January 6, 2017 by
Page 80 .ព្រះគ្រីស្ទជាព្រះលើទាំងអស់ Page 81 .ទ្រង់នឹងតាំងយើង Testing

June 16, 2015 by
  Date: 6/9/15  ពិភពអាថ៌កំបាំង  សព្វថ្ងៃនេះ ក្រុមហ៊ុន ដំណើរទេសចរណ៍ បានកើនឡើងជាច្រើន ព្រោះមានកន្លែងល្អប្រណិត ជាច្រើន ដែលមនុស្ស ចង់ទៅដើរកំសាន្ដ តែគេមិនដែលស្គាល់ ហើយក៏មិនដឹងផ្លូវទៅផង ព្រោះកន្លែងខ្លះ តម្រូវដំណើរ ច្រើនដំណាក់ ដូចជាត្រូវធ្វើដំណើរ តាមរថយន្ដផង យន្ដហោះផង រថភ្លើង ឬក៏តាមកប៉ាល់ទឹក ទៀតក៏មាន។ ដូច្នេះហើយ បានជាក្រុមហ៊ុន ដំណើរទេសចរណ៍ បានជាភ្នាក់ងារ យ៉ាងពិសេស សំរាប់អ្នក ធ្វើដំណើរកំសាន្ដ ព្រោះភ្នាក់ងារនេះ ជាជំនួយសំរួល គ្រប់ផ្នែកទាំងអស់ គឺជាអ្នកនាំផ្លូវ ជាអ្នករកយាន្ដជំនិះ សំរួលក្នុងការ ធ្វើដំណើរ ជួយរកផ្ទះសំណាក់ ចំណីអាហារ នឹងជាអ្នកនិយាយ ឬបកប្រែភាសារ ពន្យល់អំពីទីកន្លែង ដែលត្រូវធ្វើ ទស្សនកិច្ច និមួយៗផងដែរ។ សព្វថ្ងៃនេះមានកន្លែងទេសចរណ៍ជាច្រើន ខ្លះជាកន្លែង កំសាន្ដធម្មតា ដូចជាមាត់សមុទ្រ កោះដែលមានទេស នឹងអាកាសធាតុល្អ ខ្លះទៀត ជាកន្លែង ប្រវត្ដិសាស្រ្ដ ដែលទាក់ទង នឹងសាសនាធំៗ ដូចជានៅ សេរីល័ង្ការក្នុងស្រុកឥណ្ឌៀរ នៅទឹកដីបរិសុទ្ធ ប្រទេសអ៊ីស្រាអែល ទីក្រុងរ៉ូម នៃប្រទេស អ៊ីតាលីជាដើម នឹងខ្លះទៀត ដែលជាកន្លែង មានសំណង់ចាស់ បុរាណដូចជា អង្គរវត្ដ ពៀរ៉ាមីឌនៅស្រុកអេស៊ីប ប៉មតួលអេហ្វែលនៅក្រុងប៉ារី នឹងមហាកំផែង នៅប្រទេសចិន ជាដើម។ ដោយសារ មានអ្នកស្គាល់កន្លែង នាំផ្លូវ ហើយសម្រួល ដំណើរនេះហើយ ដែលនាំឱ្យមាន មនុស្សកាន់តែច្រើនឡើងៗ សុខចិត្ដចំណាយ លុយនឹង ពេលវេលា ដើម្បីដើរកំសាន្ដ នឹងឱ្យស្គាល់កន្លែងកំសាន្ដ សំខាន់ៗផ្សេងៗ ដើម្បីគ្រាន់ បានលំហែរអារម្មណ៍ ក្នុងជីវិត បន្ដោះអាសន្ន នាផែនដីនេះ។  សំខាន់ជាងនេះ មានកន្លែងសំខាន់ មួយទៀត ដែលមានមនុស្ស ច្រើនលើសលប់ គ្រប់ទាំងសាសន៍ នឹងសាសនា ដែលបានឭ បានដឹង ហើយប្រាថ្នា ចង់ទៅនៅ ព្រោះវាជាកន្លែង ដ៏សុខសាន្ដបំផុត សំរាប់រស់នៅ គឺពិភពសួគា។  ស្ថានសួគ៌? ស្ថានសួគ៌ ជាពិភព អាថ៌កំបាំង, ជាកន្លែង ដែលល្បីតែឈ្នោះ។ តើស្ថានសួគ៌ មានមែនឬទេ? តើស្ថានសួគ៌នៅឯណា? តើស្ថានសួគ៌ គ្រាន់តែកន្លែងស្រម័យ របស់ពួក អ្នកកាន់សាសនាទេឬ? មានមនុស្ស ច្រើនណាស់ ដែលនៅមានការសង្ស័យ បែបនេះ រួមទាំង អ្នកកាន់សាសនា ខ្លួនឯងផ្ទាល់ មួយចំនួនធំផងដែរ។   បើយោល ទៅតាម វិទ្យាសាស្រ្ដ ដែលគេកំពុងសិក្សា ស្រាវជ្រាវ ក្នុងលំហរអាការ ដោយប្រើ កែវយិតទំនើប ដែលមើល ឃើញចម្ងាយ រាប់លានគីឡូម៉ែត្រ ផ្កាយរណបប្រដាប់ ដោយប្រដាប់ថត គ្រប់ទិសទី ក្នុងលំហរអាកាស នឹងយានអាវកាសទំនើប ដែលអាចធ្វើដំណើរដល់ ពិភពព្រះអង្គារ គេពុំបានជួបប្រទះ ឬមើលឃើញស្ថានសួគ៌ នៅកន្លែង ណាមួយ ក្នុងលំហរអាកាស នោះឡើយ។ នៅក្នុងប្រវត្ដរបស់ មនុស្សលោក ក៏គ្មាន មនុស្សណាម្នាក់ បានទៅដល់ ស្ថានសួគ៍ ហើយត្រឡប់មកវិញ ទាំងរស់នោះទេ លើកលែងតែ មនុស្សដែលភ្លឹក សន្លប់បាត់ស្មារតី ក្នុងជម្ងឺ ឬគ្រោះថ្នាក់ ខ្លះប៉ុណ្ណោះ ដែលមាន ធ្វើបន្ទាល់ អំពីការទៅ ឃើញស្ថានសួគ៌ តែវាគ្រាន់តែដូច ជាការយល់សប្ដ ប៉ុណ្ណោះ មិនមានភ័ស្ដតាង អ្វីឱ្យបានច្បាស់លាស់នោះទេ។  បើយោល ទៅតាម សេចក្ដីជំនឿ ទៅលើព្រះគម្ពីរ នោះស្ថានសួគ៌ ជាកន្លែងបរិសុទ្ធ ផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណ ពិតប្រាកដ តែមិនអាច មើលឃើញដោយ ភ្នែកទទេ ឬដោយឧប្បករ វិទ្យាសាស្រ្ដនោះទេ។ ហើយមនុស្ស ដែលអាចចូល ទៅស្ថានសួគ៍ បានគឺត្រូវស្លាប់ ពីសាច់ឈាម នេះសិន ឱ្យនៅតែ ព្រលឹងវិញ្ញាណ ហើយព្រលឹងនោះ ត្រូវតែបរិសុទ្ធ ហើយដើម្បី ឱ្យបានបរិសុទ្ធ នោះត្រូវតែជឿ ដល់ព្រះយេស៊ូវ ព្រោះព្រះយេស៊ូវ ជាអ្នកមាន គ្រប់ទាំងអំណាច របស់ព្រះនៃសួគ៌ ក្នុងគម្ពីរម៉ាថាយ ២៨៖១៨​ព្រះយេស៊ូវ áž‘្រង់​យាង​មក ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ នឹង​គេ​ថាគ្រប់​ទាំង​អំណាច​បាន​ប្រគល់ ​មក​ខ្ញុំ​នៅ ​លើ​ស្ថានសួគ៌ ហើយ​លើ ​ផែនដី​ផង។  ហើយទ្រង់ ក៏ជាផ្លូវ ទៅស្ថានសួគ៍ផងដែរ នៅក្នុង គម្ពីរយ៉ូហាន ១៤៖៦ áž–្រះយេស៊ូវ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​គាត់​ថា  ážáŸ’ញុំ​ជា​ផ្លូវ ជា​សេចក្តី​ពិត ហើយ​ជា​ជីវិត បើ​មិន​មក ​តាម​ខ្ញុំ áž“ោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា ​ទៅ​ឯ​ព្រះវរបិតា ​បាន​ឡើយ (ទៅ​ឯ​ព្រះវរបិតាគឺមានន័យថា ទៅឯនគរស្ថានសួគ៌)។  ដូច្នេះបើមនុស្ស គ្រាន់តែជឿ ដល់ព្រះយេស៊ូវ មា្នក់ប៉ុណ្ណោះ នោះគឺគ្រប់គ្រាន់ សម្រាប់ជាមធ្យោបាយ ចូលនគរស្ថានសួគ៌ ព្រោះគឺទ្រង់ហើយ ជាអ្នកធ្វើ ព្រលឹងមនុស្សបាប ឱ្យបានជាបរិសុទ្ធ ទ្រង់ហើយជាផ្លូវ ហើយទ្រង់ ក៏ជាម្ចាស់ ស្ថានសួគ៌ ផងដែរ គឺទ្រង់ហើយជាអ្នកមានអំណាចសំរួល គ្រប់ទាំងការ ក្នុងដំណើរ ចូលស្ថានសួគ៌នេះ ក៏ដូចជា ពួកអ្នកនាំផ្លូវ ក្នុងដំណើរ ទេសចរណ៍ ដូច្នោះដែរ។  គោលបំណងនៃអត្ថបទ៖  ១- សម្រាប់អ្នកមិនទាន់ជឿ គឺជួយពន្យល់ណែនាំ ឱ្យបងប្អូន បានយល់ដឹងខ្លះៗ អំពីលក្ខណៈ របស់ស្ថានសួគ៍ នឹងណែនាំបងប្អូន ឱ្យបានស្គាល់ នឹងជើឿដល់ព្រះយេស៊ូវ ដែលជា មធ្យោបាយតែមួយ ដើម្បីទៅស្ថានសួគ៌។  ២- សម្រាប់គ្រិស្ទានដែលបានជឿដល់ព្រះយេស៊ូវហើយ- តើបងប្អួន ដែលបានប្រាប់ ណែនាំបងប្អូន ញាតិសន្ដាន ឱ្យបានស្គាល់ នឹងជឿដល់ ព្រះយេស៊ូវដែរឬទេ? បងប្អូនគួរតែ មានសេចក្ដីក្លាហាន ហ៊ានប្រាប់គេ អំពីការដ៏ សំខាន់នេះ។  សូមបងប្អូនបានប្រកបនឹងព្រះពរជានិច្ច។  

