរព​ចំពោះ​រូប​នោះ​ដែរ ដ្បិត​អញ​នេះ គឺ​យេហូវ៉ា ជា​ព្រះ​នៃ​ឯង​រាល់​គ្នា​ហើយ២ ត្រូវ​ឲ្យ​ឯង​រាល់​គ្នា​រក្សា​អស់​ទាំង​ពេល​ឈប់​សំរាក​របស់​អញ ហើយ​កោតខ្លាច​ដល់​ទី​បរិសុទ្ធ​របស់​អញ ដ្បិត​អញ​ជា​ព្រះយេហូវ៉ា។  ព្រះបន្ទូលនេះ ត្រឹមត្រូវណាស់ ទ្រង់ចង់ពន្យល់ ឱ្យបានយល់ អំពីទ្រង់ដែលជាអ្នក បង្កើតមនុស្សមក តែមនុស្ស មិនព្រម គោរពទ្រង់ ជាអ្នកបង្កើត ខ្លួនមកទេ តែបែរជា ទៅបង្កើត រូបព្រះ ដោយដៃឯង ដោយឆ្លាក់ក្ដី ដោយចាក់ពុម្ពកី្ដ ជាឈើ, ជាថ្ម, ជាស៊ីម៉ង់, ជាមាស, ជាបា្រក់, ជាឆ្អឹង ហើយឱន ក្បាលខ្លួនថ្វាយ បង្គំទៅវិញ របស់ទាំងនោះ គឺខ្លួនតែបានឆ្នៃប្រឌិត ពីរបស់ ដែលព្រះបាន បង្កើតមក ដើម្បី ឱ្យមនុស្ស ត្រួតត្រា តើហេតុដូចម្ដេច បានជាមនុស្ស ចង់តែ ឱនក្រាបថា្វយបង្គំ របស់ដែលដៃខ្លួន បានបង្កើត ថាជាព្រះ ទៅវិញ ធ្វើយ៉ាងម៉េច ដើម្បីឱ្យរបស់ ដែល ខ្លួន បានបង្កើតឱ្យ ទៅជាព្រះ របស់ខ្លួនបាន? ព្រះបន្ទូល ដូចជាស្រួល យល់ដែរ ប៉ុន្តែហេតុដូចម្ដេច បានជាមនុស្ស នៅតែថ្វាយបង្គំ រូបចម្លាក់ ហើយមិនមែន តឹ្រមតែ មនុស្ស ក្រីក្រ នៅចុងកាត់ មាត់ញក ដែលល្ងង់ខ្លៅនោះទេ ដែលធ្វើការនេះ សូម្បីតែអ្នក ដែលមានចំណេះ ចេះដឹង ជ្រៅជ្រះនិស្សិតបញ្ញវ័ន ឬ អ្នកដឹកនាំ ដែលឆ្លាត វាងវៃនោះ ក៏គេធ្វើការនេះ ដូចគ្នាដែរ គឺហើយគឺជាប្រពៃណីយ៍ ឥតការពិចារណាទេ (នេះគឺជា ល្បិច របស់អារក្ស វាតែងតែនាំព្រះខុស មកជំនួស ចិត្ដមនុស្ស ដែលចង់តែ ថ្វាយបង្គំព្រះ មិនគួរឱ្យឆ្ងល់ទេ) ដូច្នេះហើយបានជា ទ្រង់ខ្ញាល់ខ្លាំងណាស់។ សូមអានព្រះគម្ពីរតទៅទៀត នៅលេវីវិន័យ២៦៖១៤-២០     ១៤ តែ​បើ​ឯង​រាល់​គ្នា ​មិន​ព្រម​ស្តាប់​តាម​អញ ហើយ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​តាម​សេចក្តី​បញ្ញត្ត​របស់​អញ​ទាំង​នេះ ១៥ ដោយ​មើលងាយ​ដល់​អស់​ទាំង​ច្បាប់​អញ ហើយ ​ខ្ពើម​ក្រឹត្យក្រម​របស់​អញ ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ ជា​មិន​ព្រម​ប្រព្រឹត្ត​ តាម​អស់​ទាំង​សេចក្តី​បង្គាប់​នេះ គឺ​ឯង​ផ្តាច់​សេចក្តី​សញ្ញា​របស់​អញ​ចេញ​វិញ ១៦ នោះ​អញ​នឹង​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​ឯង​រាល់​គ្នា​យ៉ាង​ដូច្នេះ គឺ​នឹង​តម្រូវ​សេចក្តី​ស្ញែង​ខ្លាច​មក​លើ​ឯង​រាល់​គ្នា ជា​ជំងឺ​រីងរៃ និង​គ្រុន​ក្តៅ ដែល​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ភ្នែក​កាន់​តែ​ស្រវាំង​ទៅ ហើយ​នឹង​នាំ​ឲ្យ​មាន​ចិត្ត​វេទនា ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​សាបព្រោះ​ជា​ការ​ឥត​ប្រយោជន៍ ដ្បិត​ខ្មាំងសត្រូវ​នឹង​ស៊ី​ទាំង​អស់​ទៅ ១៧ អញ​នឹង​តាំង​មុខ​ទាស់​នឹង​ឯង​រាល់​គ្នា នោះ​ឯង​នឹង​ចាញ់​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ ពួក​អ្នក​ដែល​ស្អប់​ឯង គេ​នឹង​ត្រួតត្រា​លើ​ឯង ហើយ​ឯង​នឹង​រត់​ទៅ ​ឥត​មាន​អ្នក​ណា ​ដេញ​តាម​ផង។  ១៨ បើ​ឯង​រាល់​គ្នា​នៅ​តែ​មិន​ស្តាប់​តាម​អញ​ទៀត នោះ​អញ​នឹង​វាយផ្ចាល​៧​ដង​លើស​ទៅ​ទៀត ដោយ​ព្រោះ​អំពើ​បាប​របស់​ឯង ១៩ អញ​នឹង​បំបាត់​សេចក្តី​អំនួត​ដែល​ឯង​អួត​ពី​អំណាច​ខ្លួន ក៏​នឹង​ឲ្យ​មេឃ​ដែល​នៅ​ពី​លើ​ឯង​ប្រែ​ទៅ​ដូច​ជា​ដែក ហើយ​ដី​របស់​ឯង​ដូច​ជា​លង្ហិន ២០ នោះ​ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​បង្អស់​កំឡាំង​ជា​ការ​ឥត​ប្រយោជន៍ ដ្បិត​ដី​របស់​ឯង​នឹង​មិន​បង្កើត​ផល​ទេ ហើយ​ដើម​ឈើ​ដែល​នៅ​ស្រុក​ក៏​មិន​បាន​ផ្លែ​ផង។  ការនេះ ក៏បានឃើញកើត ខ្លះៗនៅក្នុង សង្គ្រាមស៊ីវិល ក្នុងឆ្នាំ ១៩៧០ ដល់១៩៧៥ ដែរ។ ការសាបព្រោះ ដំណាំដាំដុះ ស្រែចំការ ធ្វើទាំងភ័យបារម្មណ៍ ព្រោះខ្លាចខ្មាំង។  នៅពេល ជិតបានផល សត្រូវម្ខាងទៀត មកវាយដណ្ដើម យកទៅបាត់។ ភូមិនិមួយៗ ស្ងាត់ជ្រងំ អ្នកភូមិមានមុខមាត់ ស្រងូតស្រងាត់ រស់ទាំង ព្រួយបារម្មណ៍ ជាពិសេស នៅពេលយប់ ជួនកាលឮស្នូរ កាំភ្លើង ត្រូវរត់ចូល ក្នុងរណ្ដៅ ពួនការពារ ទាំងយប់ក៏មាន ជួនកាលត្រូវ ជំលៀស ចេញពីភូមិមួយរយៈ ក៏មាន ព្រោះខ្លាចខ្មាំង មកគៀចេញ។ បើយើងមើលព្រះគម្ពីរបន្ដរទៀត ការនោះ រឹត តែជាក់ស្ដែងឡើង លេវីវិន័យ២៦៖២៣-៣៣  ២៣ បើ​ឯង​រាល់​គ្នា​មិន​ទាន់​រាង ​ដោយ​ព្រោះ​សេចក្តី​ទាំង​នោះ​ទេ គឺ​នៅ​តែ​ដើរ​ទទឹង​នឹង​អញ ២៤ នោះ​អញ​នឹង​ដើរ​ទាស់​ នឹង​ឯង​រាល់​គ្នា​ដែរ ហើយ​នឹង​វាយផ្ចាល​៧​ដង​លើស​ទៅ​ទៀត ដោយ​ព្រោះ​អំពើ​បាប​របស់​ឯង ២៥ អញ​នឹង​នាំ​ឲ្យ​មាន​ដាវ​ជា​សេចក្តី​សងសឹក​នៃ​សញ្ញា​មក​លើ​ឯង នោះ​ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​មូល​គ្នា នៅ​ក្នុង​ក្រុង​របស់​ឯង​ទាំង​ប៉ុន្មាន ហើយ​អញ​នឹង​ឲ្យ​ជំងឺ​អាសន្ន​រោគ​កើត​ឡើង នៅ​កណ្តាល​ឯង​រាល់​គ្នា​ទៀត រួច​ឯង​នឹង​ត្រូវ​បញ្ជូន​ទៅ​ក្នុង​កណ្តាប់​ដៃ​នៃ​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ ២៦ កាល​ណា​អញ​បាន​ផ្តាច់​ស្បៀង​អាហារ​ពី​ឯង​រាល់​គ្នា​ចេញ នោះ​ស្ត្រី​១០​នាក់​នឹង​ដុត​នំបុ័ង​ឲ្យ​ឯង​នៅ​ក្នុង​ឡ​តែ​១ ហើយ​គេ​នឹង​ថ្លឹង​នំបុ័ង​ឲ្យ​ឯង​បរិភោគ ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​បរិភោគ តែ​មិន​ចេះ​ឆ្អែត​ឡើយ។  (ចំពោះបងប្អូន កូនក្មួយ ដែលអាយុតិចជាង៤០ឆ្នាំ ប្រហែលមិនបានដឹងការនេះ ច្បាស់លាស់ទេ នៅក្នុងកំឡុងសង្គ្រាមស៊ីវីល ពីឆ្នាំ១៩៧០ ដល់ ១៩៧៥ ) ជនភៀសខ្លួន ដោយសង្គ្រាម បានមកមូល គ្នានៅក្នុង ក្រុងនិមួយៗ ជាពិសេស គឺទីក្រុងភ្នំពេញ ប្រជ្រៀតគ្នា រស់នៅយ៉ាវេទនា ហើយការថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ក៏នៅតែ បន្ដទៅទៀត ឥតឈប់ឈរទេ រហូតមកដល់ ថ្ងៃទី១៧ មេសា ១៩៧៥ ជាថ្ងៃជ័យជំនះ ហៅថាថ្ងៃរំដោះ របស់ពួកខ្មែរ ក្រហម ។ ទាហានទាំងអស់ ត្រូវដាក់ អាវុធចុះ មន្រ្ដី ទាំងអស់ ត្រូវអស់ អំណាច នឹងដំណែង, សាលាទាំងអស់ ត្រូវបិទ, សង្ឃត្រូវសឹក, វត្ដត្រូវបិទ, ផ្សារត្រូវបិទ, ពលរដ្ឋទាំងអស់ ត្រូវជំលៀសចេញ, នាយទាហាន, មន្ដ្រី, គ្រូបង្រៀន, សាស្រ្ដាចារ្យ, និសិត្សបញ្ញវ័ន, អ្នកមុខអ្នកការ មួយជំនួន បានត្រូវខ្មាំង អញ្ជើញយកទៅ សម្លាប់ជាសម្ងាត់។  ស្បៀងអាហារដែលយកទៅតាម នៅពេលជំលៀស ក៏ត្រូវអស់ ភោគផលក៏ ឥតបានបង្កើត អង្គការខ្មែរខ្មាំង ក៏ចាប់បង្ខំឱ្យធ្វើការរួម ចាប់ផ្ដើម បើកការដ្ឋាន បាយរួម ក្នុង ឆ្នាំ១៩៧៦ ទៅតាមដំបន់។ មនុស្សត្រូវបង្ខំឱ្យធ្វើការ ដូចសត្វធាតុ ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ (យប់ខ្លះធ្វើការរហូតដល់ម៉ោង ១១យប់ពេលមានខែរះ) ធ្វើទាំងផ្គរ ទាំងភ្លៀង ធ្វើមិនទាន់ផែនការណ៍ សម្លាប់ចោល។ ទទួល ទានមិនគ្រប់គ្រាន់ បាយមានរបប មួយក្រុម១០នាក់ ជាញឹកញាប់ គឺទទួលជាមួយអំបិល ឬត្រកួន ស្ងោរ ទទួលទាន មិនចេះឆ្អែតឡើយ ម្ដេចក៏ដូចព្រះគម្ពីរ ថាអីម្លេះ? ទទួលទាន ដំណេកមិនគ្រប់គ្រាន់….ឥតមានកន្លែងស្នាក់នៅស្រួលបួលទេ រើពីកន្លែងមួយ ទៅកន្លែងមួយទៀត តាមការចាត់តាំងរស់ អង្ការ វេទនាឥតពាក្យ ថ្លែងបានឡើយ គ្រប់បែប យ៉ាងទាំងអស់…. តែអរគុណព្រះអង្គ អស្ចារ្យដែលជីវិត នេះមិនស្លាប់)។   លេវីវិន័យ២៦៖២៧-៣៣ ២៧ បើ​យ៉ាង​ដូច្នេះ​ហើយ ឯង​រាល់​គ្នា​នៅ​តែ​មិន​ព្រម​ស្តាប់​តាម​អញ គឺ​នៅ​តែ​ដើរ​ទាស់​ទទឹង​នឹង​អញ​ត​ទៅ​ទៀត ២៨ នោះ​អញ​នឹង​ដើរ​ទាស់​ទទឹង​នឹង​ឯង​រាល់​គ្នា ដោយ​សេចក្តី​ក្រោធ ហើយ​នឹង​វាយផ្ចាល​៧​ដង​លើស​ទៅ​ទៀត ដោយ​ព្រោះ​អំពើ​បាប​របស់​ឯង ២៩ ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​បរិភោគ​ទាំង​កូន​ប្រុស កូន​ស្រី​របស់​ឯង​ផង ៣០ អញ​នឹង​បំផ្លាញ​អស់​ទាំង​ទី​ខ្ពស់​របស់​ឯង ហើយ​នឹង​គាស់​រំលំ​រូប​ព្រះអាទិត្យ​របស់​ឯង ព្រម​ទាំង​បោះ​ខ្មោច​ឯង​រាល់​គ្នា​ទៅ​លើ​រូប​ព្រះ​របស់​ឯង​ទាំង​នោះ​ដែរ ហើយ​ចិត្ត​អញ​នឹង​ខ្ពើម​ឯង​រាល់​គ្នា ៣១ អញ​នឹង​រំលាង​អស់​ទាំង​ទី​ក្រុង​ឯង ហើយ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ទី​បរិសុទ្ធ​របស់​ឯង​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ទៅ​ជា​សូន្យ​ស្ងាត់ អញ​នឹង​មិន​ព្រម​ហិត​ក្លិន​នៃ​គ្រឿង​ក្រអូប​ឯង​ទៀត​ឡើយ ៣២ អញ​នឹង​នាំ​ឲ្យ​ស្រុក​ទៅ​ជា​ស្ងាត់​ឈឹង ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​ពួក​ខ្មាំងសត្រូវ​របស់​ឯង​ដែល​នៅ​ក្នុង​ស្រុក គេ​នឹង​មាន​សេចក្តី​ងឿងឆ្ងល់ ៣៣ ឯ​ឯង​រាល់​គ្នា អញ​នឹង​កំចាត់កំចាយ​ឲ្យ​ទៅ​នៅ​គ្រប់​ទាំង​នគរ ហើយ​នឹង​ហូត​ដាវ​ទៅ​តាម​ឯង​ទៀត នោះ​ស្រុក​ឯង​នឹង​នៅ​ជា​ស្ងាត់ឈឹង ហើយ​ទី​ក្រុង​របស់​ឯង​ទាំង​ប៉ុន្មាន​នឹង​ត្រូវ​លាញ​ទៅ​អស់​រលីង។  (អត់ឃ្លាតពេក ហួសប្រមាណ  លួចអង្ការស៊ីមិនបាន អ្នកខ្លះរហូត ដល់ទៅស៊ីកូន ខ្លួនឯង ទោះរស់ ឬស្លាប់ក្ដី ទោះត្រូវមាន ទោសក្ដី ការនេះគឺកើតមាន ដោយពិត បា្រកដ។ ទមិ្មលឥតសាសនានេះ ចាប់បំផ្លាញ រូបព្រះពុទ្ធ គេប្រើឱយ អ្នកថា្វយបង្គំ រូបព្រះ នេះពីដើម គាស់រំលំ សែងព្រះរបស់ខ្លួនយក ទៅធ្វើជាទំនប់ ទប់ទឹក ឬផ្លូវថ្នល់វិញ។ ចំណែកឯព្រះវិហារ គេយកធ្វើជា កន្លែងដាក់ទោសមនុស្ស ឬកន្លែង សម្លាប់មនុស្សវិញ។  តើអង្ការខ្មែរ កុម្មុយនិស នេះបានអាន ព្រះគម្ពីរឬ? បានជាធ្វើ ដូចព្រះគម្ពីរ ថាយ៉ាងនេះ ឬមួយក៏ព្រះ ……. អនុញ្ញាតិឱ្យគេមក ធ្វើការនេះ? ។  មើល! មិនទាំងបាន យូរប៉ុន្មានផង អង្ការទម្មិល នេះក៏រលត់ រលាយទៅវិញ នៅ ឆ្នាំ១៩៧៩។ មិនទាន់ទាំងរំដោះ មានសេរីភាព ពេញលេញ ស្រួលបួលផង ខ្មែរក៏ ចាប់នាំគ្នា សង់រូបព្រះ ទៀតហើយៗ រឹតតែច្រើន លើសដើម ។ ព្រះទ្រង់បាន ព្រមាន រួចហើយថា បើមិនស្ដាប់អញទេ ទ្រង់នឹង វាយផ្ចាលទៀត ឱយខ្ចាត់ខ្ចាយ ទៅនៅ ស្រុកគេ ពេញទាំង ពិភពលោក ឥឡូវមែន ខ្មែរខ្ចាត់ខ្ចាយ ពេញ ពិភពលោក ដែល យើង គិតស្មានមិនដល់ កាលពីដើម អ្នកខ្លះចង់ចេញទៅ បរទេសនោះ ពិបាក ណាស់ ទោះតែ មានលុយហើយ ក៏ចេញមិនបានផង ព្រោះច្បាប់នោះ តឹងតែង ណាស់ ឥឡូវនេះ នៅពេលដែល ព្រះទ្រង់បើក ស្រួលបំផុត សូម្បីតែអ្នកក្រ ឥតមាន លុយសោះ ក៏បានទៅដល់ បរទេសដែរ ហើយមាន លុយចាយ ឡានជិះ ហ៊ឺហា ទៀតផង។ ប៉ុន្តែនោះ មិនមែន ជាព្រះហឬទ័យ របស់ព្រះទេ ព្រះហឬទ័យ គឺទ្រង់ចង់ ឱ្យខ្មែរមាន ឱកាសទទួលជឿ ហើយថ្វាយបង្គំទ្រង់ ហើយឈប់ ថា្វយរូបព្រះ ព្រោះរូប ដែលមនុស្សធ្វើ ដោយឆ្លាក់ ឬចាក់ពុម្ពក្ដី មិនមែនជាព្រះទេ ហើយក៏មិនអាច ខ្លាយជា ព្រះបានដែរ។  ហេតុដូចម្ដេច បានជាពិបាក ពន្យល់ខ្មែរ ពីរឿងព្រះពិត នឹងរូបព្រះនេះម្លេះ? ប៉ុន្តែខ្ញុំ សូមឱនកាយ ថ្វាយបង្គំ ដោយអរព្រះគុណ ដល់បងប្អូនខ្មែរ មួយចំនួន និង ជាពិសេស បងប្អូន ដែលបានអាន អត្ថបទនេះ ទាំងជឿដល់ទ្រង់ ហើយយើង ជាបងប្អូន រួមជំនឿ ក្នុងព្រះអង្គម្ចាស់ សូមឱ្យយើងបាន អធិស្ថាន ទូលអង្វរទ្រង់ ឱ្យទ្រង់បានអត់ទោស ដល់បងប្អូនខ្មែរយើង ដែលមិនទាន់បាន ជឿដល់ ទ្រង់ នៅ ឡើយ ហើយសូមព្រះជួយ ព្យាបាលមាតុភូមិយើង ហើយឱ្យពលរដ្ឋខ្មែរ បានជា រាស្រ្តរបស់ព្រះដ៏ពិត ព្រោះព្រះទ្រង់ បានស្រឡាញ់ខ្មែរ ហើយក៏លូក ព្រះហស្ថ ដ៏មានគ្រប់ ព្រះចេស្តារ ប្រទានពរ ស្រុកយើងទៀត។ សូមខ្មែរអ្នក មានជំនឿទៅ លើព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ  ដែលជាព្រះ លើមនុស្ស និងរបស់ ទាំងអស់ សូមឱ្យ យើង បានស្រុះស្រួល ស្រឡាញ់គ្នា អត់ទោសគ្នា ហើយរួមអធិស្ឋា ជូនប្រទេសជាតិ និង អ្នកដឹកនាំប្រទេស ឱ្យបានទទួលជឿ ហើយថ្វាយបង្គំព្រះដ៏ពិត។  បើបងប្អូន មានរឿង អ្វីខ្លះទៀត ដែលនៅសង្ស័យ ហើយដូចជាទាល់ច្រក ថាធ្វើ មិនបាន នោះចូឱ្យទុកចិត្តដល់ព្រះ ដូចជាទ្រង់មានព្រះបន្ទូល ដល់ពួកអ្នកដែល ទាល់ច្រក នៅសមុទ្រ ក្រហម គឺខ្មាំងដេញពីក្រោយ រត់ទៅមុខ ទើសនឹង សមុទ្រ គឺក្នុងសភាព ការ ចុះទឹកក្រពើ ឡើងលើខ្លាហើយ ទ្រង់បានមានបន្ទូល ទៅកាន់ពួកនោះ ក្នុង ព្រះគម្ពីរ និក្ខមនំ ១៤៖១៣-១៤ ថា៖      កុំ​ខ្លាច​អី ឈប់​សិន ចាំ​មើល​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​របស់​ព្រះយេហូវ៉ា ដែល​ទ្រង់​នឹង​ប្រោស​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ដ្បិត​ពួក​សាសន៍​អេស៊ីព្ទ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃើញ​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ នោះ​នឹង​លែង​ឃើញ​ទៀត​ជា​ដរាប​ទៅ ១៤ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​នឹង​ច្បាំង​ជំនួស​អ្នក​រាល់​គ្នា ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​នៅ​តែ​ស្ងៀម​វិញ។   ដូច្នេះការអាក្រក់ ដែលកើតកន្លងមក បាននាំឱ្យមានការល្អ កើតចេញ ពីការនោះ គឺថា យ៉ាងហោចណាស់ ក៏មានខ្មែរ មួយចំនួនធំហើយ ដែលបាន ថ្វាយបង្គំ ព្រះដ៏ពិត បើប្រៀបធៀប ទៅនឹង២០ ឆ្នាំមុន ដោយ រួមទាំងខ្ញុំ និងបងប្អូនផង។ ព្រះក៏ទ្រង់បានប្រទានពរ ដល់រាស្រ្តរបស់ទ្រង់ និងមាតុភូមិគេ ក៏សមល្មម លើស ពីពេល ណាទាំងអស់ ក្នុងប្រវត្តរបស់ កម្ពុជានេះ ជាពិសេស គឺមានខ្មែរ រាប់សែននាក់ ហើយ ដែលបាន ថ្វាយបង្គំទ្រង់ ដ៏ពិតនេះ សម្បត្តធម្មជាតិខ្មែរ ក៏រកឃើញកាន់ច្រើន ប្រទេសដទៃ ក៏រាប់អានយើង កាន់តែច្រើន កុំភ្លេច នៅថ្ងៃទី ១២ ខែ១២ ឆ្នាំ១២ នេះ ខែ្មរប្រហែល ជាឈប់ចាក់សាំង មកពីបរទេសហើយ ។ នេះគឺ ដោយសារ តែសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងព្រះគុណ របស់ទ្រង់ហើយ សូមបងប្អូន បានប្រកប នឹងព្រះពរជានិច្ចនិរន្តរ៍។  

                                                                                                              កំណើតនៃភាសាទីទៃពីគ្នា ក្រោយពីទូក របស់លោកណូអេ បានកឿងទើ នៅលើភ្នំអារ៉ារ៉ាត ហើយទឹកជំនន់ ក៏បាន ស្រកចុះ ស្ងួតដីហើយ ព្រះក៏បានប្រាប់ លោកណូអេ ឱយចេញពីទូក ហើយទ្រង់បានតាំង សញ្ញានឹង លោក ណូអេ ថា ទ្រង់នឹងមិនសម្លាប់ ពូជមនុស្ស ដោយទឹកជំនន់ ទៀតទេ ដោយ មានដាក់ ឥន្ធនូ នៅលើមេឃ ជាសេចក្តីសញ្ញា គឺជាសេចក្ដីសន្យា ដោយមានសញ្ញា ជាភ័ក្ដុតាង។ លើសពីនេះ ព្រះទ្រង់បានអនុញ្ញាតិ ឱយមនុស្ស អាចទទួលទាន សាច់សត្វ ជាអាហារបាន បន្ថែមលើ ត្រួយតិណជាតិ តែទ្រង់បានហាមមនុស្ស មិនឱយ ទទួលទាន សាច់ឆៅ ដែលនៅ មានឈាមជាអាហារទេ និងហាមដាច់ខាត មិនឱយសម្លាប់មនុស្ស អ្នកណាបំពាន ត្រូវមាន ទោស។ គ្រួសារ លោកណូអេ ក៏បានបង្កើតកូន ពូនជាចៅ កាន់តែច្រើនឡើងៗ ហើយប្រាជ្ញា ឆ្លៀសវៃ របស់គេ ក៏កាន់តែចម្រើនឡើងដែរ គឺគេចេះ ដុតដី ឱយទៅជា ឥត និងលាយ បាយអរ ធ្វើជាសំណង់ផ្សេងៗ។ ថ្ងៃមួយគេ បានបបួលគា្ន ដើម្បីសង់ប៉ម ប្រាសាទមួយ អំពីឥតដុត ដែលមានថ្នាក់ ជណ្ដើរ ខ្ពស់ដល់ផ្ទៃមេឃ (ប្ញស្ថានសួគ៍៑) ដើម្បីកេរ្ដ៍ឈ្មោះល្បី របស់គេ និង ម្យ៉ាងទៀត គេគិតស្មាន ថាគេអាចឡើងទៅ សា្ថនសួគ៍ បានដោយប៉ម ដ៏ខ្ពស់នោះ ដោយពឹងអាង លើបា្រជ្ញារបស់គេ។ ប៉ុន្ដែព្រះទ្រង់ បានយល់ច្បាស់ ពីគំនិតអំនួត បះបោរ របស់មនុស្ស ទ្រង់ក៏យាងចុះមក បំបែក ភាសាគេ ដើម្បីមិនឱយ គេយល់ស្ដាប់ គ្នាបាន តទៅទៀត ដើម្បីបញ្ឈប់ ទង្វើបាប ដ៏ល្ងីល្ងើរបស់គេ  ព្រោះព្រះទ្រង់ ដឺងប្រាកដ ច្បាស់ណាស់ថា ស្ថានសួគ៍ មិនអាច ទៅបាន ដោយកម្លាំង ប្រាជ្ញា របស់មនុស្សបាន ឡើយ។ មិន តែប៉ុណ្ណោះ ទ្រង់ថែមទាំង បាន កំចាត់កំចាយគេ ទៅគ្រប់ទី កន្លែង នៅលើផែន ដីទៀតផង។ ដូច្នេះហើយ បានជាមនុស្ស មានជាតិសាសន៎ និងភាសា ផ្សេងៗពីគ្នា តាំងពីពេលនោះមក។ មេរៀនសង្ខេបអំពីព្រះគម្ពីរលោកុប្បតិ្ដ៖ អត្ដន័យនៃពាក្យ លោកុប្បតិ្ដ លោកុប្បតិ្ដ = លោក (លោកិយ) + ឧប្បតិ្ដ (កំណើត ឬ ការបង្កើត) ដូច្នេះពាក្យ លោកុប្បតិ្ដ មានន័យថា ការបង្ករបង្កើតលោកិយ៎។ ដើម្បីឱយងាយយល់ ហើយស្រួលចងចាំ ព្រះគម្ពីរ លោកុប្បតិ្ដ អាចចែកចេញជា ប្រាំបីផ្នែក គឺ៤ ជាព្រឹត្ដការណ៍ និង ៤ទៀត ជាជីវប្រវត្តរបស់ មនុស្ស៤រូប។ -       ៤ផ្នែកដំបូង ជាព្រឹត្ដិការណ៍ ដែលបានកើតឡើង មុនសម័យ ប្រវត្ដិសាស្រ្ដ របស់មនុស្ស គឺមុនការចេះដឹង កំណត់ត្រា របស់មនុស្ស។ -       ៤ផ្នែកក្រោយគឺ ជាប្រវត្ដ ចាប់ផ្តើម របស់ជនជាតិ សាសន៎អ៊ីស្រាអែល ប្រហែលជា ក្នុង កំឡុងឆ្នាំ ២០០០ មុន គ.ស  នៅពេល ព្រះបាន ត្រាស់ហៅ លោក អ័ប្រាហាំ។ ដូច្នេះ មកដល់ មេរៀននេះ ខ្ញុំបានជំរាបជូន បងប្អូន បាន៤ផ្នែក ដំបូងនៃព្រះគម្ពីរ លោកុប្បតិ្ដ ហើយ គឺព្រិត្ដិការណ៍ សំខាន់ៗ ទាំង៤ គឺ៖ ១. ការបង្ករបង្កើត. គឺព្រះទ្រង់ សព្វព្រះហឬទ័យ ឱយមនុស្ស បានដឹងពីប្រភព កំណើតរបស់ ខ្លួន គឺព្រះទ្រង់ បានបង្កើត មនុស្ស ឱយមាន ព្រលឹងវិញ្ញាណ ដូចជា អង្គទ្រង់ ដោយសា្ន ព្រះហស្ថ ទ្រង់ផ្ទាល់ ហើយទ្រង់ ក៏បានបង្កើត របស់ សព្វសារពើរ ដទៃទៀត សំរាប់មនុស្ស ទៀតផង។ ២. អំពើបាប.   អំពើបាបនេះ គឺបណ្ដាលមក ពីការមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ ដោយមនុស្សស្ដាប់ និង ជឿអារក្សជាជាងព្រះ ដើម្បីប្រយោជន៍ ផ្ទាល់ខ្លួន គឺឱយបាន ភ្នែកប្រាជ្ញា ខ្លួនភឺ្ល ដែលបណ្ដាល ឱយមនុស្ស ទទួលមហន្ដរាយ ដល់ជីវិត គឺមនុស្ស ត្រូវដាច់ចេញ លែងស្គាល់ព្រះ ហើយ ត្រូវស្លាប់។ មេរៀននេះ ព្រះសព្វ ព្រះហឬទ័យ ចង់ឱយមនុស្ស បានយល់ ស្គាល់ពីបញ្ហា របស់ខ្លួន ថាហេតុដូចម្ដេច បានជាត្រូវស្លាប់ ហើយ  គ្មានផ្លូវណា ជួយខ្លួនឯង បានឡើយ។ ៣. ទឹកជំនន់. ការប្រព្រឹត្ដ អំពើបាប ដែលបណ្ដាល ឱយព្រះ ទ្រង់ខ្ញាល់ ខឹងនឹង អំពើបាប ព្រោះព្រះ ទ្រង់ បរិសុទ្ធ ទ្រង់មិនអាច ទ្រាំទ្រ នឹងអំពើបាប បាន គឺអំពើបាប ត្រូវតែ ទទួលទោស គឺសេចក្ដីស្លាប់។ សំខាន់ជាងនេះ ទៅទៀត រឿងទឹកជំនន់ បានបង្រៀន មនុស្សឱយ យល់ពីផ្លូវ នៃសេចក្ដីសង្រ្គោះ គឺជំនឿ ទុកចិត្ដទៅលើព្រះ ដែលទ្រង់បាន ប្រាប់យ៉ាង ហ្មត់ចត់ ពីមធ្យោ បាយ ដែលត្រូវធ្វើ ដើម្បីឱយបាន សេចក្ដីសង្គ្រោះ សព្វថ្ងៃនេះគឺយើង ត្រូវជឿទុកចិត្ដ ទៅលើ ព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ ជាព្រះ អង្គសង្គ្រោះ ដោយគ្មានព្រះ ឬ ផ្លូវដទៃ ណាទៀត អាចជួយមនុស្ស ឱយរួចពីបាប បានឡើយ។ ៤. ការបំបែកភាសា. រឿងនេះ បានបង្រៀន យើងថា ក្រោយពី បានសង្រ្គោះ ពីទឹកជំនន់ ហើយ មនុស្ស នៅតែមានបាប ហើយបានបន្ដរ អំពើបាប របស់ខ្លួន អំនួត ដោយប្រាជ្ញារបស់គេ គឺ គេចេះដុតឥត ជំនួសថ្ម ដោយមិនបាច់ ប្រើថ្ម (ជារបស់ព្រះ បង្កើត) ទៀតទេ គេអាច សង់វិមាន ដ៏ខ្ពស់ ដោយគិតថា គេអាច ឡើងទៅស្ថានសួគ៍ ដោយអាង ដំរេះបា្រជ្ញា ខ្លួនឯង ដោយមិន អាងជំនឿទៅលើព្រះ នេះជាបញ្ហា របស់មនុស្ស ដែលមានបន្តរ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ មនុស្សសព្វថ្ងៃ គេក៏កំពុង បញ្ចេញអំនួត ដាក់គ្នា អំពី តំរិះ ប្រាជ្ញរបស់គេ គឺគេខំ បង្កើត គ្រឿង វិទ្យាសាស្ដ្រនានា ដូចជា គ្រឿងយន្ដ, គ្រឿងសំណង់, គ្រឿងចក្រ, គ្រឿងអាវុធ ប្រល័យលោក គ្រប់បែបយ៉ាង តែគេហាក់ដូចជាភ្លេចថា សេចក្ដីស្លាប់ ដែលនៅ ជិតបង្កើយ នឹងគេសោះ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ មនុស្សក៏ខំប្រឹង អំពីដំណើរ ទៅស្ថានសួគ៍ ដោយខ្លួនឯងដែរ គឹគេខំសង់ ឆ្លាក់រូបព្រះធំៗ ដោយរបស់ មានតម្លៃផ្សេងៗ ដូចជាស, ប្រាក់, ត្បូងគុជ ជាដើម ហើយដុត ធូបថ្វាយបង្គំ។ ចំណែកឯខាង វិទ្យាសាស្រ្តវិញ គេខំស្រាវជ្រាវ ធ្វើយាន្ត អាវកាស ដើម្បីទៅនៅ ភពដទៃ តែទោះជា យ៉ាងណា ក៏គេជៀស មិនរួចពី សេចកី្ដសា្លប់ ដែរ។ ថ្វីត្បិតតែ ព្រះទ្រង់ ស្រឡាញ់ មនុស្សលោក ដល់ម្លេះ ទ្រង់សព្វ ព្រះហឬទ័យ ចង់ឱយ មនុស្ស ទាំងអស់ បានសង្គ្រោះ តែមិនមែន មនុស្សទាំងអស់ ដែលបានសង្គ្រោះ ហើយបានឡើងទៅ ស្ថានសួគ៍នោះទេ គឺបាន តែអស់អ្នកណា ដែលមានត្រចៀក ស្ដាប់ឮ ព្រះបន្ទូល ហើយធ្វើតាម គឺសំដៅទៅលើ អ្នកមាន ជំនឿ ដ៏ពិត តែប៉ុណ្ណោះ ដែលបានសង្គ្រោះ ហើយយើង ក៏ខំប្រឹង ផ្សាយព្រះបន្ទូល ដល់អ្នកនោះ ហើយលើស ទៅទៀតផង។ តើអស់លោក បងប្អូន ជាពពួកមនុស្ស ដែលមានត្រចៀក ហើយស្ដាប់ឮឬទេ? សូមអស់លោក បងប្អូនប្រកប នឹងព្រះពរជានិច្ច និរន្ដរ៍។ សរសេរថ្ងៃទី 8​ –18 –12  

អត្ថបទសិក្សាព្រះបន្ទូល 3​​/13/13 បាតុភូតថ្មីក្នុងជីវិតមនុស្ស ពាក្យថា កើតជាថ្មី បើគិតជាភាសាខ្មែរធម្មតា នោះពិបាកយល់ ព្រោះជាពាក្យថ្មី សម្គាល់ពីបាតុភូតថ្មីមួយ ដែលកើតឡើងក្នុងជីវិតមនុស្ស។ បងប្អូនគ្រិស្ទមួយចំនួន បានយល់ពាក្យនេះហើយ តែខ្លះទៀតពុំទាន់ បានយល់ច្បាស់ នៅឡើយទេ។ សូមកុំច្រឡំ នឹងពាក្យថា ចាប់ជាតិជាថ្មី មិនមែនជាការនោះទេ។ ដើម្បីអោយយល់ពាក្យនេះច្បាស់ ខ្ញុំចង់លើក ឧទាហណ៍ ពីពពួកសត្វ ដែលបន្តរពូជ ដោយពង ជាមុន ទើបញាស់ទៅជាកូន ដូចជាពពួក សត្វមាន់។ មាន់ វាបង្កើត មុនដំបូងជាពងសិន ចូរពិនិត្យមើល ការវិវត្តន៍របស់ ពងមាន់ ឬពងទា នេះមួយដំណាក់ កាលម្ដង៖ ដំណាក់កាលទី១_ បើសិនជាយើង យកពងមាន់មួយ ដែលមេវា មិនទាន់ក្រាបនៅឡើយ គឺមិនទាន់បានទទួល កំដៅទៀងទាត់ នៅឡើយ ហើយបើយើងបំបែកពង នោះ យើងឃើញ មានវត្ថុធាតុ ពីរយ៉ាង គឺដុំពណ៎លឿង បានដណ្ដែតនៅ កណ្ដាលទឹកម្យ៉ាងខាប់ ហើយថ្លា បើយើងចង់ញែក ផ្ដាច់ ដុំលឿងចេញ ពីទឹកថ្លា នោះយើងឃើញមាន កន្លែងមួយដែលមានសរសៃពណ៍ស រវីមរវាម បន្ដីចភ្ជាប់ដុំលឿង នឹងទឹកខាប់ ថ្លានោះជាមួយគ្នា។ ដំណាក់កាលទី២_  បើយើងយក ពងមាន់ដែលមេ បានក្រាប ៤-៥ ថ្ថៃហើយ ហើយយើងបំបែក ពងនេះទៅ នោះយើងឃើញ មានដុំតូចម្យ៉ាងទៀត ករកើតឡើងក្នុង ដុំពណ៌លឿង ត្រង់ម្ដុំសរសៃ សដែលយើងឃើញ ពីមុននោះ។ ដុំនេះ កាន់តែចំរើន ធំឡើងក្នុងដុំពណ៌លឿង ហើយដុំលឿងនេះកាន់តូចតិចទៅដែរ។  តាមរយះពេលក្រាប របស់មេវា កាន់តែយូរ ដុំថ្មីនេះកាន់តែធំ  រហូតចេញ ជារូបរៀង ជាកូនមាន់ ដែលមានក្បាល,  មានជំពុះ, ជើង, ស្លាប ជាដើម រហូតដល់ អស់ ដុំពណ៌លឿង ចំណែកឯទឹកថា្ល ខាប់នោះ ក៏កាន់រីងស្ងួតទៅ បន្ដិចម្ដងៗ  នៅពេលកូនមាន់ ក្នុងសំបកកាន់តែ ចំរើនធំឡើង។ ចំនួនរយៈពេល ប្រហែលជា ពីរអាទិត្យក្រោយពីការក្រាប កូនមាន់ នៅក្នុងពងក៏កាន់តែធំ រហូតដល់វាអាច ចឹកបំបែកពង ដោយខ្លួនវា ដែលធ្វើអោយវា អាចចេញ មកក្រៅបាន ហើយអាច ឃើញពន្លឺ, ឃើញនិងស្គាល់មេរបស់វា ជាអ្នកបង្កើតវាមក វាក៏បានឃើញ រូបរាងជិវិតវា ច្បាស់លាស់ គឺរស់ក្នុងភាព ជាមាន់ពិតប្រាកដ។ ហើយយើង ពិនិត្យឃើញទៀតថា មានពងខ្លះឥតបានញាស់ ចេញរួចពីពង មកជាកូនមាន់ទេ គឺវាបានស្លាប់ ក្នុងពងនោះតែម្ដង, ពងខ្លះក៏ស្អុយទៅ, ពងខ្លះទឿត មានកូនដែរ តែញាស់ចេញពីសំបក មិនរួច។ ដូច្នេះ សត្វមាន់ វាកើតពីរដង ម្ដងដំបូងជាពងសិន, ក្នុងពងនោះមានជីវិតហើយ តែរស់ នឹងធំធាត់ ក្នុងភាព ងងឹត ឥតទាន់មានឃើញ ពន្លឹ, ឬ ឃើញស្គាល់អ្នកបង្កើតវា នៅឡើយទេ រហូតដល់វា បានកើតមួយជាន់ទៀត គឺញាស់ចេញពីពង, ចេញពីសំបករបស់វា  វាក៏បានស្គាល់ជីវិតថ្មី ពិតបា្រកដរបស់វា គឺវាអាចរស់ ដោយឃើញពន្លឺ នឹងឃើញមេវា អ្នកបង្កើតវា ហើយស្គាល់ភាព និងលក្ខណៈរបស់វា ជាមាន់ពិត ប្រាកដ។ ចំណែកឯ ជីវិតមនុស្សវិញ ក៏មានសភាព ប្រហាក់ប្រហែលគ្នាដែរ គឺមានជីវិតពីរ គឺជីវិតផ្នែកសាច់ឈាម និងជីវិតព្រលឹងវិញ្ញាណ កាលពីព្រះទ្រង់បង្កើត មនុស្សជាដំបូង ទ្រងបង្កើតអោយដូចអង្គទ្រង់ ដែលជាវិញ្ញាណ។ នៅពេលមនុស្សកើត ពីពោះម្ដាយមក មានជីវិត ទាំងពីរនោះ រួចមកហើយ តែជិវិតព្រលឹងវិញ្ញាណនោះ មិនទាន់ធំ ឃើញជារូបរាង ពិតប្រាកដនៅឡើយទេ ឬដូចជារស់ក្នុង ភាពងងឹត ស្រអាប់យើញអ្វី (ជាផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណ) ក៏មិនច្បាស់ពិត ប្រាកដដែរ។ មនុស្សដែលមិនទាន់បានកើតជាថី្ម គឺជាមនុស្សរស់ក្នុង ភាពស្រអាប់ គឺ រស់ក្នុងអំពើបាប ដែលបាំង ផ្នែកព្រលឹង វិញ្ញាណ មិនអោយឃើញពន្លឺពិត មិនអោយស្គាល់ ព្រះដែលជាអ្នក បង្កើតដើមរបស់ខ្លួន (យើងបានស្គាល់ត្រឹមតែម្ដាយ ដែលគ្រាន់តែជាអ្នក អោយកំណើត, ជាអ្នកពរពោះ បីបាច់ថែរក្សាប៉ុណ្ណោះ)  គឺរស់ដោយឥតស្គាល់ សភាពពិតប្រាកដ របស់ខ្លួនឯង ជាមនុស្សពិតប្រាកដ ដែលព្រះបានបង្កើតមក ដោយមានព្រលឹងវិញ្ញាណ ដែលអាចរស់ បន្ដនៅអស់កល្ប ជានិច្ច ទៅទៀត។  យើងរស់នៅក្នុង ភាពស្រពិចស្រពិល មិនច្បាស់ ក្នុងភាពច្រឡំបល់ មិនដឹងថា អ្នកណាមួយ ជាព្រះ ពិតបា្រកដ អ្វីទៅជាជីវិតពិត? តើក្រោយពីស្លាប់ មនុស្សត្រូវ ទៅណាទៀត? ព្រលឹងត្រូវទៅណាទៀត? ស្ថានសួគ៍ ឬស្ថាននរក មានមែនឬទេ? រស់ក្នុងភាពឥតសង្ឃឹម ប្រថុយប្រថាន ឮអ្នកណាថាអី ក៏ ប្រថុយ ធ្វើតាមគេខ្លះទៅ ក្រែងបានផលនោះមែន គ្មានអ្វីមួយប្រាកដច្បាស់ ក្នុងចិត្ដទេ។ ជីវិតដែលមិនបានកើតជាថ្មី គឺរស់ បណ្ដោះអាសន្ន រង់ចាំតែ ថ្ថៃត្រូវស្លាប់ទៅវិញ ទាំង ខ្លោចផ្សា ស្ដាយស្រណោះ ប៉ុណ្ណោះ។ មនុស្សដែលមិនទាន់ បានកើតជាថី្ម ដូចជាជីវិតកូនមាន់ដែលរស់ក្នុងសំបកពងរបស់វា ដោយវាគិតថា ជីវិតវានេះ មានត្រឹមតែក្នុងរង្វង់ សំបកខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ទទួលទានចំណី ដែលមានផ្ដល់ នៅក្នុងពងស្រាប់នោះ រស់ទម្រាំដល់ថ្ថៃ ស្លាប់ទៅវិញ ប៉ុណ្ណោះ។ នៅរាត្រីមួយព្រះយេស៊ូវ និងលោកនិកូដេម ជាគ្រូនៃពួកសាសន៍ យូដា បានសារសងគ្នា អំពីរឿង កើតជាថ្មី នេះ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ យ៉ូហាន ជំពូក៣ ខ៣_ខ៩ ដូចតទៅ៖ ៣ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា ប្រាកដ​មែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​ជា​ប្រាកដ​ថា បើ​មិន​បាន​កើត​ជា​ថ្មី នោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ឃើញ​នគរ​ព្រះ​បាន​ទេ ៤ លោក​នីកូដេម​ទូល​សួរ​ថា ធ្វើ​ដូច​ម្តេច​នឹង​កើត​ឡើង​បាន ក្នុង​កាល​ដែល​ចាស់​ហើយ តើ​អាច​នឹង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ពោះ​ម្តាយ​ម្តង​ទៀត ហើយ​កើត​ឡើង​វិញ​បាន​ឬ ៥ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា ប្រាកដ​មែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​ជា​ប្រាកដ​ថា បើ​មិន​បាន​កើត​អំពី​ទឹក ហើយ​អំពី​ព្រះវិញ្ញាណ នោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​នគរ​ព្រះ​បាន​ទេ ៦ របស់​អ្វី​ដែល​កើត​ពី​សាច់ នោះ​ជា​សាច់​ទេ ហើយ​ដែល​កើត​ពី​ព្រះវិញ្ញាណ នោះ​ជា​វិញ្ញាណ​វិញ ៧ កុំ​ឲ្យ​ឆ្ងល់ ពី​ពាក្យ​ដែល​ខ្ញុំ​ប្រាប់​ថា ត្រូវ​តែ​កើត​ជា​ថ្មី​នោះ​ឡើយ ៨ ឯ​ខ្យល់ ចង់​បក់​ទៅ​ឯ​ណា ក៏​ចេះ​តែ​បាន ហើយ​អ្នក​ឮ​សូរ​សព្ទ តែ​មិន​ដឹង​ជា​មក​ពី​ណា ឬ​ទៅ​ឯ​ណា​ទេ អស់​អ្នក​ណា​ដែល​កើត​មក​ពី​ព្រះវិញ្ញាណ នោះ​ក៏​ដូច្នោះ​ដែរ ៩ លោក​នីកូដេម​ទូល​សួរ​ថា ធ្វើ​ដូច​ម្តេច​ឲ្យ​ការ​ទាំង​នេះ​កើត​បាន។ ដូច្នេះកំណើតថ្មី មិនមែនជាការកើត ពីពោះម្ដាយម្ដងទៀតទេ គឺជាកំណើតផ្សេងមួយទៀត ដែលកើតមកពី វិញ្ញាណរបស់ព្រះ ដែលជាបាតុភូតអស្ចារ្យថ្មី មួយទៀត ដែលមានពិតប្រាកដ តែមើលមិនឃើញ ដូចខ្យល់ ដែលបក់ផាត់ ចុះឡើងតែមើលមិនឃើញ គឺកើតឡើង នៅផ្ទៃខាងក្នុងរបស់មនុស្ស គឺកើតឡើងក្នុងព្រលឹងវិញ្ញាណរបស់មនុស្ស គឺបានដាស់សតិ នឹង ព្រលឹងមនុស្សអោយ ភ្លឺ យល់ឃើញ ហើយស្គាល់ សេចក្ដីពិត ព្រោះព្រលឹងមនុស្សបាន ទទួលនូវវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ ជាវិញ្ញាណនៃសេចក្ដីពិត ថាខ្លួនជាមនុស្ស បានបង្កើត ដោយសារព្រះ។ ឈប់ថ្វាយបង្គំ រូបចម្លាច់ដែលរចនា ឡើងដោយដៃមនុស្សទៀត ព្រោះអ្វីណាដែល មនុស្សធ្វើ នោះប្រាកដ ជាមិនមែនជាព្រះទេ ព្រោះព្រះត្រូវបង្កើតមនុស្ស មិនមែនមនុស្សបង្កើតព្រះទេ។ មនុស្សដែលបានកើតជាថ្មី បានរស់នៅក្នុងពន្លឺ បានយល់ពី ការនេះច្បាស់ ដូចជាកូនមាន់ដែលបាន ញាស់ចេញពីពងវា គឹបានកើតម្តងទៀត ឬកើតមួយជាន់ទៀត ឬកើតជាថ្មី  ស្គាល់សេចក្ដីពិត មានពន្លឺភ្លឺច្បាស់, មានសេរីភាពពិតប្រាកដ, បានស្គាល់ និងឃើញអ្នក បង្កើតខ្លួន ពិតប្រាកដ ដែលជាព្រះ ដ៏មានគ្រប់ ទាំងព្រះចេស្ដា ព្រះដែលមានអំណាច អត់ទោសបាប ក្នុងគម្ពីរម៉ាថាយ ជំពូក៩៖៦  " ៦ប៉ុន្តែ នេះ​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ដឹង​ថា កូន​មនុស្ស​មាន​អំណាច នឹង​អត់​ទោស​បាប​នៅ​ផែនដី​បាន​ដែរ នោះ​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​អ្នក​ស្លាប់​ដៃ​ស្លាប់​ជើង​ថា ចូរ​ក្រោក​ឡើង យក​គ្រែ​ឯង​ទៅ​ផ្ទះ​ទៅ។" មនុស្សកើតជាថ្មី បានដឹងពីសភាព ខ្លួនច្បាស់ លាស់ថា ខ្លួនមានព្រលឹង ដែលព្រះទ្រង់សព្វ ព្រះហឬទ័យ ចង់អោយ ទៅនៅជាមួយនឹងទ្រង់នៅឯនគរស្ថានសួគ៌ ហើយក៏ទៀតថា ខ្លួនបានប្រព្រឹត្ដ បាបនិងព្រះ ក៏ហ៊ានលន់តួបាប ចំពោះព្រះដើម្បីទ្រង់បាន អត់ទោសបាប របស់ខ្លួន។ លើសពីនេះ ការកើតជាថ្មី ជាបាតុភូត សំខាន់បំផុត សម្រាប់ ជីវិតមនុស្សមា្នក់ៗ ដែលរស់នៅ លើផែនដីនេះ ដូចព្រះយេស៊ូវ បានមានបន្ទូល ក្នុងខ៣ ថា៖  "៣ប្រាកដ​មែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​ជា​ប្រាកដ​ថា បើ​មិន​បាន​កើត​ជា​ថ្មី នោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ឃើញ​នគរ​ព្រះ​បាន​ទេ" គឺមានន័យថា ទាល់កើតជាថ្មីទើបអាចចូល នរគរព្រះ គឺនគរស្ថានសួគ៌បាន ពាក្យមួយឃ្លានេះ គឺមិន ដែលមាន អ្នកណាបានឮ ពីមហាអ្នកប្រាជ្ញណា អ្នកកវីណា, សេ្ដចអធិរាជ្យណា មហាឥស្សីណា ឬមហាសាសនា ណាឡើយ គឺមានតែព្រះដ៏ពិត មួយអង្គនេះ ប៉ុណ្ណោះដែលហ៊ាន ពោលពាក្យនេះ ដោយពាក្យនេះសំខាន់ ដូច្នេះហើយបានជាលោក និកូដេមលោក បានសួរ ព្រះយេស៊ូវ ដល់ទៅពីរដង (ខ៤ និងខ៩) ថា "ធ្វើដូចម្ដេចទៅ ដើម្បីកើតជាថ្មីបាន?? គឺមានន័យធ្វើដូចម្ដេច ទើបចូលនគរព្រះបាន?? សំនួរនេះសំខាន់ណាស់ ចំណែកឯចំឡើយរឹតតែសំខាន់ណាស់ទៅទៀត។ ដើម្បីអោយកើតជាថ្មីបាន គឺត្រូវកើតដោយ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដោយទទួល ជឿ ព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ ដែលជាពន្លឺ ភ្លឺអោយបាន ស្គាល់ព្រះ ទ្រង់ជាផ្លូវដ៏ពិត ទៅឯជីវិតដ៏នៅ អស់កល្ប ទ្រង់ជាម្ចាស់ស្ថានសួគ៌ ហើយទ្រង់នេះឯងជាព្រះដ៏ពិត។ តើបងប្អូនដែលបាន ឮថា សាសនា ឬព្រះណា ដែលហ៊ាន ធានាអះអាង ជួយសង្គ្រោះ, ឬអោយជីវិតអស់កល្ប, ឬអត់ទោសបាប, ឬ នាំអស់ លោកអ្នក បងប្អូន ទៅស្ថានសួគ៌ទេ? មនុស្សបើបានកើត ពីរដង នោះត្រូវស្លាប់ ទៅវិញតែម្ដងទេ តែបើបានកើត តែម្តង នោះត្រូវស្លាប់ ទៅវិញ ដល់ទៅពីរដង។ តើ អស់លោកអ្នក បងប្អូន បានកើតជាថ្មីហើយ ឬនៅ? បើនៅ តើចង់ឬទេ????????      

We just launched a website in order to make the available Christian resources in the Khmer language more easily accessible. For those of you who live in Cambodia or know someone who does, please spread the word and share this website with your friends. And if you know of additional resources – register to add them! Visit the Cambodian Christian Resources website here!

  1​​​​​​​​/09/14_ 5:00am ពន្លឺនៃលោកិយ៍  Verses: យូហាន ១៖១-១៤  ១ កាល​ដើម​ដំបូង​មាន​ព្រះបន្ទូល ព្រះបន្ទូល​ក៏​គង់​នៅ​ជា​មួយនឹង​ព្រះ ហើយ​ព្រះបន្ទូល​នោះ​ឯង​ជា​ព្រះ២ ទ្រង់​គង់​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ តាំង​អំពី​ដើម​មក៣ គ្រប់​របស់​ទាំង​អស់​បាន​កើត​មក​ដោយសារ​ទ្រង់ ហើយ​ក្នុង​បណ្តា​របស់​ដែល​បាន​បង្កើត​មក​ទាំង​ប៉ុន្មាន នោះ​គ្មាន​អ្វី​ណា​មួយ​កើត​មក​ក្រៅ​ពី​ទ្រង់​ឡើយ៤ នៅ​ក្នុង​ទ្រង់​មាន​ជីវិត ហើយ​ជីវិត​នោះ​ជា​ពន្លឺ​នៃ​មនុស្ស​លោក៥ ពន្លឺ​នោះ​ក៏​ភ្លឺ​មក​ក្នុង​សេចក្តី​ងងឹត តែ​សេចក្តី​ងងឹត​យល់​មិន​ដល់​ពន្លឺ​ទេ។ ៦ មាន​ម្នាក់​ឈ្មោះ​យ៉ូហាន ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ចាត់​ឲ្យ​មក៧ អ្នក​នោះ​បាន​មក​សំរាប់​ជា​ទី​បន្ទាល់ ដើម្បី​នឹង​ធ្វើ​បន្ទាល់​ពី​ពន្លឺ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​បាន​ជឿ ដោយសារ​គាត់៨ គាត់​មិន​មែន​ជា​ពន្លឺ​នោះ​ទេ គឺ​មក​គ្រាន់​តែ​នឹង​ធ្វើ​បន្ទាល់​ពី​ពន្លឺ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ។ ៩ ឯ​ពន្លឺ​ដ៏​ពិត នោះ​គឺ​ជា​ពន្លឺ​ដែល​បំភ្លឺ​ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់ ដែល​កើត​មក​ក្នុង​លោកីយ៍១០ ទ្រង់​បាន​គង់​ក្នុង​លោកីយ៍ ហើយ​លោកីយ៍​ក៏​កើត​មក​ដោយសារ​ទ្រង់ តែ​មិន​ស្គាល់​ទ្រង់​ទេ១១ ទ្រង់​បាន​យាង​មក​គង់​នៅ​ផែនដី​របស់​ទ្រង់ តែ​រាស្ត្រ​ទ្រង់​មិន​បាន​ទទួល​ទ្រង់​សោះ១២ ប៉ុន្តែ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ទទួល​ទ្រង់ គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​ជឿ​ដល់​ព្រះនាម​ទ្រង់ នោះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​អំណាច ឲ្យ​បាន​ត្រឡប់​ជា​កូន​ព្រះ១៣ គឺ​ជា​កូន​ដែល​មិន​មែន​កើត​មក​ពី​ឈាម ឬ​តាម​ប្រាថ្នា​ខាង​រូប​សាច់ ឬ​តាម​ចំណង់​នៃ​មនុស្ស​ឡើយ គឺ​កើត​មក​អំពី​ព្រះ​វិញ។ ១៤ ព្រះបន្ទូល​ក៏​ត្រឡប់​ជា​សាច់​ឈាម ហើយ​បាន​ស្នាក់​នៅជា​មួយ​នឹង​យើង​រាល់​គ្នា យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ឃើញ​សិរីល្អ​ទ្រង់ គឺ​ជា​សិរីល្អ​នៃ​ព្រះរាជបុត្រា​តែ​១ ដែល​មក​ពី​ព្រះវរបិតា មាន​ពេញ​ជា​ព្រះគុណ និង​សេចក្តី​ពិត។   ក្នុងអត្ថបទព្រះបន្ទូលនេះ យើងអាចយល់បានថា៖ ព្រះបន្ទូលដែលជាព្រះយេស៊ូវ នោះគឺទ្រង់ជាព្រះ ទ្រង់ជាអ្នកបង្កើតរបស់សព្វសារពើរ នៅក្នុងព្រះបន្ទូលនោះមានជីវិត ជាជីវិតថ្មី ដែលនាំមកឱយដល់មនុស្ស ដើម្បីឱយបានរស់រហូត។ នៅក្នុងទ្រង់មានជីវិតដែលជាពន្លឺដល់មនុស្សលោក គឺជីវិតរបស់ទ្រង់ ដែលកើតមកលើផែនដីនេះ ដើម្បីបំភ្លឺ ដល់មនុស្សលោក ឱ្យស្គាល់ព្រះដ៏ពិត ឱ្យយល់អំពីជីវិត ឱ្យមានសេចក្ដីសង្ឃឹម ព្រោះក្រោយពីមនុស្សបានធ្វើបាប មក មនុស្សមិនបានស្គាល់ព្រះទេ គឺព្រះទេដែលបានរើស ហោរា នឹងអ្នកបំរើ របស់ទ្រង់ រហូតដល់ពេលដែលទ្រង់ យាងមកផែនដី ដើម្បីជាពន្លឺនេះឯង។  ហើយពន្លឺនេះសំរាប់ មនុស្សលោកគ្រប់គ្នា តែមនុស្សមួយចំនួន មិនបាន និងមិនទាន់បាន បើកភ្នែក ទទួលពន្លឺរបស់ទ្រង់ នៅឡើយ គឺគេមិនព្រមយល់ មិនទទួល និងមិនជឿព្រះបន្ទូល សូម្បីតែសាសន៍ អ៊ីស្រាអែល ដែលជារាស្រ្ត ដែលទ្រង់ បានរើសទុក ក៏គេមិនព្រមទទួលជឿដល់ទ្រង់ដែរ គឺចង់និយាយ ថាមនុស្ស ភាគច្រើន ដែលមិនជឿ (ក្នុងខ៥) មនុស្សរស់លើផែនដីនេះ គឺរស់ក្នុងភាពងងឹត គឺមិនយល់អ្វីទាំងអស់ (ភាពល្ងង់ខ្លៅ មិនយល់អំពីជីវិត អំពីអ្វីដែលនៅជុំវិញខ្លួន ព្រមទាំងព្រះផង គឺមនុស្សគ្រាន់តែមានដង្ហើម ចេញចូល រស់មួយរយៈ ហើយក៏ស្លាប់ទៅវិញ ជាអសារបង់ ដោយឥតបានយល់អ្វីទាំងអស់ គេថាគេឆ្លាតមានចំណេះ តែគេត្រូវស្លាប់ ដោយមិនយល់ថាមកពីរឿងអី្វ?)  ដូច្នេះហើយបានព្រះបន្ទូល នៅ ខ១២-១៣ ថា៖ ១២ ប៉ុន្តែ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ទទួល​ទ្រង់ គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​ជឿ​ដល់​ព្រះនាម​ទ្រង់ នោះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​អំណាច ឲ្យ​បាន​ត្រឡប់​ជា​កូន​ព្រះ១៣ គឺ​ជា​កូន​ដែល​មិន​មែន​កើត​មក​ពី​ឈាម ឬ​តាម​ប្រាថ្នា​ខាង​រូប​សាច់ ឬ​តាម​ចំណង់​នៃ​មនុស្ស​ឡើយ គឺ​កើត​មក​អំពី​ព្រះ​វិញ។ មនុស្សដែលជឿដល់ព្រះ គឺទទួលព្រះ គឺទទួលជីវិត ពីដើមគេត្រូវស្លាប់ ព្រោះឥតមានព្រះ គឺឥតជិវិត យើងបានភ្លឺ យើងបានយល់ហើយ បើមនុស្សបានជាកូនព្រះហើយ នោះមនុស្សត្រូវមានជីវិតដូចជាព្រះ ព្រោះក្នុងទ្រង់មានជីវិត គឺជាជីវិតអស់កល្ប និងបានទទួលមរតក ពីព្រះ ហើយក៏បាននៅជាមួយព្រះផង។ នេះហើយជាបំណងព្រះហឬទ័យ របស់ព្រះ ដែលទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សមក ឱ្យដូចជាអង្គទ្រង់ នោះឯង។ ដូច្នេះព្រះបន្ទូលនេះបានប្រាប់យើងថា៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ ជាព្រះដែល យាងចុះ ពីឋានសួគ៍មក ដើម្បី បំភ្លឹមនុស្សឱ្យបានយល់អំពីជីវិត និងពន្យល់ប្រាប់ពី មធ្យោបាយ ដើម្បីឱ្យជីវិត បាននៅរស់ ដ៏សុខសាន្ដ ជាមួយនិងព្រះ នៅឯស្ថានសួគ៍ អស់ កល្បជានិច្ចហើយក៏ឱយ មនុស្សបាន រស់ដោយមានសង្ឃឹមក្នុងជីវិតនេះផងដែរ។ ព្រះបន្ទូល ជាច្រើនបានពន្យល់បន្ថែមទៀតថា៖ ព្រះយេស៊ូវជា ផ្លូវ ជាជីវិត ជាពន្ឡឺ ទ្រង់សុគត ជួសមនុស្ស ដើម្បីឱ្យមនុស្សបានរស់ នេះជាសេចក្ដីពិត ឥតកុហកឡើយ។ បើឥតជឿព្រះទេ តើមនុស្សរស់ដើម្បីអ្វី? សង្ឃឹមអ្វី? គឺរស់ក្នុងភាពងងឹត អន្ធការ គឺមិនយល់អ្វីទាំងអស់ គឺរស់ដើម្បីរង់ចាំថ្ងៃស្លាប់ទៅវិញប៉ុណ្ណោះ។ មែនមានជំនឿជាច្រើនទៀតដែរ ប៉ុន្ដែវាគ្រាន់តែជាគ្រឿងបញ្ឆោតចិត្ដប៉ុណ្ណោះ។ តើបងប្អូនបានភ្លឺ ហើយឬនៅ??? ជឿ ទុកចិត្ដដល់ ព្រះយេស៊ូវ ហើយឬនៅ? បា្រកដក្នុងចិត្ដឬទេ? ត្រូវតែបា្រកដ ព្រោះព្រះទ្រង់យាង ពីសា្ថនសួគ៍មក ហើយត្រូវសុគត នៅលើឈើឆ្កាង វេទនាណាស់ ទ្រង់មិនចុះមក គ្រាន់តែបញ្ឆោតចិត្ដ មនុស្ស នោះទេ គឺព្រះបន្ទូលមិនចេះកុហកឡើយ។ 

  អត្ថបទសិក្សាព្រះគម្ពីរ  យ៉ូហាន ២៖១-១១  Date: 1/25/14, 2:30am   ទឹកក្លាយជាស្រា​នៅ​ភូមិ​កាណា   ១ លុះ​៣​ថ្ងៃ​ក្រោយ​មក មាន​វិវាហមង្គល នៅ​ភូមិ​កាណា ក្នុង​ស្រុក​កាលីឡេ ហើយ​មាតា​ព្រះយេស៊ូវ​ក៏​នៅ​ឯ​ណោះ​ស្រាប់ ២ គេ​បាន​អញ្ជើញ​ព្រះយេស៊ូវ ព្រម​ទាំង​ពួក​សិស្ស​ទ្រង់​ទៅ​ឯ​ការ​នោះ​ដែរ ៣ កាល​ស្រា​ទំពាំងបាយជូរ​អស់​ហើយ នោះ​មាតា​ព្រះយេស៊ូវ​ទូល​ទ្រង់​ថា គេ​អស់​ស្រា​ទំពាំងបាយជូរ​ហើយ ៤ តែ​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះបន្ទូល​តប​ថា មាតា​អើយ តើ​ការ​នោះ​អំពល់​អ្វី​ដល់​យើង ពេល​វេលា​ខ្ញុំ​មិន​ទាន់​មក​ដល់​នៅ​ឡើយ ៥ មាតា​ទ្រង់​ក៏​ប្រាប់​ដល់​ពួក​បាវ​ថា ការ​អ្វី​ដែល​លោក​ប្រាប់​ឲ្យ​ធ្វើ នោះ​ត្រូវ​ធ្វើ​ចុះ ៦ រីឯ​នៅ​ទី​នោះ មាន​ពាង​ថ្ម​៦ តាម​ទំនៀម​ការ​លាង​សំអាត​របស់​សាសន៍​យូដា ពាង​មួយៗ​នោះ​ចំណុះ​ទឹក​បាន​២ឬ៣​អម្រែក ៧ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​គេ​ថា ចូរ​ចាក់​ទឹក​ឲ្យ​ពេញ​ពាង​ទាំង​នេះ​ទៅ គេ​ក៏​ចាក់​ទឹក​ពេញ​ដល់​មាត់​ពាង ៨ រួច​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ប្រាប់​គេ​ថា ឥឡូវ​នេះ ចូរ​ដង​យក​ទៅ​ជូន​ដល់​លោក​ជា​មង្គលការ​ចុះ គេ​ក៏​ដង​យក​ទៅ ៩ កាល​អ្នក​មង្គលការ​បាន​ភ្លក់​ទឹក ដែល​បាន​ប្រែ​ទៅ​ជា​ស្រា​ទំពាំងបាយជូរ​ហើយ ឥត​មាន​ដឹង​ជា​មក​ពី​ណា (តែ​ពួក​បាវ​បំរើ​ដែល​ដង​ទឹក​នោះ គេ​ដឹង) នោះ​អ្នក​មង្គលការ​ក៏​ហៅ​ប្តី​ថ្មោងថ្មី​មក​និយាយ​ថា ១០ មនុស្ស​ទាំងឡាយ គេ​តែង​តែ​លើក​ស្រា​ទំពាំងបាយជូរ​ល្អ​មក​ជា​មុន លុះ​កាល​បាន​ផឹក​ជា​ច្រើន​ហើយ នោះ​ទើប​លើក​ស្រា​ទំពាំងបាយជូរ ដែល​មិនសូវ​ល្អ​មក​ជា​ក្រោយ តែ​នេះ អ្នក​បាន​ទុក​ស្រា​ទំពាំងបាយជូរ​យ៉ាង​ល្អ ដរាប​ដល់​ឥឡូវ​នេះ​វិញ ១១ ព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់​ធ្វើ​ទី​សំគាល់​មុន​ដំបូង​នេះ នៅ​ភូមិ​កាណា ក្នុង​ស្រុក​កាលីឡេ ទាំង​សំដែង​សិរីល្អ​របស់​ទ្រង់ ហើយ​ពួក​សិស្ស​ក៏​ជឿ​ដល់​ទ្រង់។    ក- ពិនិត្យអត្ថបទ៖  ១- ព្រះយេស៊ូវបានយាងចូលរួម វិធីមង្គលការ នៅ​ភូមិ​កាណា ក្នុង​ស្រុក​កាលីឡេ ជាមួយសិស្សរបស់ទ្រង់ ដោយមាននាង ម៉ារីជាមាតា ទ្រង់ជាអ្នកចាត់ចែងការ នៅទីនោះ។  ២- ស្រាទំពាំងបាយជូរបានត្រូវអស់ ម៉ារីបានប្រាប់ការនេះដល់ ព្រះយេស៊ូវ ឱយបានដឹង ក្នុងគោលបំណង ឱយទ្រង់ជួយ។  ៣- យោលតាមសម្តី របស់នាងម៉ារី ហាក់ដូចជាដឹងច្បាស់ថា ព្រះយេស៊ូវអាចជួយ ធ្វើស្រា បន្ថែមឱយនាងបាន។ នេះសរ បញ្ជាក់ថា នាងម៉ារីជាមា្ដយ ធ្លាប់បានឃើញ ព្រះយេស៊ូវ សម្ដែងការអស្ចារ្យ ពីមុនរួចមកហើយ។  ៤- ដំបូង ព្រះយេស៊ូវហាក់ដូចជាចង់ ប្រកែក តែបែរជាធ្វើសម្រេច ដោយសា្ដប់ បង្គាប់ម្ដាយវិញ។  ៥- អ្នកបំរើ បានស្ដាប់បង្គាប់ ព្រះយេស៊ូវ តាមបញ្ជារបស់នាង ម៉ារី ដោយដងទឹក បំពេញ ពាងទាំងអស់។  ៦- ព្រះយេស៊ូវមិនបានធ្វើអ្វី ក្រៅពីបង្គាប់ឱយដងទឹកចាក់បំពេញពាង ហើយបញ្ជា ឱយយក សា្រទៅឱយ ម្ចាស់ការ ដើម្បីភ្លក់ប៉ុណ្ណោះ។  ៧- បងប្អូន ក៏អាចសង្កេតរក ចំណុចផ្សេងៗទៀតប្រសិនបើជាមាន។   ខ- ពន្យល់អត្ថន័យ៖  ១- ការអស្ចារ្យនេះ មនុស្សធម្មតា មិនអាចធ្វើបានទេ ការអស្ចារ្យនេះ គឺព្រះយេស៊ូវ បានធ្វើទឹក ឱយកា្លយ ជាស្រាទំពាំងបាយជូរ ដោយម្ចាស់មង្គលការ ឥតបានដឹង ថាមក ពីណាទេ គឺគ្រាន់តែដឹងថា សា្រថ្មីដែលទើបនឹងភ្លក់នេះ មានរស់ជាតិ ឆ្ងាញ់ជាង ស្រាមុន។ ការអស្ចារ្យនេះ មានលំនាំមិនខុសពីអ្វី ដែលកើតមានក្នុង ដំណើរការ ធម្មជាតី ដែរទេ គ្រាន់តែប្រើរយៈពេល យ៉ាងខ្លី បំផុតប៉ុណ្ណោះ។  ២- សូមសង្កេតមើល ទឹកដែលកា្លយជាស្រាទំពាំងបាយជូរ ក្នុងដំណើរការធម្មជាតិ អ្នកបំរើត្រូវដង ទឹកចាក់គល់ ដើមទំពាំងបាយជូរ ទឹករំលាយក៏ជាតិរ៉ែ គ្រប់ប្រភេទក្នុងដី ដែលផ្លែ ទំពាំងបាយជូរ ត្រូវការ ក៏ត្រូវស្រូបឡើង ដោយឬសវា ដើម្បីបង្កើត ផ្លែទំពាំង បាយជូរ ហើយត្រូវរង់ចាំ ក្នុងរយៈពេល យ៉ាងយូរខែរហូត ដល់បានផល យកទៅគាប យកទឹកទំពាំងបាយជូរ ហើយត្រូវរក្សាទុកជាយូរឆ្នាំទៀត ទើបបានកា្លយ ជាស្រាល្អ បាន។ ដូច្នេះការអស្ចារ្យ ដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើទឹក ឱយកា្លយជាស្រានេះ គ្រាន់តែជាការ បំព្រួយ ដំណើរការ ដែលមាន ក្នុងធម្មជាតិ មកក្នុងព្រះហស្ថទ្រង់ ប៉ុណ្ណោះ ដោយប្រើ រយៈ ពេលខ្លីបំផុត គឺគ្រាន់តែឱយអ្នកបំរើ ដងទឹកចាក់ ក្នុងពាង តែម្តង ហើយទ្រង់ គ្រាន់តែ បន្ថែម សារជាតិ របស់ស្រាទំពាំងបាយជូរ ដែលមាននៅ ក្នុងអង្គទ្រង់ស្រាប់ គឺនៅក្នុងព្រះចេស្ដាទ្រង់ (ក្នុងទ្រង់មានគ្រប់ទាំងអស់)។  ៣- បទគម្ពីរនេះ បានបញ្ជាក់ថា ព្រះយេស៊ូវជា ព្រះ ព្រោះទ្រង់អាចបង្កើតរបស់ ដែលមានក្នុងធម្មជាតិ ដែលជារបស់ដែលព្រះបានបង្កើតដែរ គឺ របស់ដែលកើតមាន ក្នុងធម្មជាតិ ទ្រង់អាចធ្វើបានដូចគ្នា ដោយប្រើពេលវេលាយ៉ាងខ្លីបំផុត។  ៤- សូមបញ្ជាក់ថា៖ ព្រះយេស៊ូវមិនមែនជា ចិនប៉ាហ៊ីទេ គឺទ្រង់មិនបាន សំដែង ដោយប្រើវិធី បន្លំឆ្ពិនភ្នែកនោះទេ អ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើជារបស់ពិតប្រាកដ ទ្រង់ជាសេចក្ដីពិត។  ៥- បងប្អូនប្រហែល ជាអាចមានចំណុច ពន្យល់បន្ថែមទៀតបានដែរ។   គ- អនុវត្ដព្រះបន្ទូលនេះជាប្រយោជន៍៖  ១- ក្នុងវិធីមង្គលការត្រូវមានវត្ដមានព្រះចូលរួម  ២- ព្រះយេស៊ូវជួយបំពេញ ឬបង្គ្រប់ការខ្វះខាត  ៣- ចូរបែររក ទូលសូមដល់ព្រះយេស៊ូវ នៅពេលយើងត្រូវការជំនួយចាំបាច់  ៤- បំពេញភារកិច្ចរបស់យើង ដើម្បីព្រះបង្ហើយការអស្ចារ្យទ្រង់អោយយើង។  ៥- បងប្អូនអាចស្វែង រកចំណុចអនុវត្តន៍ ជាច្រើនទៀតបាន។   សំនួរ៖  អត្ថបទនេះអាចបង្កើតជាសំណួរថា៖  ១- តើគ្រិស្ទានទទួលទានស្រាបានឬទេ?  កំណត់សម្គាល់៖ ស្រាទំពាំងបាយជូរប្រភេទនេះ ជាទឹកភេសជ្ជៈ។ ទឹកផ្លែទំពាំងបាយជូរ ជាទឹកផ្លែឈើពិសេសម្យ៉ាង ដែលទុកយូរ មិនចេះផ្អូម តែបានក្លាយជា ស្រាវិញ ដោយ ឯកឯង ដោយមិនបាច់ថែម សារជាតិអ្វីទៀតឡើយ ហើយក៏ជាវិធីដើម្បីទុក ទឹកផ្លែទំពាំងបាយជូរ ទទួលទានជាភេសជ្ជៈ នៅគ្រប់រដូវបាន។  ចម្លើយ៖ ការទទួលស្រាទំពាំងបាយជូរ មិននាំឲយបាបនោះទេ តែការស្រវឹងនោះនាំអោយមាន បាប ដូច្នេះគួរទទួលទាន បែបដែលគួរ ថ្លៃថ្នូរ មិនមែនដោយបែបឡូឡាទេ។   ការទទួលទានស្រា របស់គ្រិស្ទានជាប្រធានបទមួយយ៉ាងរសើប ដោយ មានយោបល់ នឹងគំនិតជំទាស់ជាច្រើនផង។  សរុបសេចក្ដី បើសិនណាជាមិនចាំបាច់ ឬក៏ទទួលទានដោយចិត្ដសង្ស័យ ឬក៏ចង់រក្សាភាពវិសុទ្ធ ឬបរិសុទ្ធ ថ្វាយព្រះ នោះចូរកុំទទួលទានតែម្តង នោះជាការល្អ នឹងឥតនាំអោយមានសៅហ្មងផង។          