May 14, 2015 by
  Date: 5/6/15   Scripture: John 1:1-3,  2Tim. 3:16   ព្រះបន្ទូល   អី្វទៅជាព្រះបន្ទូល?ព្រះបន្ទូលជា ពាក្យ-សម្ដី របស់ព្រះ គឺសំដៅទៅលើ ព្រះអទិករ។  ព្រះបន្ទូល ចែកចេញ ជាពីរផ្នែក៖   ១- ព្រះបន្ទូល ដែលមាន ព្រះជន្មរស់- ព្រះបន្ទូល របស់ព្រះមានលក្ខណៈពិសេស មិនដូចជា ពាក្យសម្ដី របស់មនុស្ស ដែលគ្រាន់តែ រលាស់អណ្ដាត ដើម្បីបញ្ចេញ សម្លេងប៉ុណ្ណោះទេ ព្រះបន្ទូល របស់ព្រះនេះ បានមានព្រះជន្ម គង់នៅជាមួយព្រះតាំងពីអស់កល្បមក ហើយបានចុះមក ចាប់កំណើត ជាមនុស្ស គឺជាតួអង្គ ព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ដ ដែលហៅថា កូនមនុស្ស ឬព្រះរាជបុត្រា នៃព្រះ។ ព្រះបន្ទូល នេះហើយ ដែលមានគ្រប់ព្រះចេស្ដា ដែលបង្កើតផ្ទៃមេឃ, ផែនដី, របស់,សត្វ សព្វសារពើទាំងអស់ ព្រមទាំងមនុស្ស យើងផង។ ក្នុងគម្ពីរ យ៉ូហាន ១៖១-៣  ១កាលដើមដំបូង មានព្រះបន្ទូល ព្រះបន្ទូលក៏គង់នៅ ជាមួយនឹងព្រះ ហើយព្រះបន្ទូល នោះឯង ជាព្រះ ២ទ្រង់គង់នៅ ជាមួយនឹងព្រះ តាំងអំពី ដើម មក ៣គ្រប់របស់ទាំងអស់ បានកើតមក ដោយសារទ្រង់ ហើយក្នុងបណ្តា របស់ដែលបាន បង្កើតមក ទាំងប៉ុន្មាន នោះគ្មានអ្វី ណាមួយកើតមក ក្រៅពីទ្រង់ឡើយ   ២- ព្រះបន្ទូល ជាចំណារ, ជាលាយល័ក្ខអក្សរ គឺជាព្រះគម្ពីរ ដែលព្រះវិញ្ញាណ បរិសុទ្ធ ស្ថិតជាមួយ មនុស្ស បណ្ដាលឱ្យតែងឡើង ហើយកត់ត្រា ទុកជាសៀវភៅ ឬសំបុត្រ ដើម្បីផ្ដល់ពណ៌មាន បង្រៀនមនុស្ស ឱ្យយល់អំពីជីវិត មនុស្សខ្លួនឯងផ្ទាល់ គឺឱ្យស្គាល់អំពី បញ្ហាអំពើបាប, សេចក្ដីស្លាប់ នឹងដំណោះស្រាយ ឱ្យរួចពីស្លាប់, ឱ្យស្គាល់អំពី ការខុសនឹងត្រូវ, ឱ្យស្គាល់អំពីព្រះ, អំពីទំនាក់ទំនង រវាងមនុស្ស នឹងព្រះ, នឹងអំពីស្ថានសួគ៍។ ក្នុងគម្ពីរ ២ធីម៉ូថេ ៣៖១៦ - ១៦ គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ គឺជាព្រះ ទ្រង់បានបញ្ចេញ ព្រះវិញ្ញាណ បណ្តាលឲ្យតែងទេ ក៏មានប្រយោជន៍ សំរាប់ការបង្រៀន ការរំឭកឲ្យដឹងខ្លួន ការប្រដៅដំរង់ និងការបង្ហាត់ ខាងឯសេចក្តីសុចរិត។  

May 14, 2015 by
Date: 5/12/15 ជីវិតមិនចុះសម្រុង ជីវិតមិនចុះសំរុង គឺជាជីវិត ដែលមិន ឱ្យដម្លៃខ្លួនឯង ឬឱ្យដម្លៃខ្លួន ទាបពេក គឺអ្វីដែលខ្លួន មានគឺ សុទ្ធតែអន់ មិនល្អ, រូបរាង ក៏មិនស្អាត, ឈ្មោះក៏ មិនពិរោះ, ទ្រព្យសម្បត្ដិ ក៏មិនមាន, រៀនក៏មិនឆ្លាត ហេតុនេះហើយ ដែលធ្វើឱ្យ មានការខ្មាសអៀន មុខក៏ មិនហ៊ានចេញ ឱ្យគេឃើញ, ឈ្មោះក៏ មិនពិរោះ នឹងប្រាប់គេ, ចូលក្នុងសង្គមមិនចុះ នាំឱ្យសុញ គំនិត គិតមិនជ្រៅ ទៅមិនឆ្ងាយ។ ការទាំងអស់នេះ ឥតមាន អ្នកក្រៅ ឃើញដូច្នោះទេ តែក្នុងគំនិត អារម្មណ៍យើងទេ ដែលគិតដូច្នោះ។ ប្រសិន បើមនុស្ស ខ្មាស់គេ ពេលដើរចេញ ពីគេ នោះបាត់ ខ្មាស់ហើយ ប៉ុន្ដែបើមនុស្សខ្មាស់ ខ្លួនឯងវិញ តើគេច ទៅណារួច?។ មនុស្សយើង មួយចំនួន មានចរិក លក្ខណៈបែបនេះ ដែលបណ្ដាល ឱ្យជួបវិបត្ដន៍ ជាច្រើន ក្នុងជីវិត, នាំអោយរឹត តែសុញគំនិត ខ្មាសគេ មិនហ៊ាន ធ្វើអ្វី ជាចំហរឡើយ យូរៗទៅ គិតថាជីវិតនេះ ឥតន័យ រស់ឥតដម្លៃ ចូលក្នុងសង្គមគេ មិនចុះ ចង់មិនចង់ សម្លាប់ខ្លួនចោល ឥតប្រយោជន៏។ ហេតុដូចម្ដេច បានជាបងប្អូន គិតដូច្នេះ? នេះមក ពីការ គិតយល់ឃើញ ផ្ទាល់ខ្លួន ហើយមិនឱ្យដម្លៃខ្លួនឯង ប៉ុន្ដែការពិត មិនមែនដូច្នោះទេ បើបងប្អូន ជាមនុស្ស ប្រភេទនេះ បងប្អូនត្រូវតែ រៀនប្ដូរក្នុងការគិត នឹងការយល់ឃើញ អំពីខ្លួនឯង កុំគិតតាម ក្ដីស្រមៃ របស់ខ្លួន កុំផ្ដេកទៅលើ អារម្មណ៍ខ្លួន ដែលមិនពិត ហើយនាំជីវិតខ្លួន ធ្លាក់ទៅ ក្នុងសភាព ទន់ខ្សោយ ដែលជា អន្លង់គ្រោះថ្នាក់ ត្រូវគិតទៅតាម សេចក្ដីពិតវិញ។ អ្វីទៅ ជាសេចក្ដីពិត សេចក្ដីពិត គឺព្រះបានបង្កើត បងប្អូនមក យ៉ាងពិសេស ឥតមាន អ្នកណាមួយដូចឡើយ ប៉ុន្ដែដូចអង្គទ្រង់ គឺបងប្អូន ដូចព្រះ (ទ្រង់សព្វ ព្រះហឬទ័យ ឱ្យអ្នកបានក្លាយ ជាកូនទ្រង់) នេះគឺសេចក្ដីពិត មិនអាចកែបាន ទោះបងប្អូន ព្រួយថារូបមិនស្អាតក្ដី យំអស់ មួយជីវិតនេះក្ដី ក៏នៅតែ កែការពិត មិនបានដែរ ហើយក៏មិនចាំបាច់ ទៅធ្វើ កំណែរសម្ផ័ស្ដដែរ ព្រោះនាំឱ្យខាតលុយ, ហើយឈឺ ហើយអាចនាំ ឱ្យមានគ្រោះថ្នាក់ ក្នុងការវះកាត់ ហើយអាចលិទ្ធផល មិនបានដូច បំណងទៀតផង។ តារាសំដែង ជាច្រើន មានការខកចិត្ដ ជាខ្លាំងក្រោយពី ការវះកាត់ កំណែសម្ផ័ស្ដហើយ លើសពីនេះ ទោះបើបានល្អ នៅពេលនេះ ក៏ដោយ ថ្ងៃក្រោយ នៅពេលដែលយើង មានវ័យចំណាស់ បន្ដិចទៅ របស់ដែលយើង ធើ្វនោះ វាមិនចាស់ទៅជាមួយយើងទេ បងប្អួនស្រមៃមើល បើស្បែកយើងជ្រួញ ហើយច្រមុះយើងនៅតែស្រួចស្អាត រលោងដដែល តើវាដូច ជាស្អីទៅវិញ នោះនឹងធ្វើឱ្យយើង រឹតតែអន់ចិត្ដ ខ្លាំងថែមទៀត មិនខាន ដូច្នេះគួរ តែយក សេចក្ដីពិត ជាគោល ខ្ញុំគឺខ្ញុំ ព្រះបង្កើតខ្ញុំ មកបែបនេះ ខ្ញុំត្រូវតែស្រឡាញ់ខ្ញុំ បែបខ្ញុំនេះឯង និយាយនេះ មិនមែន មិនឱ្យ បងប្អូន សិតសក់ ធ្វើខ្លួននោះទេ។ កាលពីដើមខ្ញុំ ជាមនុស្ស ប្រភេទនេះ ខ្ញុំជាបុរស មានភ្នែកតូចតឹង ហើយស្រួច គេហៅថា ភ្នែកស្រៈអិ ខ្ញុំមានសក់បះ ដូចដើមឬស្សី ពេលខ្ញុំចូល ក្នុងសង្គមខ្មែរ គេគិតថាខ្ញុំ ជាជនជាតិចិន ពេលខ្ញុំចូល សង្គមចិន គេថាខ្ញុំមិនចេះចិន តើខ្ញុំជាសាសន៍អីទៅ??? នឹកខ្មាសអន់ចិត្ដ នឹងខ្លួនឯង មិនឈប់ឈរ រកដីជាន់មិនបាន មិត្ដភ័ក្ដខ្ញុំខ្លះ គេហៅខ្ញុំថា ‹លោកអាចារ្យ › ជីដូនខ្ញុំ ហៅខ្ញុំថា ‹អាចិន› ខ្មែរក្រហម ហៅខ្ញុំថា ‹ចិននាយទន់› មេកង បាននាំខ្ញុំទៅ គណៈស្រុក សួរបញ្ជាក់ ដើម្បីបញ្ជូនខ្ញុំ ឱ្យទៅនៅសហករណ៍ (គឺជាពាក្យសម្ងាត់ គឺបញ្ជូនទៅសម្លាប់) តែកម្មាភិបាលស្រុក បានប្រាប់មេកងថា ‹បើគេចង់ ធ្វើបដិវត្ដន៏ ជាមួយយើង ទុកឱ្យគេ នៅជាមួយយើងទៅ កុំឆាឆៅគេ› (ព្រះបានការពារខ្ញុំរាល់ដង តាំងពីមុន ខ្ញុំបានស្គាល់ទ្រង់ម្លេះ)។ កាលពីខ្ញុំ មកដល់ស្រុកគេ ដំបូង ខ្ញុំខ្លាចគេ មែនទែន គិតថាខ្លួន ជាមនុស្ស ចំណាក ស្រុក មកនៅស្រុកគេ និយាយភាសាគេ ក៏មិនច្បាស់ ខ្លាចគេ សូម្បីតែ ទិញអីញ៉ាំ ក៏មិនហ៊ាន ទិញរបស់អីប្លែកដែរ ព្រោះមិនហ៊ានហៅ មិនហ៊ានពន្យល់ ប្រាប់គេទេ ព្រោះខ្លាច ហើយខ្មាស់ ខ្ញុំមិនហ៊ានធ្វើអ្វីទេ ខ្ញុំហៅខ្លួនឯងថា មនុស្សកំសាក ខ្ញុំបានខ្ញុំឃុំដាក់ទណ្ឌកម្ម ខ្លួនឯង អស់ជាយូរឆ្នាំ ជាប់ច្រវ៉ាក់ខ្លួនឯង ដោះមិនរួច ហើយក៏គ្មាន អ្នកណាអាច ជួយដោះបានដែរ។ ពេលខ្ញុំ បានជឿព្រះ ទើបខ្ញុំដឺងច្បាស់ ថាខ្ញុំជាកូនព្រះ ខ្ញុំដូចព្រះ ខ្ញុំសប្បាយចិត្ដ មែនទែន ខ្ញុំមានសេរី ហើយ។ ទើបខ្ញុំដឹងទៀតថា អូ! ទឹកដីទាំងអស់ ជារបស់ព្រះបង្កើត ហើយព្រះ ក៏បង្កើតខ្ញុំដែរ ដូច្នេះខ្ញុំត្រូវមាន ចំណែកមួយ សម្រាប់ខ្ញុំដូចជា អ្នកដទៃដែរ ទោះកន្លែងណា ក៏ដោយនៅលើផែនដីនេះ បើខ្ញុំ និយាយភាសា មិនច្បាស់ គឺខ្ញុំចេះបាន ត្រឹមប៉ុណ្ណឹង ខ្ញុំនឹងខំប្រឹងរៀនទៀត បើអាចបាន ខ្ញុំគឺខ្ញុំ ខ្ញុំឥតបាន ធ្វើអ្វីខុសទេ ខ្ញុំក៏ឥតបាន ដើរសុំទាន ឬរំខានគេដែរ ហើយតាមពិត ក៏ឥតមានអ្នកណា ថាអីឱ្យដែរ គឹគិតតែខ្លួនឯង ធ្វើបាបតែខ្លួនឯង អស់ជាច្រើនឆ្មាំ។ ឥឡូវព្រះបាន រំដោះ, ផ្លាស់ប្ដូរខ្ញុំទាំងស្រុង ឱ្យខ្ញុំមានសេរីភាព ឱ្យខ្ញុំ មានសង្ឃឹម ក្នុងជីវិត, ឱ្យខ្ញុំមាន ជីវិតថ្មីពិត ដែលឥតសៅហ្មងដូចមុន។ ខ្ញុំគឺខ្ញុំ ខ្ញុំគឺមនុស្ស ដែលព្រះបង្កើត បែបនេះ បុរសដែលមាន ភ្នែកតូចដូចស្រៈអិ សក់ប៉ះ ដូចទំពាំងឬស្សី នោះហើយគឺខ្ញុំ សាសន៍ខ្ញុំ គេហៅ ខ្ញុំថាកូរ៉ូ គ្រួសារខាងប្រពន្ធខ្ញុំ ហៅខ្ញុំថា ចិនដីគោក អរគុណព្រះអង្គ ប្រពន្ធខ្ញុំស្រឡាញ់ ខ្ញុំដោយឥតជម្រើស ខ្ញុំសប្បាយនឹងអ្វី ដែលព្រះ បានប្រទាន ជារបស់ខ្ញុំ កាលពីដើម សូម្បីតែពាក្យថា ភ្នែកតូច នោះខ្លាចនិងថា ផងព្រោះវាខ្មាស ខ្លួនឯង សូម្បីតែកញ្ចាក់កម្រ នឹងបានឆ្លុះផង ព្រោះខ្លាចឃើញ រូបខ្លួនឯង។ ឥឡូវបើបងប្អូន ចង់ឃើញមុខខ្ញុំ សូមអរគុណ ដែលចង់ស្គាល់រូបខ្ញុំ សូមចូលទៅក្នុង ហ្វេសប៊ុក www.FaceBook.com/mengtop ហើយទោះ បើបងប្អូន មានប្រតិកម្ម យ៉ាងណា ក៏ឥតផ្លាស់ប្ដូរ សេចក្ដីពិតបានដែរ ខ្ញុំនឹងនៅតែខ្ញុំ ដដែល។ មានមនុស្សមួយចំនួន គេបានប្រព្រឹត្ដ អាក្រក់ហើយមិនចេះ ខ្មាសផង ហេតុអីបានជាខ្ញុំខ្មាស់ តែខ្លួនឯង ដោយឥតបានធ្វើអី្វខុស ឬអាក្រក់សោះ។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំអាចសរសេរ អត្ថបទបែបនេះបាន ដោយចេញមុខ ទោះខ្ញុំមិនបាន ចេះអ្វីជ្រៅជ្រះ ក៏ដោយ ព្រោះខ្ញុំជាមនុស្ស ដែលចេះត្រឹមស្រៈ អា ហើយព្រះសព្វ ព្រះទ័យឱ្យខ្ញុំ បង្រៀន អ្នកដែលមិនទាន់ចេះ នឹងអ្នកចេះត្រឹម ស្រៈ អ។ ពេលខ្លះ បងប្អូន មិនអាច ជួយខ្លួនឯង បានទេ ត្រូវតែរក អ្នកដទៃ ឱ្យជួយ។ ពេលខ្លះទៀត ក៏បងប្អូន ត្រូវតែផ្លាស់ប្ដូរថ្នាំដែរ បើលេប យូរឆ្នាំហើយ ជម្ងឺបងប្អូន មិនបានធូរស្រាល ស្រាកស្រាន្ដ សោះនោះ បើបងប្អូន នៅតែព្រួយ កើតទុក្ខ ខឹងមួរហ្មង ក្នុងចិត្ដ ឥតឈប់ឈរនោះ។ ទោះបើបងប្អូន បន្ដរស្រែក ឱ្យរឺតតែខ្លាំង ទៅក៏មិនអាច ជួយសម្រាល ទុក្ខបានដែរ នេះនាំឱ្យខាតពេល ហើយអាចនាំ ឱ្យមានគ្រោះថ្នាក់ ដល់ជីវិតផង ក៏ថាបាន។ ហេតុដដែល នឹងផ្ដល់ ផលដដែល ជាប្រាកដ បើមិនផ្លាស់ ប្ដូរហេតុទេ នោះរឿង វានៅតែ ដដែល។ ជីវិតដែល មិនចុះសំរុង គឺជាជម្ងឺរ៉ាំរ៉ៃ ប្រចាំជីវិត ហើយព្រះគឺជាគន្លិះ សំខាន់ សំរាប់ ដោះស្រាយអ្វីៗ ទាំងអស់។

April 16, 2015 by
សូមអានអត្ថបទជីវិតតាមរយៈ អាស័យភ្ជាប់ខាងក្រោមនេះ៖ http://www.cambodiancc.org/index.php/articles/158-t27

April 3, 2015 by