 អត្ថបទសិក្សាព្រះគម្ពីរ យ៉ូហាន 4៖1-42  Date: 2/20/14,   ពិភាក្សាអំពីទឹករស់  ព្រះយេស៊ូវ​សន្ទនា​ជា​មួយ​ស្ត្រី​សាសន៍​សាម៉ារី​ម្នាក់  ១ ដូច្នេះ កាល​ព្រះអម្ចាស់​ទ្រង់​ជ្រាប​ពី​ពួក​ផារិស៊ី ដែល​គេ​បាន​ឮ​និយាយ​ថា ទ្រង់​បាន​សិស្ស ហើយ​ក៏​ធ្វើ​បុណ្យ​ជ្រមុជទឹក​ឲ្យ ជា​ច្រើន​លើស​ជាង​យ៉ូហាន​ទៅ​ទៀត២ (តែ​មិន​មែន​ព្រះយេស៊ូវ​ដែល​ធ្វើ​បុណ្យ​ជ្រមុជ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ទេ គឺ​ជា​ពួក​សិស្ស​ទ្រង់​វិញ)៣ នោះ​ទ្រង់​យាង​ក៏​ចេញ​ពី​ស្រុក​យូដា ត្រឡប់​ទៅ​ឯ​ស្រុក​កាលីឡេ​វិញ៤ ហើយ​ទ្រង់​ត្រូវ​តែ​យាង​កាត់​ស្រុក​សាម៉ារី៥ ដូច្នេះ ទ្រង់​យាង​ទៅ​ដល់​ក្រុង​១ នៅ​ស្រុក​សាម៉ារី​ហៅ​ថា ស៊ូខារ ជិត​ដី​ដែល​លោក​យ៉ាកុប​បាន​ឲ្យ​ដល់​យ៉ូសែប ជា​កូន៦ នៅ​ទី​នោះ ក៏​មាន​អណ្តូង​យ៉ាកុប ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូវ​ទ្រង់​អស់​កំឡាំង​ដោយ​យាង​មក ក៏​គង់​នៅ​មាត់​អណ្តូង​នោះ ពេល​នោះ​ប្រហែល​ជា​ថ្ងៃ​ត្រង់​ហើយ៧ មាន​ស្ត្រី​សាសន៍​សាម៉ារី​ម្នាក់​មក​ដង​ទឹក ហើយ​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ទៅ​នាង​ថា សូម​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ផឹក​ផង៨ ព្រោះ​ពួក​សិស្ស​ទ្រង់​បាន​ទៅ​ផ្សារ​អស់ ដើម្បី​នឹង​រក​ទិញ​ស្បៀង​អាហារ៩ ស្ត្រី​សាសន៍​សាម៉ារី​នោះ​ក៏​ទូល​ថា លោក​ជា​សាសន៍​យូដា ម្តេច​ឡើយ​ក៏​លោក​សូម​ទឹក​ខ្ញុំ​ពិសារ ដែល​ខ្ញុំ​ជា​ស្រី​សាសន៍​សាម៉ារី​ដូច្នេះ (នេះ​ដ្បិត​សាសន៍​យូដា​មិន​ដែល​ប្រកប​នឹង​សាសន៍​សាម៉ារី​ទេ)១០ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា បើ​សិន​ជា​នាង​បាន​ស្គាល់​អំណោយ​ទាន​នៃ​ព្រះ និង​អ្នក​ដែល​និយាយ​នឹង​នាង​ថា សូម​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ផឹក​ផង នោះ​នាង​នឹង​បាន​សូម​ពី​អ្នក​នោះ​វិញ រួច​អ្នក​នោះ​នឹង​ឲ្យ​ទឹក​រស់ដល់​នាង១១ ស្ត្រី​នោះ​ក៏​ទូល​ទ្រង់​ថា លោក​ម្ចាស់ លោក​គ្មាន​អ្វី​នឹង​ដង​ទេ ហើយ​អណ្តូង​ក៏​ជ្រៅ​ផង ដូច្នេះ លោក​បាន​ទឹក​រស់​នោះ​ពី​ណា​មក១២ តើ​លោក​ធំ​ជាង​យ៉ាកុប ជា​ឰយុកោ​យើង​ខ្ញុំ ដែល​ឲ្យ​អណ្តូង​នេះ​មក​យើង​ខ្ញុំ ហើយ​ទាំង​ខ្លួន​លោក កូន​ចៅ និង​ហ្វូង​សត្វ​របស់​លោក ក៏​បាន​ផឹក​ផង​ឬ​អី១៣ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ផឹក​ទឹក​នេះ នឹង​ត្រូវ​ស្រេក​ទៀត១៤ តែ​អ្នក​ណា​ដែល​ផឹក​ទឹក​ខ្ញុំ​ឲ្យ នោះ​នឹង​មិន​ស្រេក​ទៀត​ឡើយ ទឹក​ដែល​ខ្ញុំ​ឲ្យ នឹង​ត្រឡប់​ជា​រន្ធ​ទឹក​នៅ​ក្នុង​អ្នក​នោះ ដែល​ផុស​ឡើង​ដល់​ទៅ​បាន​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច១៥ ស្ត្រី​នោះ​ក៏​ទូល​ទ្រង់​ថា លោក​ម្ចាស់​អើយ សូម​ឲ្យ​ទឹក​នោះ​មក​ខ្ញុំ​ផង ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ស្រេក ឬ​មក​ដង​នៅ​ទី​នេះ​ទៀត១៦ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា ចូរ​ទៅ​ហៅ​ប្តី​នាង​មក​ឯ​ណេះ១៧ ស្ត្រី​នោះ​ទូល​ឆ្លើយ​ថា ខ្ញុំ​គ្មាន​ប្តី​ទេ រួច​ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា ដែល​នាង​ថា គ្មាន​ប្តី នោះ​ថា​ត្រូវ​ហើយ១៨ ដ្បិត​នាង​បាន​មាន​ប្តី​៥​មក​ហើយ ឯ​អ្នក​ដែល​នៅ​ជា​មួយ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ មិន​មែន​ជា​ប្តី​នាង​ទេ ពាក្យ​នោះ​នាង​និយាយ​ត្រូវ​ប្រាកដ១៩ ស្ត្រី​នោះ​ទូល​ទ្រង់​ថា លោក​ម្ចាស់​អើយ ខ្ញុំ​យល់​ឃើញ​ថា លោក​ជា​ហោរា២០ ឯ​ពួក​ឰយុកោ​យើង​ខ្ញុំ បាន​ថ្វាយ​បង្គំ​នៅ​លើ​ភ្នំ​នេះ តែ​ពួក​លោក​ថា ក្រុង​យេរូសាឡិម​ជា​កន្លែង​ដែល​ត្រូវ​ថ្វាយ​បង្គំ​វិញ២១ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា នាង​ស្រី​អើយ ចូរ​ជឿ​ខ្ញុំ​ថា នឹង​មាន​ពេល​វេលា​មក ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះវរបិតា នៅ​លើ​ភ្នំ​នេះ ឬ​នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡិម​ទេ២២ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ដឹង​ជា​ខ្លួន​ថ្វាយ​បង្គំ​អ្វី​ទេ ឯ​យើង​វិញ យើង​ស្គាល់​ព្រះ​ដែល​យើង​ថ្វាយ​បង្គំ ដ្បិត​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​កើត​មក​ពី​សាសន៍​យូដា២៣ តែ​នឹង​មាន​ពេល​វេលា​មក ក៏​នៅ​ឥឡូវ​នេះ​ហើយ នោះ​ពួក​អ្នក​ដែល​ថ្វាយ​បង្គំ​ដោយ​ពិត​ត្រង់ គេ​នឹង​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះវរបិតា​ដោយ​វិញ្ញាណ និង​សេចក្តី​ពិត ពី​ព្រោះ​ព្រះវរបិតា ទ្រង់​រក​ពួក​អ្នក​យ៉ាង​នោះ ឲ្យ​បាន​ថ្វាយ​បង្គំ​ទ្រង់២៤ ឯ​ព្រះ ទ្រង់​ជា​វិញ្ញាណ ហើយ​អ្នក​ណា​ដែល​ថ្វាយ​បង្គំ​ទ្រង់ នោះ​ត្រូវ​តែ​ថ្វាយ​បង្គំ ដោយ​វិញ្ញាណ និង​សេចក្តី​ពិត​ដែរ២៥ ស្ត្រី​នោះ​ទូល​ទ្រង់​ថា ខ្ញុំ​ដឹង​ហើយ​ថា ព្រះមែស៊ី ដែល​ហៅ​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ ទ្រង់​នឹង​យាង​មក កាល​ណា​មក​ហើយ នោះ​ទ្រង់​នឹង​ប្រាប់​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​ដឹង​គ្រប់​ទាំង​អស់២៦ ព្រះយេស៊ូវ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា នោះ​គឺ​ខ្ញុំ​នេះ​ហើយ ដែល​និយាយ​នឹង​នាង។  ២៧ ខណៈ​នោះ ពួក​សិស្ស​ទ្រង់​មក​ដល់ ក៏​នឹក​ប្លែក​ពី​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​នឹង​ស្ត្រី​នោះ ប៉ុន្តែ​គ្មាន​អ្នក​ណា​ទូល​សួរ​ថា ទ្រង់​សួរ​រក​អ្វី ឬ​ថា ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​នឹង​ស្ត្រី​នេះ​ធ្វើ​អី​នោះ​ទេ២៨ ឯ​ស្ត្រី​នោះ នាង​ទុក​ក្អម​ចោល ក៏​ចូល​ក្នុង​ក្រុង​ដំណាល​ប្រាប់​គេ​ថា២៩ ចូរ​មក​មើល មាន​មនុស្ស​ម្នាក់ ដែល​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ពី​គ្រប់​អំពើ​ទាំង​អស់ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត តើ​អ្នក​នោះ​មិន​មែន​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ​ទេ​ឬ​អី៣០ គេ​ក៏​ចេញ​ពី​ទី​ក្រុង​ទៅ​ឯ​ទ្រង់។    ក- ពិនិត្យអត្ថបទ៖  ១- ព្រះយេស៊ូវនិងសិស្ស ត្រូវចេញពីស្រុកយូដា ត្រឡប់ទៅស្រុក កាលីឡេវិញ ដោយ ឆ្លងកាត់ស្រុកសាម៉ារី  ២- នៅពេលព្រះយេស៊ូវ បានមកដល់ដណ្ដូងយ៉ាកុប នៅស៊ូខា ក្នុងស្រុកសាម៉ារិហើយ ទ្រង់ក៏បានជួបសាសង ជាមួយស្រ្ដីសាម៉ារីម្នាក់ នៅពេលសិស្សរបស់ទ្រង់បានចេញ ទៅផ្សារ អស់ហើយ។  ៣- ព្រះយេស៊ូវ ចាប់ផ្ដើមដោយ សុំទឹកស្រ្ថីនោះសោយ (ឬទទួលទាន) ដែលធ្វើឱយស្រ្ថី សាសន៍សាម៉ារីនេះ មានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ចំពោះកាយវិការ ដ៏ចំឡែករបស់ ព្រះយេស៊ូវនេះ ព្រោះធម្មតា សាសន៍យូដាមិនទាក់ជាមួយនឹងសាសន៍សាម៉ារីទេ សាសន៍ទាំងពីរនេះ មិនរាប់អានគ្នាទេ។ ៤- ការសាសងនេះ បាននាំចូលដល់រឿងព្រះ រឿងទឹករស់ ដែលនាំឱយបានជីវិត អស់កល្បជានិច្ច។  ៥- មិនតែប៉ុណ្ណោះ កាសាសងនេះ បាននាំឱយ ព្រះយេស៊ូវ បា្រប់ស្រ្ដីរូបនេះ អំពីអី្វ ដែលនាងបានធ្វើ ដូចជាទ្រង់បានស្គាល់នាង យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ការនេះធ្វើឱយ ស្រ្ថីរូបនេះ ភ្ញាក់ខ្លួន ជាខ្លាំង ដែលនាំឱយនាង ទទួលស្គាល់ថា ព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះមែស៊ី ដែលបានទាយ ទុកក្នុងព្រះគម្ពីរ មកមែន ព្រះយេស៊ូវក៏បានបញ្ជាក់ បន្ថែមថា ត្រូវដូច ពាក្យនាងថាហើយ។  ៦- ដោយការអស្ចារ្យ ដែលទ្រង់បានដឹង ហើយស្គាល់នាងច្បាស់ ដូច្នេះហើយ បានជានាងដាក់ខ្អមចុះ រត់ចូលទៅក្នុងភូមីវិញ ដើម្បីហៅញាតិមិត្តនាង ឱយមកជួប ព្រះយេស៊ូវផ្ទាល់ ហើយមនុស្សជាច្រើនក៏បានស្គាល់ ព្រះយេស៊ូវតាមរយៈនាងដែរ។  ខ- ពន្យល់អត្ថន័យ៖  ១- ស្រុកសាម៉ារី = ជាស្រុកមួយ ក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែលដែលសំបូរ ដោយជនជាតិដទៃ និងកូនកាត់ ដែលគេចាត់ទុកថាជាប្រជាជនក្រៅសាសន៍។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ប្រកាន់មិនដើរកាត់ស្រុកនេះទេ ហើយក៏មិនរាប់អាន ប្រជាជន ដែលរស់នៅ ក្នុងស្រុកនេះ ដែរ។  ២- ក្នុងខ៧ ព្រះយេស៊ូវបានសុំទឹក ស្រ្ដីសាសន៍សាម៉ារីនេះ មិនមែនជាការធម្មតាទេ គឺបានបញ្ជាក់ថា ព្រះយេស៊ូវមិនបានកាន់ ទំនៀមទម្លាប់ សាសន៍យូដាទេ តែទ្រង់ប្រហែលជាមានលក្ខណៈ និងសម្លៀកបំពាក់ ជាសាសន៍យូដា ព្រោះស្រ្ដីនោះ បានដឹង ហើយស្គាល់ទ្រង់ មួយរំពេច ថាទ្រង់ ជាសាសន៍យូដា។  ៣- ក្នុងចុងខ១០ និងខ១៤ ទឹករស់ ដែលព្រះយេស៊ូវ នឹងឱយ គឺសំដៅទៅលើ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលបង្កើត ឱយបានជីវិត អស់កល្បជានិច្ច។ អស់អ្នកណា ដែលបានផឹកទឹករស់ហើយ នោះមិនត្រូវស្រេកទៀតឡើយ គឺបានស្កប់ចិត្ដ មានសេចក្ដី សង្ឃឹម មិនត្រូវការ សេចក្ដីជំនឿ  ដទៃទៀតឡើយ។  ៤- ក្នុងខ១៨ ព្រះយេស៊ូវ បានប្រាប់ស្រ្ថីរូបនោះ ដោយចំៗ អំពីជីវិតនាង ដែលនាំ ឱយនាងមានការអស្ចារ្យក្នុងចិត្ដ ហើយក៏ទទួលស្គាល់ទ្រង់ជាព្រះមែស៊ី។ ការនេះក៏ អាចបញ្ជាក់បានថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះ ដែលបង្កើតមនុស្ស ព្រោះទ្រង់បានស្គាល់ មនុស្សដោយមិនបានជួបផង។  ៥- ក្នុងខ២០ ស្រ្ដីនោះបានលើកសំនួរ អំពីការថា្វយបង្គំព្រះ ហាក់ដូចជានាងចង់ ផ្ដូរប្រធានបទ ដែលកំពុងតែសាសង តែប្រហែលជានាង មានការឆ្ងល់ពីរឿងនេះ យូរហើយ ឬក៏នាងចង់បញ្ជាក់នាងក៏ជាអ្នកមានជំនឿលើព្រះដែរ។  ៦- ក្នុងខ២៣ ព្រះយេស៊ូវ បានឆ្លើយ នឹងសំនួរ ស្រ្ដីនោះ យ៉ាងប្រកដច្បាស់ ថាពេល វេលា បានមកដល់ហើយ ដល់ពួកមនុស្ស ដែលថា្វយបង្គំព្រះ ដោយពិតត្រង់ គឺគេអាច ថ្វាយបង្គំព្រះ ដោយវិញ្ញាណ និងសេចក្ដីពិតវិញ អាចនៅគ្រប់ទីកន្លែង មិនចាំបាច់លើភ្នំ ឬនៅក្រុងយេរូសាឡិមទេ។ គ- អនុវត្ដព្រះបន្ទូលនេះជាផលប្រយោជន៍៖  ១- ព្រះយេស៊ូវ បានចោល ប្រពៃណីយ៍សាសន៍យូដា ដោយមិនប្រកាន់ ពួកសាសន៍ សាម៉ារីទេ ដូច្នេះគ្រិស្ទានក៏អាចចោលទំនៀមទម្លាប់របស់ខ្លួន ហើយក៏អាចចោល ការតឹងរឹងហួតល្បត់ដែរ គឺតឹងហួសពីក្រិតវិន័យ របស់ព្រះទៅទៀត ដែលនាំឱយខាត ឱកាសក្នុងការផ្សាយ ដំណឹងល្អរបស់ព្រះ។ ប្រសិនជា ព្រះយេស៊ូវប្រកាន់ មិនដើរកាត់ស្រុកសាម៉ារី ដូចសាសន៍ យូដា ដទៃទៀត នោះប្រាកដ ជាមិនបានជួប ជាមួយស្រ្ដីមា្នក់នេះទេ ដែលនាង បានប្រាប់មនុស្ស ជាច្រើនទៀត ឱយបានជឿ ដល់ព្រះដែរ។  ២- ស្រ្ដីសាសន៍សាម៉ារីរូបនេះ បានបង្រៀនយើងឱយចេះធ្វើទីបន្ទាល់ នៅពេលដែល បានស្គាល់ព្រះហើយ គឺមានមនុស្ស ជាច្រើនបានស្គាល់ ព្រះដោយសារនាង។       

The Arithmetic of Heaven: Trinity Genesis 1:26-27 My problem this morning is simple: to explain a doctrine that all Christians believe but no one really understands. And I have to do it in 40 minutes! What is 1+1+1? And what is 1x1x1? Why it is different. Because one belongs to this world and another one belongs to heaven. Illustration: A room full of light and air and odor till only one room but with three thing full of equal power in one room. Illustration: The Arithmetic of Heaven Someone asked Daniel Webster, a famous US senator who happened to be a fervent Christian, “How can a man of your intellect believe in the Trinity?” “I do not pretend fully to understand the arithmetic of heaven now,” he replied. That’s a good phrase, the arithmetic of heaven. Jesus said in John 10:30, “I and the Father are one.”   So let’s start at the very beginning. All Christians believe the doctrine of the Trinity. If you do not believe this, that is, if you have come to a settled conclusion that the doctrine of the Trinity is not true, you are not a Christian at all. You are in fact a heretic. Those words may sound harsh, but they represent the judgment of the Christian church across the centuries. Christians in every land unite in proclaiming that our God eternally exists as Father, Son, and Holy Spirit. Those who deny that truth place themselves outside the pale of Christian orthodoxy. Having said that, I admit that no one fully understands it. It is a mystery and a paradox. Yet I believe it is true. I can think of at least three reasons for believing in the Trinity: The Bible teaches this doctrine.  Christians everywhere have always believed it.  No other explanation makes sense.  Someone has said it this way: If you try to explain the Trinity, you will lose your mind. But if you deny it, you will lose your soul. I.                  The Doctrine Definition There are many places we might go to find a suitable definition. Here is our statement of faith. We believe in one eternally existent, infinite God, Sovereign Creator and Sustainer of the universe; that He only is God, [creative and administrative,] holy in nature, attributes, and purpose. The God who is holy love and light [that He, as God,] is Triune in essential being, revealed as Father, Son, and Holy Spirit. eyIgeCOeTAelI¨BHEtmYy Kg'enAGs'klº KµµankMrwt Camhak§¨tmanGMNac ¨Kb'¨KgelIc¨kvaLi KW¨Tg'ehIyCa¨BHEtmYy Kt' Edlman¨bDitjaNnigkar¨Kb'¨Kg GPiVlelIGÃITaMgGs' brisuTìk~¬gnis§&y lkÅN:smºt¶i nigeKaledA Edl¨Tg'k~¬gPaBCa¨BH EckCabIGgðd*sMxan' VnsMEdgecjCa¨BHvrbita ¨BHraCbu¨ta nig¨BHviJïaNbrisuTì. While I am sure that this statement is biblically accurate, I also understand that it can seem very intimidating. Let’s break it down into six smaller statements of Trinity: One God and One Only. Exists in three Persons. Equal and Eternal. Worthy of equal praise and worship. Distinct yet acting in unity. Constituting the one true God of the Bible.  