 Date: 4/1/15 Scripture: Exodus 12:1-7  បុណ្យ​រំលង នឹងកូនចៀម  ព្រះគម្ពីរនិក្ខមនំ១២៖១-៧ ខាងក្រោមនេះ បានរំលឹក ពីព្រឹត្ដការណ៍ ប្រវត្ដិសាស្រ្ដ មួយដែលព្រះ បានបង្គាប់ ដល់រាស្រ្ដ អ៊ីស្រាអែល កាលពីក្នុងកំឡុងឆ្នាំ ១៤៤៥ មុនគ្រិស្ទករាជ្យ។ ១ ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់​ក៏​មាន​ព្រះបន្ទូល​ នឹង​ម៉ូសេ​ ហើយ​នឹង​អើរ៉ុន​ នៅ​ស្រុក​អេស៊ីព្ទ​ថា ២ ខែ​នេះ​ជា​ខែ​ដំបូង គឺ​ជា​ខែ​ដើម​ឆ្នាំ​ សំរាប់​ឯង​រាល់​គ្នា ៣ ចូរ​ប្រកាស​ប្រាប់​ដល់​ពួក​ជំនុំ​សាសន៍​ អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​អស់​គ្នា​ថា នៅ​ថ្ងៃ​១០​ខែ​នេះ ត្រូវ​ឲ្យ​គ្រប់​គ្នា​យក​កូន​ចៀម​១ តាម​ពួក​គ្រួ​ឪពុក​ខ្លួន គឺ​កូន​ចៀម​១ ​សំរាប់​គ្រួ​១ ៤ បើ​ផ្ទះ​ណា​មាន​គ្នា​តិច​ពេក មិន​ល្មម ​ឲ្យ​អស់​កូន​ចៀម​១​បាន នោះ​ត្រូវ​ចូល​ជា​មួយ​ នឹង​អ្នក​ជិត​ខាង​តាម​ចំនួន​មនុស្ស ត្រូវ​ឲ្យ​រាប់​ចំនួន​មនុស្ស​ តាម​ដែល​គេ​បរិភោគ ​កូន​ចៀម​១​បាន ៥ ត្រូវ​តែ​យក​កូន​ចៀម ​ឈ្មោល​ឥត​ខ្ចោះ​ មាន​អាយុ​១​ខួប ទោះ​ពី​ក្នុង​ហ្វូង​ចៀម​ឬ​ហ្វូង​ពពែ​ក៏​បាន ៦ រួច​ត្រូវ​ទុក​វា​ដល់​ថ្ងៃ​១៤ ​ខែ​នេះ​ឯង នោះ​ពួក​ជំនុំ​ សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល​ ទាំង​អស់​គ្នា​ ត្រូវ​សំឡាប់ ​វា​នៅ​វេលា​ថ្ងៃ​លិច ៧ រួច​ត្រូវ​យក​ឈាម​វា​ប្រឡាក់​នៅ​ក្រប​ទ្វារ ​ទាំង​សង​ខាង ហើយ​លើ​ធ្នឹម​ទ្វារ​របស់​ផ្ទះ​ដែល​គេ​បរិភោគ​ផង។  វិធីបុណ្យរំលងនេះ ជាគ្រោះមហន្ដរាយចុងក្រោយ ដែលព្រះនឹងធ្វើ ដើម្បីសម្លាប់ កូនច្បង របស់សាស្រ្ដ អេស៊ីព្ទ ទាំងអស់ ជាសំពាត បន្ថែមឱ្យស្ដេច ផារោន ដោះលែង រាស្រ្ដអ៊ីស្រាអែល ពីទាសករដាច់ថ្លៃ ដើម្បីឱ្យគេ បានថ្វាយបង្គំទ្រង់។  សូមពិនិត្យអំពីបុណ្យរំលង៖  ១- កូនចៀមត្រូវឱ្យល្អ ឥតខ្ចោះ  ២- កូនចៀមត្រូវយក មកទុកនៅ ជាមួយគ្រួសារ មុនថ្ងៃត្រូវសម្លាប់  ៣- កូនចៀម ត្រូវសម្លាប់ នៅល្ងាចថ្ងៃលិច ថ្ងៃ១៤ ខែទី១ ដើមឆ្នាំ រាល់ឆ្នាំ សម្រាប់ ប្រកតីទិន សាស្រ្ដយូដា (គឺត្រូវនឹង ល្ងាចថ្ងៃ១៥កើត ខែចេត្រ គឺប្រកតីខ្មែរខុសគ្នា តែកន្លះថ្ងៃទេ ព្រោះយប់ទី១៤ របស់សាស្រ្ដយូដានោះ គឺរាប់ចូលជាថ្ងៃទី១៥របស់គេ ហើយជាយប់ ពេញបូរមី ហើយត្រូវនឹង ថ្ងៃទី៤ ខែមេសា នៅគ.ស. ២០១៥នេះ សំរាប់ឆ្នាំសកល ថ្ងៃ បុណ្យរំលងនេះ ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ ទៅតាមប្រកតីទិន របស់សាស្រ្ដ យូដា ជារាងរាល់ឆ្នាំ)។  ៤- កូនចៀមត្រូវ ចម្អិនជាអាហារ ដោយដុត ឬអាំងទាំងមូល ជាវិធី ដែលអាចចំអិនសត្វ ទាំងមូលបាន។ ម្យ៉ាងទៀតគេច្រើនដោតឈើ ឆ្កាងសត្វនោះ ដើម្បីស្រួលប្រែ នឹងឆ្អិនបានល្អផង។  ៥- ព្រះបង្គាប់ ឱ្យប្រារព្វ ធ្វើបុណ្យរំលង ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។  ៦- ឈាមកូនចៀម ត្រូវយកទៅលាប នៅក្របទ្វារផ្ទះ ជាសញ្ញា សម្គាល់ នៃការ ស្គាប់បង្គាប់ ដើម្បីឱ្យទេវតាសម្លាប់ បានរំលងមិនសម្លាប់ កូនច្បងក្នុងយប់នោះ។  ៧- ការទទួលទាន សាច់ចៀមនេះ ត្រូវទទួល ជាគ្រួសារ ឬចូលជាមួយ អ្នកជិតខាង ក៏បាន បើមានគ្នាតិចពេក  គឺត្រូវទទួលទាន ជាក្រុម ហើយដោយប្រុងប្រយ័ត្នផង។  ឥឡូវនេះ សូមបែរ មកពិនិត្យ ព្រឹត្ដិការណ៍ នៅពេលគេ ធ្វើគត់ ព្រះយេស៊ូវ  ១- ព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះរាជបុត្រា នៃព្រះ បរិសុទ្ធ ល្អឥតខ្ចោះ (ដូចកូនចៀម ដែលព្រះទ្រង់បានបង្គាប់ ឱ្យរើសសំរាប់បុណ្យរំលងដែរ)។  ២- ព្រះយេស៊ូវ យាងចូល ក្រុងយេរូសាឡឹម នៅថ្ងៃអាទិត្យ ៥ថ្ងៃ មុនគេធ្វើគត់ទ្រង់ (ដូចជាព្រះបានបង្គាប់ ឱ្យយកចៀម មកទុកនៅ ជាមួយគ្រួសារ មុនថ្ងៃត្រូវសម្លាប់ ខុសតែចំនួនថ្ងៃ បន្ដិចប៉ុណ្ណោះ)  ៣- ទ្រង់សុគត ដោយគេឆ្កាងទ្រង់ នៅរសៀលថ្ងៃសុក្រ ទី១៤ បីបួនម៉ោងមុនចូលថ្ងៃឈប់សំរាក ដែលត្រូវចំ ថ្ងៃបុណ្យរំលងនោះឯង ដូច្នេះហើយ បានជាគេរៀបចំទុកដាក់ សពទ្រង់មុនថ្ងៃលិចមកដល់ (នោះនឹងចូលដល់ថ្ងៃថ្មី ជាថ្ងៃឈប់សំរាក ហាមមិនឱ្យធ្វើការ ប្រហែលដូច្នេះហើយបានជាព្រះ ហាមមិនឱ្យទុកសាច់ សល់ដល់ថ្ងៃស្អែក)  ៤- ទ្រង់សុគត នៅលើឆ្កាង ដោយគេឥតបាន បំបាក់ ឆ្អឹងទ្រង់ទេ ទ្រង់ក៏បានរាប់អង្គកាយទ្រង់ ជាអាហារដែរ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ លូកា ២២៖១៩  ១៩ រួច​ទ្រង់​ក៏​យក ​នំបុ័ង​មក​អរ​ព្រះគុណ ហើយ​កាច់​ប្រទាន​ទៅ​គេ ដោយ​ព្រះបន្ទូល​ថា នេះ​ហើយ​ជា​រូបកាយ​ខ្ញុំ ដែល​បាន​ប្រទាន​មក ​សំរាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា ចូរ​ធ្វើ​បុណ្យ​នេះ ដើម្បី​រំឭក​ពី​ខ្ញុំ​ចុះ ។  ៥- ព្រះយេស៊ូវ បានមានបន្ទូល បា្រប់សិស្សទ្រង់ថា ចូរធ្វើវិធី កាច់នំប៉័ងនេះ ដើម្បីរំព្ញកពីទ្រង់  ៦- នៅគម្ពីរលូកា ២២៖២០, ២០  ​ទ្រង់​យក​ពែង​ ទឹកទំពាំងបាយជូរ ដោយ​ព្រះបន្ទូល​ថា ពែង​នេះ​ជា​សញ្ញា​ថ្មី  ដែល​តាំង ​ដោយ​នូវ​ឈាម​ខ្ញុំ គឺ​ជា​ឈាម ដែល​ត្រូវ​ច្រួច​ចេញ ​សំរាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា។  ដូចនេះ ឈាមរបស់ព្រះយេស៊ូវ ជាសញ្ញាថ្មី ដែលសម្គាល់ ពីការប្រែចិត្ដ ដែលបានរំដោះឱ្យរួចអំពីខ្ញុំ កញ្ជះនៃអំពើបាប។  ៧- វិធីលាងព្រះអង្គមា្ចស់ ឬកាច់នំប៉័ងនេះ មិនមែនចេះតែធ្វើៗទៅនោះទេ គឺត្រូវធ្វើដោយជំនឿ ធ្វើដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ក្នុងគម្ពីរ ទី១កូរិនថូស១១៖២៦-២៧, ២៦ ដ្បិត​រាល់​វេលា​ណា ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា ​បរិភោគ​នំបុ័ង​នេះ ហើយ​ផឹក​ពី​ពែង​នេះនោះ​ឈ្មោះ​ថា ​សំដែង​ពី​សេចក្តី​សុគត ​របស់​ផង​ព្រះអម្ចាស់ ដរាប​ដល់​ទ្រង់​យាង​មក ២៧ បាន​ជា​អ្នក​ណា ​ដែល​បរិភោគ ​នំបុ័ង​នេះឬ​ផឹក​ពី​ពែង ​នៃ​ព្រះអម្ចាស់​ បែប​មិន​គួរ​សម នោះ​នឹង​មាន​ទោស​ ចំពោះ​រូប​អង្គ  ហើយ​និង​ព្រះលោហិត ​នៃ​ព្រះអម្ចាស់។  ដូច្នេះបុណ្យរំលង បានត្រូវប្ដូរមក ជាពិធីលាង ព្រះអម្ចាស់ ដោយមាន ព្រះយេស៊ូវ ជាតួអង្គ កូនចៀមនៃព្រះ បង្ហូរលោហិតទ្រង់ ជាសញ្ញាថ្មី ដើម្បីលោះបាប រំដោះមនុស្សចេញ ពីខ្ញុំកញ្ជះ នៃអំពើបាប ជាផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណ។  តើអ្នកដែលបាន ទទួលទាន បុណ្យរំលង បានចូលដល់ ទឹកដីសន្យា ទាំងអស់គ្នាដែរឬទេ? ក្រោយពីរាស្រ្ដ អ៊ីស្រាអែល បានរំដោះចេញ ពីភាពខ្ញុំកញ្ជះ ចេញពីប្រទេស អេស៊ីព្ទហើយ តែគេមិនទាន់ បានដល់ទឹកដីសន្យា នៅឡើយទេ ព្រះទ្រង់បានបង្គាប់ ឱ្យលោកម៉ូសេ ចាត់គេ ចូលទៅពិនិត្យ សង្កេតមើល ទឹកដីសន្យាតែគេខ្លាច មិនហ៊ានសម្រេចចិត្ដ ចូលវាយយក មិនក្លាហាន ដោយ ខ្វះសេចក្ដីជំនឿទុកចិត្ដ លើព្រះ គឺមានតែ ពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះ ដែលទុកចិត្ដលើព្រះ ដូច្នេះជីវិតគេ បានត្រឹមតែ បានរំដោះចេញ ពីខ្ញុំកញ្ជះគេមែន តែគេដើរ ក្នុងព្រៃ រហោរស្ថានទាំងគ្មានទីដៅ ដល់ស្លាប់។ ចុះចំណែក ឯគ្រិស្ទានវិញ? តើអ្នកណាគេ ហៅថាគ្រិស្ទាន ពិតប្រាកដ? គ្រប់គ្នាដែលទៅវិហារ? តើបា្រកដ ជាបានឡើងស្ថានសួគ៍ ទាំងអស់គ្នាទេ? តើបងប្អូនផ្ទាល់ រាប់ខ្លួនឯង ថាជាគ្រិស្ទាន ដែរឬទេ? ហើយប្រាកដ នៅក្នុងចិត្ដថា បានឡើងស្ថានសួគ៍ឬទេ? ដោយអាងលើហេតុអ្វីដែរ?  បងប្អូនអើយ ខ្ញុំគ្រាន់តែជួយរំព្ញកថា ការដែលព្រះយេស៊ូវ ទាំ្រថ្ងូរ សុគត នៅលើឈើឆ្កាងនោះ មិនមែនជាការ ងាយស្រួល ឬជាការ លេងសើចទេ ចំណែកឯជំនឿរបស់យើងក៏ ដូចគ្នាដែរ។ ខ្ញុំចេះតែគិតពិចារណថា ហេតុដូចម្ដេចបានជា នៅតែមាន ការក្បត់គ្នាក្នុង ក្រុមជំនុំ លោភលន់ ចង់បានលុយកាត់ ផិតក្បត់ចង់បានប្រពន្ធកូនគេ លោភចង់បាន អំណាចមុខមាត់ ភូតភរ កុហក់ មិនស្មោះត្រង់និងគ្នា បក្សពួក ទាស់ជារឿយៗ ក្នុងថា្នក់អ្នកដឹកនាំ តើហេតុអីទៅ???  Happy Good Friday  

March 31, 2015 by
នេះជាសប្ដាបរិសុទ្ធ ព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ បានរស់ពីសុគត ឡើងវិញពិតបា្រកដមែន! សូមទស្ស ប្រវត្ដព្រះយេស៊ូវ តាមបណ្ដាញភ្ជាប់ ខាងក្រោមនេះ http://jesusfilmmedia.org/1_2149-jf-0-0/

March 10, 2015 by
 Date: 3/9/15  មនុស្សប្រុសគួរមានប្រពន្ធប៉ុន្មាន? ដោយសារនៅក្នុងព្រះគម្ពីរទាំងមូល មិនបានបញ្ជាក់ ឱ្យច្បាស់ថាបុរស ឬស្រ្ដី ត្រូវមានប្ដី ឬប្រពន្ធប៉ុន្មាននោះទេ ដូច្នេះហើយ បានជាមានសំនួរជាច្រើន ជាពីសេសចេញពីប្រភពបុរស។ បងប្អូនប្រុសៗជាគ្រិស្ទាន មួយចំនួនបានលើកសំនួរថា តើព្រះអនុញ្ញាតិ ឱ្យបុរស មានប្រពន្ធប៉ុន្មាន? បើព្រះគម្ពីរ មិនបានប្រាប់ឱ្យច្បាស់ដូច្នេះ? បើសង្កេតមើលទៅក្នុង គម្ពីរសញ្ញាចាស់ មនុស្សប្រុស អាចមានប្រពន្ធច្រើនបាន ដោយឥតមាន ការហាមប្រាម ឬក៏មានទោសពៃអ្វី ពីព្រះទេ ដូចជា លោកអ័ប្រាហាំ, លោកយ៉ាកុប, ស្ដេចដាវីឌ, ស្ដេចសាឡូម៉ូនជាដើម។  ១- ចម្លើយទី១ថា (ដោយចូលរួមពីសំណាក់ស្រ្ដីៗផង) ឱ្យមានប្រពន្ធតែមួយទេ ដោយពឹងផ្នែក ទៅលើ គម្ពីរលោកុប្បត្ដ ដែល ព្រះទ្រង់ ដកឆ្អឹងជំនីតែមួយ ពីបុរសមក សូនជានាង អេវ៉ា ដើម្បីឱ្យបានជាប្រពន្ធ ដល់លោកអ័ដាំ បើព្រះទ្រង់សព្វ ព្រះទ័យ ឱ្យបុរសមានប្រពន្ធច្រើន នោះគួរតែព្រះ ធ្វើមនុស្សស្រ្ដីឱ្យច្រើន សំរាប់អ័ដាំហើយ ព្រោះដូចជា មិនពិបាកអ្វី សំរាប់ព្រះទេ។ ម្យ៉ាងទៀតព្រះបន្ទូល នៅគម្ពីរលោកុប្បត្ដ ២៖២៤ ឬ ម៉ាថាយ ១៩៖៦ ក្ដីបានបញ្ជាក់ថា ទាំងពីរនាក់ត្រឡប់ទៅជាសាច់តែ១វិញ គឺប្រុស១ ស្រី១ប៉ុណ្ណោះ មិនមែន បីឬបួន ទៅជា១ នោះទេ។           ២- ចម្លើយមួយទៀតថា ទោះតែព្រះបន្ទូល មិនបានបញ្ជាក់បា្រប់ ឬចែងក្នុងក្រិតវិន័យ អំពីរឿងនេះក៏ដោយ ប៉ុន្ដែដែលសំខាន់នោះ គឺផលវិបាកវិញទេ ចំពោះបុរសខ្លះ បាននិយាយថា មានប្រពន្ធ តែមួយពិបាកណាស់ ទៅហើយ។ បើយើងសង្កេត ពិនិត្យមើល អ្នកដែលមាន ប្រពន្ធច្រើន ទោះនៅក្នុងគម្ពីរ ឬក្នុងសង្គមមនុស្សក្ដី ជាពីសេស នៅក្នុងសង្គមមនុស្ស ដែលប្រុសនិងស្រី មានសិទ្ធសេរីភាពដូចគ្នា នោះគឺមានបញ្ហាច្រើនណាស់។ ប្រសិនបើ យើងសង្កេតមើលបុរសដែលមាន ប្រពន្ធច្រើន ក្នុងព្រះគម្ពីរ ដូចជាលោកអ័ប្រាហាំ ដែលនាង សារ៉ា បានយល់ព្រមផង ហើយប្រពន្ធចុងជាអ្នកបំរើរបស់គាត់ទៀត ក៏នៅតែមានបញ្ហានៅជាមួយគ្នាមិនបាន។  ស្ដេចដាវីឌ ក៏បញ្ហារឹតតែច្រើន ដែលចេញពីកូន របស់ប្រពន្ធច្រើននោះ។ ចំណែកនៅ ក្នុងសង្គមមនុស្សវិញ នោះយើងក៏ដឹង ទាំងអស់គ្នា បុរសខ្លះមាន ប្រពន្ធច្រើនសុទ្ធតែ លួចលាក់ដើម្បីសេចក្ដីសុខ។ មានបទចំរឿងមួយ ដែលបានថ្លែងថា ‹គ្មានទុក្ខអ្វីស្មើនឹងទុក្ខប្រពន្ធពីរ›។  ម្យ៉ាងទៀតបើស្រីៗ គេទាមទារ ចង់បានប្ដីច្រើនដែរ នោះពិភពលោកនេះ មិនដឹងជាទៅយ៉ាងណាទេ។ បើគិតឱ្យខ្លីទៅ សំនួរដែលថា តើបុរសអាច មានប្រពន្ធច្រើនបានទេ? នេះដូចជាសំនួរ ដែលថាតើអាចផឹកស្រាបានឬទេ? ដូច្នោះដែរ ចម្លើយគឺថាអាច ចេះតែអាចបាន តែបើផឹកស្រាច្រើន ស្រវឹងក៏កាន់តែខ្លាំងដែរ ចំណែកឯ ការយកប្រពន្ធច្រើន ក៏អាចមានទុក្ខ កាន់តែច្រើនដែរ តែធ្វើយ៉ាងណាក៏ដោយ កុំឱ្យតែមានការផិតក្បត់ នោះគឺប្រាកដជាខុសនឹងក្រិតវិន័យរបស់ព្រះហើយ។ សូមសេចក្ដីសុខសាន្ដមានដល់បងប្អូន  

February 17, 2015 by
2/12/15   ទីបន្ទាល់ ព្រះបន្ទូលគង់នៅអស់កល្ប មានបី្ដប្រពន្ធថ្មោងថ្មីមួយគូរ កំពុងតែសាសងគ្នា នៅយប់មុនគ្រិស្មាស ក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ ពីមុខឡដុតអុស កំដៅនារដូវរងារ។ លើសពីនេះ គេទាំងពីរក៏បានទិញ អំណោយទាន អោយគ្នាទៅវិញទៅមកផង។ ប្រពន្ធបានទិញ ព្រះគម្ពីរដ៏ល្អមួយ អោយទៅបី្ដ ព្រោះប្ដីមិនទាន់បានជឿដល់ព្រះនៅឡើយ បន្ទាប់មក គេក៏នៅតែបន្ដ ការសាសងគ្នា ពីនេះពីនោះ ធ្លាក់រហូតដល់ រឿងជំនឿជឿ ដល់ព្រះយេស៊ូវ ព្រោះប្រពន្ធមានបំណងចង់អោយ ប្ដីបានជឿដល់ព្រះដែរ។ ជជែកគ្នា មិនយូរប៉ុន្មាន ក៏មានទំនាស់ខ្វែងគំនិតគ្នា ពីរឿងជំនឿនេះ ដោយយល់ហេតុការណ៍មិនស្រួលប្រពន្ធក៏ប្រញាប់ ដកខ្លួនចេញ ព្រោះមិនចង់អោយរឿងនេះទៅជាធំ តែប្ដីខឹងណាស់ ក៏បោះគម្ពីរថ្មី ដែលប្រពន្ធទើបនឹង ទិញអោយ នោះ ចូលទៅក្នុងឡរ ភ្លើងដែលកំពុង តែឆេះសន្ធោសន្ធៅ ហើយក៏ដើរឡើង ទៅក្នុងបន្ទប់ខ្លួន ទាំងមួរហ្មង។ ពីរបីម៉ោងក្រោយមក បុរសជាប្ដីបានចុះពីបន្ទប់ ដើរសំដៅទៅឡរភ្លើង ដោយមិនអស់ចិត្ដ នឹងគម្ពីរដែលគាត់ បានដុតចោល ទៅហើយនោះ គាត់ចូលទៅជិត សំឡឹងមើលទៅ ព្រះគម្ពីរដែលបានឆេះ សុសអស់ តែមានផ្នែកតូចមួយ ដែលមិនបានឆេះ គ្រាន់តែបានខ្លោចជុំវិញ គាត់ចង់ដឹង ក៏រើសយកសំណល់នោះមកមើល ក៏ឃើញពាក្យមួយឃ្លានេះថា ‹ ៣៥ ផ្ទៃ​មេឃ ហើយ​ផែនដី​នឹង​កន្លង​បាត់​ទៅ តែ​ពាក្យ​ខ្ញុំ​មិន​ដែល​បាត់​ឡើយ។› (គឺក្នុងព្រះគម្ពីរ ម៉ាថាយ ២៤៖៣៥) បុរសនោះ នឹកអស្ចារ្យនឹងការនេះ គាត់លុតជង្គង់ចុះលន់តួដល់ព្រះ ក៏ជឿដល់ទ្រង់ នៅពេលនោះទៅ។ បន្ទាប់មកគាត់បានឡើងទៅបន្ទប់វិញ ក៏សុំទោសប្រពន្ធ ដែលគាត់បានដុតចោល គម្ពីរដែលជា ដំណោយទាន គ្រិសា្មសរបស់នាង ព្រមទាំងហុចបំណែកដែលមិនឆេះ នោះទៅអោយនាងផង ថែមទាំងសារភាពថាគាត់ ព្រមទទួលជឿព្រះយេស៊ូវហើយ នាងប្រពន្ធក៏យំ ស្រវ៉ាអោបប្ដីដោយអំណរ ហើយក៏សន្យានឹងទិញព្រះគម្ពីរ ថ្មីមួយទៀតជាអំណោយ ទានដ៏អស់កល្ប។  

February 4, 2015 by
 Date: 1/30/15 កំណើតដំបូង ព្រះទ្រង់មានបន្ទូលថាះ កាល​ដើម​ដំបូង​ឡើយ ព្រះ​បាន​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ និង​ផែនដី។ ទ្រង់ក៏បានបង្កើត របស់ដទៃទៀត ជាបន្តបនា្ទប់ អស់រយៈពេល ៦ថ្ងៃ ព្រមទាំងមនុស្សនៅថ្ងៃក្រោយបង្អស់ យើងក៏ បានឃើញ របស់ទាំងអស់នោះ ដូច្នោះមែន ហើយមានតែព្រះ មួយអង្គ គត់ដែលបានប្រកាស ពីការនេះ ។ អស្ចារ្យលើសពីនេះ គឺខ្ញុំបានយល់ ហើយជឿថា ការនោះ ពិតប្រាកដមែន។              ខ្ញុំបានឃើញ របស់ទាំងនេះ តាំងពីកំណើតខ្ញុំ រហូតដល់អាយុ៣០ គ្មានអ្នកណា ដែលនិយាយពីការនេះសោះ ហើយខ្ញុំក៏មិនខ្វល់ នឺងគិតពិចារណាឡើយហើយ ក៏មិនខ្ចីជឿផង ខ្ញុំបានទៅព្រះវិហារ  ៦ឆ្នាំទៀតនៅពេលបានមកដល់ សហរដ្ឋ ក្នុងឆ្នាំ១៩៨១ ក៏នៅតែមិនជឿ រហូតដល់ខ្ញុំបានឆ្ងល់ ហើយពិចារណាថា តើព្រះពិត មានមែនឬ?? ពិចារណា ហើយពិចារណាទៀត ទើបព្រះបាននាំខ្ញុំឱយជឿដល់ទ្រង់។ អ្នកដែលបង្កើត ផ្ទៃមេយ ផែនដី នឹងរបស់សព្វសារពើរ នេះឯង ដែលហៅថាព្រះ គឺជាព្រះអទិករ គឺជាព្រះដែលគ្រិស្ទានជឿ ហើយថ្វាយបង្គំ សព្វថ្ងៃនេះ។ ព្រះគម្ពីរបានសរសេរថាយ៉ាងណា ការពិតក៏មានដូច្នោះមែន ខ្ញុំមានអំណរពន់ប្រមាណ ដែលបានជឿព្រះដ៏ពិត តែសូមកុំគ្រាន់តែជឿ តាមខ្ញុំ តែចូរគិតពិចារណាវិញ ។ បើរបស់ទាំងនេះ មិនកើតពីព្រះ តើកើតដូចម្ដេចវិញ?  នេះហើយដែលហៅថា ជំនឿគឺជឿ ឬសង្ឃឹមទៅលើអ្វី ដែលមើលមិនឃើញ ប៉ុន្ដែយើងអាច ធ្វើការពិចារណាខ្លះៗ ដែលកើតឡើងជុំវិញរឿងនោះ។ ឧទាហរណ៍៖ ប្រសិនបើខ្ញុំជាមនុស្សដែលមើលទៅដូច ជាមនុស្សក្រតោកយ៉ាក ខោមិនខោ អាវមិនអាវ ហើយខ្ញុំបានស្រែកប្រាប់ហ្វូងមនុស្សថា នៅផ្ទះខ្ញុំមានលុយច្រើនណាស់ បើអ្នកណាចង់បាន សូមមកតាមខ្ញុំ ទៅផ្ទះខ្ញុំមានចម្ងាយ ប្រហែល១គីឡូម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះ ក្នុងឧទាហរណ៍នេះ ប្រហែលទាល់តែមនុស្ស ដែលក្រតោកយ៉ាក ជាងខ្ញុំ ទើបប្រហែលគេប្រថុយដើរតាមខ្ញុំ ឬក៏ឥតមានម្នាក់សោះផងក៏មិនដឹង។ ចំណែកឯព្រះយេស៊ូវ ក៏ជាមនុស្ស បែបតោកយ៉ាក ណាស់ដែរ បើប្រៀបធៀបទៅអ្នក ដែលមានប្រជាប្រីណ៍ ល្បីៗនោះ។ ឥឡូវនេះព្រះបន្ទូល នៃព្រះយេស៊ូវ បានស្រែកអំពាវនាវ ដល់មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ លើសាកលលោកទាំងមូលថា៖ ចូរមកតាមខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឱ្យ ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដល់អ្នករាល់គ្នា នេះមិនមែន និយាយពីរឿងលុយកាក់ទេ ព្រះយេស៊ូវ មិនបានសន្យាថា ឱ្យលុយកាក់ មាសប្រាក់នោះទេ ហើយមើលទៅទ្រង់ក៏ហាក់ដូចជាក្រ តោកយ៉ាកណាស់ផងផ្នែកលុយកាក់ ប៉ុន្ដែទ្រង់បាន សន្យាប្រទាន ជីវិតអស់កល្ប ហើយទីបញ្ចប់ទ្រង់បានបញ្ជាក់ច្បាស់ណាស់ថា ទ្រង់មានជីវិតមិនស្លាប់មែន គឺទ្រង់បានសុគតតែបីថ្ងៃទេ ហើយទ្រង់បានរស់ឡើងវិញ យាងទៅស្ថានសួគ៍ ហើយគង់នៅអស់កល្បជានិច្ចផង។ ជឿឬមិនជឿ សម្រេចលើ មនុស្សម្នាក់ៗដែលឮ បើមិនជឿក៏ឥតមានខានបង់អ្វីទេ តែបើជឿវិញនោះ នោះនឹងចំណេញយ៉ាងធំ គឺបានរស់ ដោយមាន ជីវិតអស់កល្ប រស់ដោយសង្ឈឹម រស់ដោយមិន ខ្លាចសេចក្ដីស្លាប់ រស់ដោយមានន័យ រស់ដោយយល់អំពីជីវិត គឺរស់ដើម្បីរស់បន្ដ មិនមែន ដើម្បីរង់ចាំថ្ងៃស្លាប់ទៅវិញនោះទេ។  សូមព្រះប្រទានពរ នូវជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចដល់បងប្អូន។  

January 30, 2015 by
 Date: 1/30/15 Scripture:  1Cor. 13:4-8  សេចក្តី​ស្រឡាញ់  ចូរស្ដាប់ព្រះបន្ទូល ហើយប្រពឹត្ដតាម។ ការចេះព្រះបន្ទូលជាការល្អ តែបើចេះហើយ មិនអនុវត្ដទេ នោះជាការឥតប្រយោជន៍ទទេ។  យ៉ាកុប២៖២២-២៤,  ២២ ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ព្រះបន្ទូល​ទៅ កុំ​ឲ្យ​គ្រាន់​តែ​ស្តាប់​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​បញ្ឆោត​ខ្លួន ​វិញ​នោះ​ឡើយ ២៣ ដ្បិត​បើ​អ្នក​ណា​ស្តាប់​ព្រះបន្ទូល​ហើយ តែ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​តាម អ្នក​នោះ​ធៀប​ដូច ​ជា​មនុស្ស ​ដែល​ឆ្លុះ​មុខ​ក្នុង​កញ្ចក់  ២៤ អ្នក​នោះ​គ្រាន់​តែ​មើល​ខ្លួន រួច​ចេញ​បាត់​ទៅ ហើយ​ក៏​ភ្លេច​ពី​បែប​ភាព​ខ្លួន​ជា​យ៉ាង​ណា​ភ្លាម។           ១កូរិនថូស ១៣៖៤-៨     ៤ឯ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​តែង​តែ​អត់ធ្មត់ ហើយ​ក៏​សប្បុរស សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ​មិន​ចេះ​ឈ្នានីស មិន​ចេះ​អួត​ខ្លួន ក៏​មិន​ដែល​មាន​ចិត្ត​ធំ​ផង ៥ មិន​ដែល​ប្រព្រឹត្ត ​បែប​មិន​គួរ​សម មិន​ដែល​រក ​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន មិន​រហ័ស​ខឹង មិន​ប្រកាន់​ទោស ៦ មិន​ដែល​អរ​ សប្បាយ​ចំពោះ ​សេចក្តី​ទុច្ចរិត​ឡើយ គឺ​អរ​សប្បាយ ​តែ​នឹង​សេចក្តី ​ស្មោះត្រង់​វិញ ៧ ក៏​គ្រប​បាំង​ទាំង​អស់ ជឿ​ទាំង​អស់ សង្ឃឹម​ទាំង​អស់ ហើយ​ទ្រាំ​ទ្រ​ទាំង​អស់  ៨ រីឯ​ការ​អធិប្បាយ នោះ​នឹង​ត្រូវ​បាត់​ទៅ ការ​និយាយ​ ភាសា​ដទៃ​ នឹង​ត្រូវ​ឈប់ ហើយ​ចំណេះ ​ក៏​ត្រូវ​សាបសូន្យ ​ទៅ​ដែរ តែ​ឯ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ មិន​ដែល​ផុត​ឡើយ ។  សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះ មិនមែននិយាយ អំពីអារម្មណ៍ សេ្នហារវាងស្រីនឹងប្រុសនោះទេ ប៉ុន្ដែវាជាអត្ថន័យ នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ពិត គឺជាការអនុវត្ដន៍ ឬជា សកម្មភាព របស់សេចក្ដីស្រឡាញ់ មិនមែនគ្រាន់តែ ជាអារម្មណ៍ទេ។ អត្ថបទព្រះបន្ទូលក្នុងខ៤ និងខ៥ ខាងលើ យើងអាចនិយាយ ជាសម្រាយថា៖ ៤ឯ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ​តែង​តែទ្រាំទ្រ អត់ធ្មត់ គ្រប់ទាំងការលំបាក គ្រប់យ៉ាង ហើយក៏មានចិត្ដ ទូលាយល្អផង មិនមានគំនិត រុកគួន គំនុំសងសឹក ពាក្យផ្លែផ្កា មិនចេះអួតខ្លួន គឺមិននិយាយ ដើម្បីលើកកំពស់ខ្លួន ដើម្បីឱ្យគេសរសើរ មិនមានចិត្ដធំ គឺមិនមើលងាយ ឬរំលោភសិទ្ធិគេ ៥មិនប្រព្រឹត្ដឈ្លើយ ព្រហ៊ើន កោងកាច មិនគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន មិនប្រកាន់កំហុស គឺមិនមើលឃើញតែកំហុសគេ គឺមិននិយាយដើមគេ (មានមនុស្សខ្លះឱ្យតែឆ្គងចិត្ដខ្លួន គឺគេខុស ហើយមិនល្អដូចខ្លួនទេ)។ ប្រសិន បើយើងលើកយក តែកំហឹងមួយមុខ មកបកស្រាយ យើងឃើញថា អ្នកដែលមានកំហឹង នោះមិនត្រឹមតែធើ្វឱ្យ អ្នកដែលពាក់ព័ន្ធនោះ ធុញទ្រាន់ពិបាកទ្រាំ ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែអ្នកនោះ ធ្វើបាបខ្លួនឯង លើសទៅទៀតផង ព្រោះនៅពេល ដែលគេឡប់ទៅផ្ទះ សំរាកលក់អស់ហើយ អ្នកខឹងនោះ មិនទាន់បានសំរាកទេ ព្រោះនៅខឹងនៅឡើយ ហើយកំហឹងនេះ នៅតែបន្ដឆេះទៅទៀត យូរទៅបានស្ងបបន្ដិត តែនៅពេលឃើញគេ ជាថ្មី គំនុំនោះក៏ចាប់ឆេះជាថ្មីឡើងវិញ នេះគឺជាការ ធ្វើបានខ្លួនឯងយ៉ាងសំបើម។ មនុស្សតែងតែ មានពេលត្រូវខឹង មិនមែនខឹង ជាប្រចាំនោះទេ តែបើរៀនអត់ខឹង បាននោះជាការ ប្រសើរបំផុត។  អ្នកដែលខឹងច្រើន ច្រើនតែនិយាយថា គេធ្វើឱ្យខឹង ប៉ុន្ដែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ កំហឹងនាំឱ្យខូចសុភាព ទាំងផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ដ អារម្មណ៍ នឹងផ្លូវព្រលឹងផងដែរ។ ដូច្នេះបើមិនបានអនុវត្ដន៍ នូវផ្នែកនៃ សេចក្ដីស្រឡាញ់ណាមួយ វានឹងនាំ ឱ្យយើងមានការពិបាក ជាមិនខានឡើយ។          សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះ ត្រូវនៅជាប់ ជាមួយយើងរហូត ទៅដល់ ស្ថានសួគ៍ ហើយនឹងបន្ដ ទៅទៀត ដល់អស់កល្បជានិច្ចផង។ ចូរខំប្រឹង ទាំងអស់គ្នាឡើង ដើម្បីថែរក្សា សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះ ឱ្យគង់វង់ នៅក្នុងយើងម្នាក់ៗ ដើម្បីដល់ផ្ដល់ សិរី ល្អដល់ព្រះអម្ចាស់នៃយើង។  សូមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ជួយចម្រើនកម្លាំង អស់លោក បងប្អូន។  