As you might imagine, the early church struggled mightily over this doctrine. They eventually reduced their belief in the Trinity to two short statements. They concluded that God is … One in Essence  (Godhead) Three in Person  When we say these things we mean that the Father is God, the Son is God, and the Holy Spirit is God, but they are not three gods but only one God. The Father is not the Son, the Son is not the Spirit, the Spirit is not the Father, but each is God individually and yet they are together the one true God of the Bible. At this point I think we should acknowledge the chief objection to the doctrine of the Trinity, which is that it is absurd. Sometimes the Jehovah’s Witnesses (who pointedly deny the Trinity) ridicule it with this little equation: 1 + 1 + 1 = 3. In their minds, Christians worship three Gods, not one. The answer is quite simple. The doctrine of the Trinity is not absurd if that’s what the Bible teaches. Furthermore, there is more than one way to play with equations. You could also say it this way: 1 x 1 x 1 = 1 because each one is big one and there is no place to separate them. (light, air, odor in one room) II.               The Doctrine Explanation What exactly do we mean when we speak of the Trinity? Let’s start with the negative and work toward the positive. A. What we don’t mean First of all, Christians don’t believe in three Gods. That’s a heresy called Tritheism. Second, we don’t believe that the Father, Son, and the Holy Spirit are three “forms” of God—like steam, water and ice. Third, we don’t believe that the Father, Son, and Holy Spirit are “parts” or “pieces” or God. That would imply that Jesus is 1/3rd God, the Father is 1/3rd God, and the Holy Spirit is 1/3rd God. B. Where do we find this doctrine in the Bible? I would answer that the Trinity is taught in both the Old and the New Testaments. It is taught by implication in the Old and by direct statement in the New. For instance, the Bible contains numerous clear statements regarding the unity of God: Deuteronomy 6:4 tells us that “the Lord is one.” 1 Corinthians 8:4 adds that “there is no God but one.” 1 Timothy 2:5 explicitly says “there is one God.” All Christians heartily affirm this truth. However, the Bible also contains clear statements regarding diversity within that unity. For instance, in the very first verse of the Bible we are told that “In the beginning God.” The Hebrew word for God is elohim, which is actually a plural form of the word el (សិស្សានុសិស្ស). It’s a word that in other contexts is sometimes translated as “gods,” referring to heathen deities. Later in the same chapter we have one of the most striking statements of diversity-in-unity: Then God said, ‘‘Let us make man in our image, in our likeness, and let them rule over the fish of the sea and the birds of the air, over the livestock, over all the earth, and over all the creatures that move along the ground.” So God created man in his own image, in the image of God he created him; male and female he created them. Genesis 1:26-27 Notice the shift in pronouns. “Let us … in our image … So God created man in his own image. … he created him.” From us and our to he. Why the shift? If Genesis 1 does not explicitly teach diversity-in-unity within the Godhead, it certainly leaves room for it to be developed later in the Bible. All Three Persons are called God in different places in the Bible. Father — Galatians 1:1 (  Son — John 20:28 (Thomas answered and said to Him, “My Lord and my God!”) Spirit — Acts 5:3-4 (Ananias, . . .lie to the Holy Spirit. . . You have not lied to men but to God.”) How could the Son and the Spirit be called God unless they somehow share in God’s essence? But if they share in God’s essence, they are God alongside the Father. Finally, all three Persons are associated together on an equal basis in numerous passages: Jesus’ baptism—Matthew 3:13-17 (voice of the Father, Son baptized, Spirit descending like a dove).  Salvation—1 Peter 1:2 (chosen by the Father, sanctified by the Spirit, sprinkled with the blood of Jesus).  Sanctification—2 Corinthians 13:14 (grace of the Lord Jesus, love of God, fellowship of the Holy Spirit).  Christian Baptism—Matthew 28:19 (baptized in one name, yet three Persons, Father, Son, and Holy Spirit).  Christian Growth—2 Thessalonians 2:13 (chosen by God, loved by the Lord, sanctified by the Spirit).  This list of passages might be extended. It simply shows how easily the writers of Scripture passed from one Person of the Trinity to another, doing so in a way that assumes their equality of nature while preserving their distinct personhood. III.            The Doctrine Examination In this section of the message I want to examine some of the common questions about the Trinity. A. Where in the Bible do you find the word Trinity? The word “Trinity” is not in the Bible. The issue is not the word, but the concept or the idea. We don’t believe in the Trinity because of the word, but because of what the Bible teaches. B. Is there another word we could use? Yes there is. Theologians sometimes speak of the Tri-Unity of God. That’s a good word—even though it sounds odd to our ears—because it combines the two ideas of unity and diversity in one word. There is a third word you should know. Sometimes we speak of the “Triune” God. That’s also another word that means the same thing as Trinity. C. How can we illustrate the Trinity? A number of illustrations have been suggested. They all are useful as long as you remember they are only illustrations. For water can exist as solid, liquid, or steam. That’s okay, but usually water only exists in one state at a time. However, there is a physical condition in which water can exist as solid, liquid and steam at the same time—which would be a much better illustration of the Trinity. There are others we could mention. I am a father, a son and a husband at one and the same time. Yet I am only one person. Perhaps a more biblical approach is to consider that a husband and wife are two persons yet in God’s eyes they are “one flesh.” Add children and then you have the family as a miniature (and very imperfect) version of the Trinity. It’s important to remember that all illustrations fail eventually. They don’t “prove” the Trinity, they simply help us understand the concept. IV.           The Doctrine Application I am sure that many Christians think this doctrine has no practical value. That is, even if it’s true, it doesn’t and shouldn’t matter to them. However, that simply isn’t true. Let me suggest four important ramifications of this truth. A. Trinity helps us answer the question, “What was God doing before he created the universe?” This is a question little children like to stump their parents with. But skeptics like to ask it as well. You may remember Augustine’s answer: “He was preparing Hell for people who ask questions like that!” But the Trinity teaches us that before the foundation of the world, God was having fellowship within his own being. That’s why the Bible tells us that the Father loves the Son (John 17:24). In some sense we can never understand that God the Father, God the Son, and God the Holy Spirit have forever communicated and loved each other. I want to call God, The perfect triangle lovers. Francis Schaeffer emphasized this point in his books. This, he says, is where the human desire for intimacy and communication comes from. We were made to communicate. That design is part of the image of God within each of us. It also teaches us that God is never “lonely.” He didn’t create us because he “needed” us. God could have existed forever without us. That he made us at all is a statement of his great love and the wisdom of his plan. B. Trinity sets the limits on human speculation about the nature of God. There is so much we would like to know about God, but our finite minds cannot comprehend it. We are not free to create God in our own image. The Trinity sets the limits for human speculation. God is more than the Trinity, but he is not less than that. C. The Trinity teaches us that God is beyond all human comprehension. After all, if we could explain God, he wouldn’t be God. I have no doubt that God is much more than “one in essence, three in Person,” but since I can’t even understand those simple phrases, I don’t worry at all about what else might be true about God. If you feel baffled by the Trinity, join the crowd. The greatest minds of history have stood in amazement before a God so great that he cannot be contained by our puny explanations. D. The Trinity helps us understand what really happened at the Cross. At the climax of Jesus’ suffering, he cried out, “My God, my God, why have you forsaken me?” What do those strange, tortured words mean? We have a hint of the answer in that every other time Jesus prayed, he used the term “Father.” But at that moment, when he bore the full weight of the sins of the world, when all that is evil and wretched was poured out upon him, in some way we cannot begin to fathom, God—who cannot look upon sin—turned his back on his own Son. Sin as it were (though not in ultimate reality) caused a rupture in the Trinity. Instead of “Father,” Jesus cries out, “My God, my God!” It is God speaking to God. The eternal Son cries out to the Father at the moment when the penalty of sin has been laid upon him. If it be asked, how could one man pay for the sins of the entire race, we find the answer in the doctrine of the Trinity. Only an infinite God could bear the sins of the world! V.               The Doctrine that Unites and Divides The doctrine of the Trinity has been called the most puzzling doctrine in the Christian faith and the central truth of the Christian faith. Which is it? Inscrutable puzzle or central truth? The answer is, both are true. This doctrine unites all true Christians and separates us from those who are not Christian. You may believe and still not be a Christian, but if you deny this doctrine in your heart, you are not a Christian at all. I come now to the end of my sermon. In so doing I end where I began. The Trinity is a doctrine that all Christians believe but no one really understands. As Daniel Webster, confessed “I do not pretend fully to understand the arithmetic of heaven now,” the Trinity should cause us to bow in humble adoration before a God who is greater than our minds could ever comprehend.   Conclusion:   Let us rejoice that we have a Triune God who has provided for a Trinitarian salvation. When we were lost in sin, our God acted in every Person of his being to save us. The Father gave the Son, the Son offered himself on the Cross, and the Holy Spirit brought us to Jesus. We were so lost that it took every member of the Godhead to save us.

Holiness: That Makes God God For it is written: “Be holy, because I am holy.” (1 Peter 1:16) When someone asks, are you a holy person? Most of us have mixed feelings. The truth is, the word “holy” has negative connotations, even to many Christians. We’re not sure what it means so we rarely use it to describe other people. It’s often used in an insulting way so we feel vaguely uncomfortable applying it to ourselves. Yet God said, “Be holy, as I am holy.” Before we can understand what it means to be holy, we must understand what it means to say that God is holy. In many ways holiness is God’s central attribute. One writer actually defines it this way. “Holiness is that which makes God God.” How important is it? Holiness is the only attribute of God mentioned in triplicate. Two times the Bible tells us that God is holy, holy, holy (Isaiah 6:3, Revelation 4:8). Think about that for a moment. If God says something about his character once, that’s enough to settle it. When he says it twice, that’s emphasis. But when he says it three times, that means it’s of supreme importance. The Bible never says that God is love, love, love or mercy, mercy, mercy, or justice, justice, justice. But it does say that he is holy, holy, holy. I.                  Definition of Holiness Holiness is the most difficult attribute to define because it deals with the essence of God’s character. Defining holiness is like defining God! It can’t be done completely. We can describe holiness and find ample illustrations of it, but we can’t define it entirely. This is what makes God God! 1. The word itself means “to be set apart.” A thing is holy if it is set apart for a special use. Other words you might use are words like distinctive or different. Applied to God, holiness is that characteristic that sets him apart from his creation. There are many verses that speak of God being “on high,” “reigning,” “in his holy temple,” “sitting on the throne.” These verses all picture God as separate from creation and reigning over it. We can go a step farther and say that anything is “holy” that is “set apart” for God. That’s why we call the Bible the Holy Bible, it contains the Word of God. We call Israel the Holy Land because it is the land he chose for his own people. The angels are holy angels because they belong to God. The Sabbath is holy because he set it apart for himself. And when Moses stood before the burning bush, he was told to take off his shoes because he was standing on “holy ground", ground that God had set apart for himself. (To live for Him) 2. There is a second important meaning of the word holy: “Utterly pure, separated from sin.” The Bible tells us that God hates sin, that he cannot sin nor will he tempt others to sin. God is so pure that he cannot tolerate sin in any form in his presence. One day he will destroy sin forever. That leads to an important implication: holiness and sin cannot coexist. If you want to be holy as God is holy, you must adopt his attitude toward sin. If you coddle sin or excuse it or dabble in it, you cannot be holy as he is holy. (To not live for the world) II.               The Illustration of Holy Let’s look together at three episodes where mortal men encountered a holy God. From these three stories we will apply crucial spiritual truth for ourselves. A. Isaiah 6 (When man meet God) Our first episode comes from the life of the prophet Isaiah. It takes place early in his ministry, “in the year King Uzziah died” (v. 1). That note is important because Uzziah was one of the best kings Judah ever had. He had a heart for God unlike many of his predecessors and successors. When he died, the nation was plunged into turmoil. A golden age in Israel’s history was drawing to a close. In that fateful moment, Isaiah came face to face with the living God. We can summarize his experience with four words: 1. Majesty (Isaiah 6:1-2) I saw the Lord seated on a throne, high and exalted, and the train of his robe filled the temple. Above him were seraphs, each with six wings: With two wings they covered their faces, with two they covered their feet, and with two they were flying. 2. Worship (Isaiah 6:3-4) And they were calling to one another: ’’Holy, holy, holy is the LORD Almighty; the whole earth is full of his glory.” At the sound of their voices the doorposts and thresholds shook and the temple was filled with smoke. 3. Confession (Isaiah 6:5) ’’Woe to me!” I cried. ’’I am ruined! For I am a man of unclean lips, and I live among a people of unclean lips, and my eyes have seen the King, the LORD Almighty.” Then one of the seraphs flew to me with a live coal in his hand, which he had taken with tongs from the altar. 4. Cleansing (Isaiah 6:6-7) With it he touched my mouth and said, ’’See, this has touched your lips; your guilt is taken away and your sin atoned for.”  Of all the things we might say about this magnificent passage, let’s concentrate on one central truth: When Isaiah saw the Lord, he also saw himself! That’s why he cried out, “Woe is me!” Until then, Isaiah didn’t look so bad. Doubtless he was far more moral than his contemporaries. Compared to them, he looked clean; compared to God, he looked filthy. (Like Peter jumped off the boat away from Jesus he realized it was Him in John 21:7 in Galilee). So it is that whenever we see God for who he is, we will then see ourselves for who we really are. Holiness leads to confession and repentance. If you haven’t cried out, “I am a man of unclean lips lately,” it may simply indicate that you’ve not seen the King lately. It is a simple fact that what happened to Isaiah happens to anyone who catches a glimpse of God. The closer you come to God, the more you will recognize your own sinfulness. B. Exodus 3 A man named Moses is about to meet God for the first time. While he is tending sheep, a most extraordinary event takes place: A bush begins to burn but it is not consumed. Fascinated by the sight, he walks closer to investigate. That’s when he hears the voice of God. When the LORD saw that he had gone over to look, God called to him from within the bush, Moses! Moses!” And Moses said, here I am.” Do not come any closer,” God said. Take off your sandals, for the place where you are standing is holy ground” (vv. 4-5). That’s when the Lord revealed himself to Moses. Let me paraphrase what God said: “Moses, do you remember how I revealed myself to Abraham, Isaac and Jacob. You’ve heard those stories all your life. I am the same God who talked with them hundreds of years ago. Just as I used them to accomplish great things, I have a big job in mind for you. Are you ready to listen to what I have to say?” Now I don’t know how you would respond, but I think I would do exactly what Moses did. Verse six says he hid his face because he was afraid to look at God. Matthew Henry has a good comment at this point. He says that God told Moses to take off his shoes to remind him of the infinite distance between God and man. He can come only so close, and no closer.  You cannot get closer to God in the Old Testament. This, then, is our second response to God’s holiness: Deep respect for who God is. I can think of at least one objection to what I have just said. Since this event happened in the Old Testament, and since we are not under law but under grace, isn’t this whole episode rather irrelevant to us today? The answer is no. I do agree that in Christ Jesus we have been invited to come boldly into God’s presence. This is what the book of Hebrews is all about. We’re no longer kept at arm’s length but are now welcomed into the Throne Room of the universe (Hebrews 4:14-16). However, that same book warns us not to take God lightly, but to worship him acceptably with “reverence and awe for our ’God is a consuming fire’” (12:29). Some Christians have mistaken access with informality and substituted flippancy for familiarity. Yes, we are to call God Father, but that means treating him with the respect he deserves. C. 2 Samuel 6 The third episode comes from one of the strangest passages in all the Bible. Now we need to run the clock ahead by about 450 years. David has just been crowned king of Israel and has just conquered Jerusalem. All that remains for him to do is to have the Ark of the Covenant transported from the house of Abinadab to the Tabernacle in Jerusalem. The Ark had been absent from the Tabernacle for nearly 20 years. The Philistines captured it, but later gave it back to the Israelites. David ordered that the Ark be taken back to Jerusalem and assembled thousands of people who joined in the great celebration. He had the Ark put on a cart pulled by a team of oxen. The two sons of Abinadab walked next to the Ark to steady it lest it fall to the ground. Now we pick up the story in verses 6-7: When they came to the threshing floor of Nacon, Uzzah reached out and took hold of the ark of God, because the oxen stumbled. The LORD’s anger burned against Uzzah because of his irreverent act; therefore God struck him down and he died there beside the ark of God. We need to understand several facts in order for this story to make sense. Number one, although David meant well, he did not obey the Lord’s command. Yes, God did want the Ark back in Jerusalem, but he had given specific instructions (Numbers 4:15) that it should be transported by priests who would carry it by means of long poles inserted through rings attached to the Ark for that very purpose. If David had followed God’s plan, the Ark would have been safe. But because he substituted his own plan, Uzzah died. Number two, Uzzah probably also meant well. After all, if you were walking beside the Ark and it began to tip over, what would you do? You’d put your hand out and straighten it, wouldn’t you? And that would be the last thing you’d ever do. You see, Uzzah knew that no human was ever to touch the Ark of the Covenant because it was holy Uzzah mistakenly thought that his sinful hand was somehow less sinful than the dirt of the earth. How wrong he was. God never said the dirt was sinful. It was just dirt, nothing more. Uzzah not only disobyed God, he also disrespected the Lord’s command. David’s reaction was understandable. First, he was angry (v. 8), then he was afraid (v. 9). “If God’s going to start killing people for stuff like that, we’re all going to be dead soon.” This story teaches us that good motives are not enough. Enthusiasm must be accompanied by obedience. It’s not enough to mean well. We’ve got to do the right thing. That’s the third response to God’s holiness: Fear lest we should displease the Lord. III. The Practical Applications of Holiness Let’s wrap up this message with two practical applications. What will it mean if we begin to take God’s holiness seriously? A. When we grasp God’s holiness, we will be moved to wholehearted worship! That’s what happened to Isaiah when he saw a vision of God. That’s what happened to Job when the Lord finished his interrogation. That’s what happened to the 24 elders in heaven as they came before the throne. Holiness leads to worship. That leads me to share some good news and some bad news. The good news is, you can worship God anywhere. In our three examples today, men worshipped in the temple, in the desert, and on the road to Jerusalem. I agree with everyone who says, “You don’t have to go to church to worship God.” That’s true, and lots of people who go to church don’t worship anyway. They come by force of habit or in order to see their friends. Worship is the last thing on their minds. You can worship anytime or anywhere as long as you catch a glimpse of God’s holiness. When you see God, you’ll worship no matter where you are. That’s the good news. The bad news is as bad as the good news is good. Here is it. Although you can worship God anywhere, you cannot worship him halfheartedly. There is no such thing as halfhearted worship. Oh, there’s religious routine and repetitive ritual, but true worship grips the mind and heart and soul. B. When God’s holiness grips us, we will respond with wholehearted obedience! Because God’s holiness is his central attribute, his holiness is the central issue of the Christian life. That is why 1 Peter 1:16 says, “Be holy, because I am holy.” When God’s holiness becomes a reality to us, we will never be the same again! Conclusion: Early in this sermon we learn that God’s Holiness is that which makes God God! In a sense, our holiness is what makes us truly Christian. Our holiness brings us back to God. Holiness is the mark of God’s children. We are to be holy because we have been made partakers of his divine nature. Not like Mother Teresa became the Saint only after she died. It’s not impossible to be holy, even in this unholy world. Jesus did the hard part when he died on the Cross. The Holy Spirit lives within us. God calls you “holy” in Christ Jesus. Do you want to be holy? Then live up to what you already are! Holiness is natural for the child of God.   So let me end by asking that question again: “Would you consider it a compliment if someone called you a holy person?” Consider this. That’s the highest compliment God could ever give you. Amen.

What God Knows Psalm 147:4-5 He determines the number of the stars and calls them each by name.Great is our Lord and mighty in power; his understanding has no limit. If you want to buy a star you can now and they will name that star your name. But God knows all stars and calls them by name. Here we may begin to look at the doctrine of God’s omniscience to help understand predestination and its relationship to human free will. Every time we get into this I always bring God’s foreknowledge into the game because it is what God works with free will and predestination. So 1 Peter 1:2, “ who have been chosen according to the foreknowledge of God the Father, through the sanctifying work of the Spirit, to be obedient to Jesus Christ and sprinkled with his blood: Grace and peace be yours in abundance” always enters into equation. "If the Lord be with us, we have no cause of fear. His eye is upon us, His arm over us, His ear open to our prayer, His grace sufficient, His promise unchangeable.” John Newton   These are truly vexing questions that have troubled thoughtful Christians down through the centuries. That shouldn’t surprise us because any time we discuss the ways of God we are certain to be partly right and partly wrong. At the very least, our knowledge will be very incomplete. I. God Knows All With that as background we turn to consider the doctrine of God’s omniscience. The word itself is a bit of a mystery, so let’s break it down. “Omni” means “all” and “science” in its original sense means “knowing.” So omniscience means “all-knowing.” In classical theology the doctrine of God’s omniscience means that God knows all things, past, present and future, real and potential, and he knows them all at the same time. He not only knows what was, and what is, he also knows what will be. More than that, he knows everything that could be but is not. If we are looking for scriptural proof, it isn’t hard to find. In fact, we may confidently say that few doctrines are so explicitly taught as the doctrine of God’s omniscience. Consider the following statements of Scripture: 1 John 3:20 God … knows everything. Psalms 147:5 Great is our Lord … his understanding has no limit. But that only scratches the surface. The Bible in many places sets forth the implications of God’s unlimited knowledge. Consider further the following statements: He knows your words before you speak them. Psalm 139:4  He knows your thoughts before you think them. Psalm 139:2  He knows your prayers before you pray them. Matthew 6:8  He knows everything you are going to do tomorrow, next week, next month, next year, and every moment of every day until the moment of your death. Psalm 139:16  He sees everything you do in secret, both the good and the bad. Matthew 6:4  II. God’s Knowledge and Ours Let’s move on to consider God’s knowledge and ours. There are some important contrasts we need to think about. First, God’s knowledge is independent, ours is dependent. No one has ever taught God anything because his knowledge is complete from the beginning. But our knowledge is dependent in that we must learn what we know. Second, God’s knowledge is infinite, ours is partial. He knows everything that could be known, we know a tiny fragment of what could be known. God never sleeps, therefore he never wakes up. All his ideas are great. He knows all the great ideas all the time from the beginning of time. Third, God knows us better than we know ourselves. Specifically, he knows what is in the human heart. Consider the words of God: “The Lord searches every heart and understands every motive behind the thoughts” (1 Chronicles 28:9). All these truths should give us pause the next time we are tempted to think that no one can hear what we are saying or no one knows what we are thinking. How wrong we are! One day you will give account for every careless word and every unspoken thought. Not only that, you will answer for the motives behind your thoughts. Before you speak, think. Before you think, remember. It is said that Jewish men wear the traditional yarmulke on their heads because it represents the hand of God pressing down on them. It reminds the wearer that he always lives in the presence of God. III. Implications of Omniscience It has been well said that God’s omniscience is a comfort to believers and a terror to unbelievers. The comfort is easy to see. If he truly knows all things and if he ordains all things, then everything that happens to me or to those I love must happen as part of his plan. Andrew Murray, although he lived almost 100 years ago, many of his books are still in print, including the classic With Christ in the School of Prayer. During a low period in his own life, he wrote the following words: “He brought me here. He will keep me here. He will make this trial a blessing. He will bring me out again. Therefore, I am here by God’s appointment, in His keeping, under His training, for His time.” We often hear it said that “disappointment is His appointment.” But that can only be true if God is in charge of the details of life. Every Decision Is a Free Choice. That leads me to give you my personal understanding of predestination and free will. I confess that I struggled with this whole question for many years, and did my share of arguing late into the night. Eventually I came to an understanding that has freed me from the necessity to argue anymore. It basically consists of three points. 1. First, from our human standpoint, we are completely free. When you wake up in the morning, you have a choice to get out of bed or to stay in bed. You can put on a red dress or a blue one. When you get in your car, you are free to drive to work or you can drive to St. Louis if you like. Every decision you make is a free choice. By that I simply mean that you do not feel constrained by some divine power that forces you to eat at Wendy’s instead of McDonald’s. As far as you are concerned, you “pay your money and you make your choices.” 2. That leads to the second point: God sees and knows everything you do. He hears everything you say. He will someday judge you for all of it. Nothing escapes him. Everything is transparent before his eyes. Yes, you have free will but you are 100% responsible for every choice you make—that includes the choices you make in the words you say and the thoughts you think. He won’t just judge the “big” things; he’s going to judge the “little” ones, too. 3. What, then, is predestination? Predestination always works with God foreknowledge of our free will. That’s the third point. Predestination simply means, because God knows everything about us beforehand, God works in, with, through, and sometimes in spite of your decisions to accomplish His will for your life. He controls both the circumstances, the environment, and the thoughts of your heart. Everything that happens to you is part of his plan for your life. There are no accidents with God. He doesn’t roll dice. That’s why Joseph could say, “You meant it for evil, but God meant it for good” (Genesis 50:20). Even the evil that men do serves his purposes, often in ways we cannot see and would not understand even if he told us. The theologians use an interesting phrase to describe this truth. They say that God ordains whatsoever comes to pass in the sense that he “participates” in every human decision. Yet he does so without being the author of sin because of his foreknowledge. Precisely how this can be is a mystery our small minds simply cannot fathom. No one is totally “free” from God and no one is God’s robot. The choices of both are “free” from the human point of view, yet God works in both instances to accomplish his will. And both will be judged, one to be rewarded for sacrificial service, the other to be punished for unspeakable crimes. IV. Salvation is of the Lord Let’s apply this truth of free will and predestination to your salvation. When we believe we freely chose to come to Christ. We do not feel pressured or coerced by God? No, not at all. Was it a free choice to accept Christ? Yes, absolutely. But now as we look back, are we conscious that Someone was drawing us to Jesus? That Someone is the Holy Spirit who draws unbelievers to Christ (see John 16:8-11). What does it mean? When you came to Christ, you made a decision of your will. You chose him. Predestination simply means, God chose you first because He already knew your heart and if he didn’t choose you first, you would never have chosen him. To say it another way, God so arranged the circumstances that when the moment was right, you literally had no other choice but to freely choose Jesus. So it is for all of us. Salvation is of the Lord. It is a work of God from beginning to end. Our choice is a free choice, but it is made possible only by God’s Spirit enabling us to believe and be saved. Illustration:  Think of the gate of heaven, and above it is a large sign, “Whosoever will may come.” As you pass through the gate, you look back and from the inside the sign reads, “Chosen from the foundation of the world.” It is chosen but free. Or to say it yet another way: “He doesn’t make you go against your will, he just makes you willing to go.” I have often said that God will not force anyone to believe. He is a perfect gentleman. But that is only part of the story. When the moment comes, God so arranges the circumstances that you are drawn to Jesus Christ. He gives you a new heart and a new desire and from that new desire you freely choose the Lord.   V. Bad News for Sinners This doctrine of God’s omniscience should strike terror into the heart of every unbeliever. Jesus said, “Men will have to give account on the day of judgment for every careless word they have spoken” (Matthew 12:36). God’s omniscience is the basis of his judgment. This is not good news for sinners. We cannot hide anything. He knows all our works and thoughts and bring them all into judgment. Job 34:21 “His eyes are on the ways of men; he sees their every step. Jeremiah 16:17 “My eyes are on all their ways; they are not hidden from me, nor is their sin concealed from my eyes.” Omniscience means that God will take into account every word and every deed. Nothing will escape his penetrating gaze in the last great day. Galatians 6:7 says, “Do not be deceived: God cannot be mocked. A man reaps what he sows.” You can sin and go to Hell if you desire. No one is going to fool God. No one is going to escape judgment. But here is the good news for sinners. No one has to go to Hell. If you go, it won’t be because you were predestined for Hell. It will be because you rejected God’s gift of salvation. Earlier I said that no one can be saved unless God calls him. That thought may trouble you, but it shouldn’t. How do you know if God is calling you? If you have the slightest desire, then God is calling you. If you want to be saved, then God is calling you. It truly is as simple as that. If God is calling you, then come running to the Cross of Christ. Fling yourself upon God’s mercy. Hold fast to the bloody Cross as your only hope. If you want to be saved, you can be saved and you will be saved. That is the promise of God to you. No one will ever be lost who truly wanted to be saved. No one will be in hell who truly wanted to go to heaven by faith in the blood of Jesus Christ. “Whosoever will may come” is still the gospel message. When we finally get to heaven, we will look back and discover that we were indeed “chosen from the foundation of the world.” It’s true that I don’t claim to understand it all, but that’s okay, because I’m just little ole me and he’s a great big God. Conclusion: Over 235 years ago Joseph Hart wrote one of the grandest gospel hymns ever composed: Come, Ye Sinners, Poor and Needy. It’s set to a musical style that is sometimes called Sacred Harp music. Every verse contains wonderful truth, listen to the third verse we just sang: Come ye weary, heavy laden, lost and ruined by the fall, ចូរមកអ្នកព្រួយ អ្នកផ្ទុកធ្ងន់អើយ អ្នកបាត់បង់អ្នកចិត្ដប្រេះឆា If you tarry till you’re better, you will never at all.             បើអ្នកបង្អង់ពឹងតែអត្មា អ្នកនឹងខានបានមករហូត And the chorus is the sinner’s answer to the gospel invitation: I will arise and go to Jesus, He will embrace me in his arms;ខ្ញុំនឹងងើបទៅរកព្រះយេស៊ូវទ្រង់ទទួលខ្ញុំក្នុងព្រះហស្ឌ In the arms of my dear Savior, O, there are ten thousand charms.នៅក្នុងព្រះហស្ដព្រះអង្គសង្រ្គោះ មានក្ដីសុខសាន្ដ ច្រើនម៉ឺនយ៉ាង។ If you are still without Christ may he make you restless in your heart until you find your rest in him. If you are a believer, may you find comfort and joy in believing both now and in the days to come. Amen.    

Is There Anything God Cannot Do Jeremiah 32:17 “Ah, Sovereign LORD, you have made the heavens and the earth by your great power and outstretched arm. Nothing is too hard for you.” When God exercises His power, He does so effortlessly. It is no more difficult for Him to create a universe than to make a butterfly. This morning, we turn now to the final “omni” attribute: omnipotence. The word means “all-powerful” and refers to the fact that God’s power is infinite and unlimited. A. W. Tozer wrote: "Since He has at His command all the power in the universe, the Lord God omnipotent can do anything as easily as anything else. All His acts are done without effort. He expends no energy that must be replenished. His self-sufficiency makes it unnecessary for Him to look outside of Himself for a renewal of strength. All the power required to do all that He wills to do lies in undiminished fullness in His own infinite being" If you prefer a simpler definition, just think of these three words—"God is able.” That’s what omnipotence means. He is able to do everything he needs to do or wants to do. God is omnipotent. He has the ability and power to do anything.   I.                  God’s Omnipotence This doctrine is assumed everywhere in the Bible. Although the word is not found in our modern translations, the concept might be truly said to be assumed on every page of the Bible. (It is found in the King James Version of Revelation 19:6, “For the Lord God omnipotent reigneth.”(dºit¨BHGmÍas’d*Ca¨BH Edlman¨BHecs¶abMput ¨Tg’esayraC´eLIgehIy) To make matters easy to understand, let’s list four categories of scripture that lead us to the doctrine of omnipotence:   A. Nothing is too hard for God. “Ah, Sovereign LORD, you have made the heavens and the earth by your great power and outstretched arm. Nothing is too hard for you.” Jeremiah 32:17 “For nothing is impossible with God.” Luke 1:37   B. No one can stop God’s plans. “I know that you can do all things; no plan of yours can be thwarted.” Job 42:2   C. He made all things and all things serve him. “Your laws endure to this day, for all things serve you.” Psalm 119:91   D. He does whatever he pleases. “Our God is in heaven; he does whatever pleases him.” Psalm 115:3   As a simple summary statement we may say that there are no limits to what God can do because there are no limits to GOD. Among the many titles given to God in the Old Testament is one that relates directly to his omnipotence. In Genesis 17:1 God speaks to 99 year old Abraham who has been promised a child by God. By this time his body is “as good as dead” (see Romans 4:19-22). In the face of all his very understandable doubts God reassures him by calling himself El Shaddai, which means Almighty God. It was God’s way of saying, “Don’t look in the mirror, Abraham. Look at me. If I say you’re going to have a son, it’s going to happen. Age means nothing to me. I am Almighty God.”   II.               Two Objections Two objections are often raised against the doctrine of omnipotence, one frivolous and one serious. 1. Let’s take the frivolous objection first. It is sometimes put in the form of a question: “Can God make a rock so big he can’t lift it?” Now on the face of it, that seems like a legitimate question, but it actually describes nonsense. It’s like asking if God can make a square circle. It’s a self-contradiction, a confusion of categories. If a circle is square it is no longer a circle. It’s a square. There is no such thing as a square circle or a rock so heavy an omnipotent God can’t lift it. (I do confess that when I hear frivolous questions like that, I want to reply that there is no such thing by definition as a rock so heavy God can’t lift it, but if there were, God could make it … and then he could lift it! There’s no such thing as a square circle, but if there were, God could make that, too!) As a passing note, it may be useful to know that there are at least four things the Bible says that God cannot do. He cannot deny himself (2 Timothy 2:13); he cannot lie (Titus 1:2); he cannot be tempted to evil (James 1:13); and he cannot change his basic nature (Numbers 23:19). In short, God will never act contrary to his own righteous, holy, unchanging character. “If God is All-Powerful…” 2. With that we pass on to the serious objection. Although it may be stated in many ways, it goes something like this: “If God is all-powerful, why is there so much suffering in the world?” Why do buses crash or tornadoes destroy homes? Why does God allow armies to kill innocent people? Why is there so much disease? Why do good people die of cancer? Why doesn’t God stop the suffering in the world? Before we say anything else, let us acknowledge the honesty of the question. All of us have wondered about this at some time or other, usually when we or a loved one has suffered a great tragedy. In a fallen world, it’s a very fair question. This is indeed a difficult question—especially when we are faced with a tragedy we can’t explain. Every Christian wonders “Why?” sooner or later. So we must face this question squarely: If God is all-powerful, why doesn’t he use that power to stop the suffering in the world? That’s is why God didn’t create man like He created angel, because He want perfect love and relationship. This short thing is to build thing that is fit for His love. . . What Kind of God Do We Believe In? This is an important question because it drives us back to the character of God. What kind of God do we believe in? For if God is not truly omnipotent, then evil is more powerful than God. In the end we must rest our faith on the goodness of God. More and more I am coming to see that this is the crucial issue of life. Is God good and does he care for us? Is God for us or against us? If you say No, you will soon lose your faith altogether. If you say Yes, then Romans 8:28 becomes more than a cliche. It is the heart of the Christian answer. If our God is good and if he cares for us, then we can believe he has all power, even in the face of sickness, suffering, and death itself. Over the 39 years I have been a pastor, I have discovered that your starting point makes all the difference. If you start with your trials and try to reason back to God, you’ll never make it. Start with lung cancer and it’s hard to find God. Start with divorce and it’s hard to find God. Start with rape and it’s hard to find God. Start with bankruptcy and it’s hard to find God. He’s there, but he’s hard to see when you start with your own difficulty. You’ve got to start with God and reason from what you know about God back to your trials. There is an invisible line that stretches from God to us. That line is the line of God’s goodness. We rest our faith on that invisible line. That’s why 2 Corinthians 4:18 says that “we fix our eyes not on what is seen, but on what is unseen.” As long as you start with what you see around you, you’ll have a hard time finding God in the darkest moments of life. But if you start with God, his light will illumine your darkness.   III.            The Implications Let’s think together about two implications of God’s omnipotence.   A. No power or will can ultimately thwart his purposes. This is what Job discovered at the end of his trials. I find it interesting that, as far as we know, Job never discovered the truth about the conversation between God and Satan that started all his troubles. If you take the book of Job at face value, it ends with God interrogating Job in a most humbling fashion. “Job, where were you when I laid the foundations of the earth? Were you there when I put the stars in their places? By the way, have you ever tried to make a crocodile? What about a rabbit? A simple rabbit, Job, how are you at making rabbits? That’s what I thought.” In the end Job bows in silence before a God whose ways are beyond human comprehension. Omnipotence teaches us that no power in all the universe can stop God or impede his plans. Not evil men. Not natural catastrophe. Not reversal of fortune. Not fate or luck or chance. Not human error. Not even Satan can hinder God’s plan in the least. In the words of Martin Luther, the devil is “God’s devil” because he serves God’s purposes.   B. What God starts, he always finishes. This is a most comforting thought because we live in a world where all our best work is necessarily unfinished. And even when we finish something, it’s never really finished. That’s why houses must be repainted and the beds made every morning. But when God starts to do something, he stays with the job until it is completed. There is never a divine power failure, never a black out, a brown out, or a meltdown. Our eternal security rests on the truth of God’s omnipotence. We are kept by his power, not by ours. He is the God who is able to keep us from falling (Jude 24). This is a source of great encouragement to every struggling saint. That’s why you can safely cast all your cares on him. He not only cares for you, he’s got unlimited power to carry your burdens and to solve your problems. Illustration: Let’s suppose that one day as you are walking down the street, you see a huge man coming toward you. Let’s suppose he’s really big—say 35 feet tall. Let’s say he weighs in at about 1500 pounds, all muscle. And he’s bearing down on you. As you consider the situation, only one question comes into your mind: Do I know this man? If you don’t, it’s time to start running in the opposite direction. But if you know him, you wait till he comes up to you, you smile, he smiles and greets you, and together you walk side by side down the street. If you know that man, you’re going to stay close by his side and fear nothing at all. That’s why Psalm 23:4 says, “I will fear no evil … for you are with me.” If God is walking by your side, you have nothing to fear. The omnipotence of God is thus a doctrine of wonderful comfort to the believer. The all-powerful God is with me. He exercises his power on my behalf. Whenever I need him, and even when I think I don’t, he is there. He never fails. All his plans for me will come to pass. I can trust him completely.   Conclusion: One final word and I am done. First Corinthians 1:18 tells us that the preaching of the cross is foolishness to the world, but to us who are being saved it is the power of God. To the world the cross was a terrible waste, a tragedy, an enormous mistake. But to those who believe it is a demonstration of the power of God. Think about that for a moment. In the very place where God seemed to be defeated, there we see God’s power. Is the all-powerful God good and does he care for us? Look to the bloody cross and judge for yourself.   If God were not omnipotent, Jesus would still be dead. But if God can raise the dead, he can do anything. Let that thought encourage you this week as you face the impossibilities of life. Just remember, you’re not alone for Almighty God walks by your side.