December 5, 2014 by
គ្មានបាបដ៏តូច ប៉ុនសរសៃសក់ ណាមួយ បានរំលងផុត ពីព្រះនេត្រព្រះ ដោយទ្រង់មិនបានទត ឃើញឡើយ តែព្រះទ្រង់អាចអត់ទោសឱ្យ គ្រប់ទាំងអំពើបាប ទោះធំជាងបាបនៅភ្នំ ស៊ីណៃក៏ដោយ.ដូចនេះហើយ បានជាយើង អរព្រះគុណទ្រង់ គ្រប់ដង្ហើមចេញចូល។ Please visit our Facebook page: https://www.facebook.com/CambodianCC  May God bless you

December 2, 2014 by
 Date: 11/30/14  គួរឱ្យខ្មាសអៀន?  នៅពេលខ្លះខ្ញុំបានគិតថា មនុស្សដែលបានកើត ក្នុងសម័យកាលនេះ អស្ចារ្យមែន ព្រោះមនុស្សបានឃើញ ហើយថែមទាំងបានប៉ះពាល់ នូវការចំរើនលូតលាស់ នូវចំណេះដឹង របស់មនុស្សជាតិស្ទើរដល់កំពូល។ កាលពីដើម មនុស្សបានគិតថា ផែនដីនេះ ជាផែនស្ករមួយយ៉ាងធំ ខ្លាំងណាស់ ដែលមិនអាចដើរ ដល់ទីបញ្ចប់បានឡើយ។ ប៉ុន្ដែដោយចំណេះដឹងរបស់មនុស្សសព្វថ្ងៃ ផែនដីដ៏ធំពីមុននោះ បានរួមមកតូច មកគ្រាន់តែជាដុំមូលមួយ ដែលគេអាចធ្វើ ដំណើរព័ទ្ធជុំវិញវា តែក្នុងរយៈពេលតិចជាង ២៤ម៉ោងផង តាមរយៈយន្ដហោះ កុងគ័ដ ដែលមាន ល្បឿន ប្រមាណជា 1,354 mph ឬ 2,179 km/h (ក្នុងមួយម៉ោង) ហើយគេអាចនិយាយទាក់ទងគ្នាបាន គ្រប់ពេលវេលា ពីផែនដីមា្ខង ទៅផែនដី ម្ខាង ដោយគ្រាន់តែ ប្រើទូរសព្ទតូច មួយប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្ដែនៅពេលចំណេះ ប្រាជ្ញារបស់មនុស្ស កាន់តែចំរើនឡើង នោះមនុស្សក៏បានឃើញ ការអស្ចារ្យ ដែលគេយល់មិនដល់នោះ រឹតតែច្រើនណាស់ដែរ តើពិភពធំៗជាច្រើន ដែលអណ្ដែតក្នុងលំហរអាកាស ហើយមានដំណើរទៀងទាត់ ឥតលំអៀងតាមផ្លូវរបស់វានិមួយៗ ចំណេះមនុស្សគិតមិនដល់ តើមិនគួរសរសើរដំកើង ដល់ព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតទេឬអី?   ទន្ទឹមគ្នានឹងការអស្ចារ្យ នៃចំណេះវិជា្ជរបស់មនុស្ស ដែលបង្កើត ជារបស់ប្រើប្រាស់ ទំនើបៗ សំរាប់តម្រូវការ របស់ជិវិតមនុស្សនោះ មនុស្ស សម័យនេះ ក៏ខំប្រព្រឹត្ដ អាក្រក់មិនគប្បី ចាកសីលធម៌ជាច្រើន ឥតគណនាផងដែរ។ គេបាញ់ កាប់សម្លាប់គ្នា គេក្បត់គ្នា គេក្បត់មនសិការល្អ របស់គេ ប្រព្រឹត្ដអាក្រក់ ទាំងបំពាន ឥតចេះខ្មាស់អៀន ឱ្យតែមានទ្រព្យ នឹងយសស័ក្ដិផ្ទាល់ខ្លួន សូម្បីតែអ្នកកាន់សាសនា ជ្រុលនិយម អាយស៊ីស ក៏កំពុងតែសម្លាប់មនុស្ស យ៉ាងអមនុស្សធម៌បំផុតដែរ។ តើការចំរើនលូតលាស់ ដ៏កំពូលនៃវិទ្យាសាស្រ្ដ ក្នុងសម័យនេះ នឹងនាំ ឱ្យភពផែនដីនេះ ជួបនឹងវាសនាបែបណាទៅ?  ព្រះបន្ទូលបានចែងច្បាស់ថា៖ នៅពេលដែល ចំណេះវិជ្ជា ប្រាជ្ញា និងការប្រព្រឹត្ដ អាក្រក់របស់មនុស្ស កាន់តែចំរើនឡើង នោះពេលវិនាសកម្ម នឹងទីបំផុតនៃផែនដីនេះ ជិតមកដល់ហើយ គឺព្រះអម្ចាស់ នឹងជិតយាងត្រឡប់មកវិញ ដើម្បីជំនុំជំរះមនុស្សលោក ទាំងអស់ដែលមានទោស ទាំងរស់ទាំងស្លាប់។ រឿងនេះសំខាន់ណាស់ បានជាព្រះយេស៊ូវបានផ្ដាំ ដល់សិស្សរបស់ទ្រង់ និងអ្នកជំនឿទាំងអស់ ឱ្យផ្សាយដំណឹងល្អ របស់ទ្រង់នេះ ដល់មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ គ្រប់ជំនាន់ តាំងពីជាង២ពាន់ឆ្នាំមកហើយ ដើម្បីឱ្យមនុស្សបានរួចពីវិនាសកម្ម ហើយមាន ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចផង។ នៅក្នុង ព្រះគម្ពីរម៉ាថាយ ២៨៖១៨-២០ ព្រះយេស៊ូវបាន មានបន្ទូលផ្ដាំមុនពេលទ្រង់យាង ត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៍វិញ ដែលជាមហាបញ្ជាចុងក្រោយបង្អស់ថា៖   ‹១៨ ឯ​ព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់​យាង​មក​មាន​ព្រះបន្ទូល​នឹង​គេ​ថា គ្រប់​ទាំង​អំណាច​ បាន​ប្រគល់​មក​ខ្ញុំ​នៅ​លើ​ស្ថានសួគ៌ ហើយ​លើ​ផែនដី​ផង ១៩ ដូច្នេះ ចូរ​ទៅ​បញ្ចុះ​បញ្ចូល ​ឲ្យ​មាន​សិស្ស​នៅ​គ្រប់​ទាំង​សាសន៍ ព្រម​ទាំង​ធ្វើ​បុណ្យ​ជ្រមុជទឹក​ឲ្យ ដោយ​នូវ​ព្រះនាម​ព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និង​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ចុះ ២០ ហើយ​បង្រៀន ឲ្យ​គេ​កាន់​តាម​គ្រប់​ទាំង​សេចក្តី ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បង្គាប់​›មក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ផង ហើយ​មើល ខ្ញុំ​ក៏​នៅ ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ជា​រាល់​ថ្ងៃ​ដែរ ដរាប​ដល់​បំផុត ​កល្ប។ នៅពេលខ្លះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ ដណ្ដឹងសួរខ្លួនឯងថា៖ មនុស្សមួយចំនួន គេបានប្រព្រឹត្ដ អាក្រក់ ណាស់ លោភលន់ កាប់សម្លាប់ ផិតក្បត់ ធ្វើយ៉ាងណា ឱ្យតែបានបំពេញបំណងចិត្ដ របស់ខ្លួន ដោយឥតមាន ការខ្មាស់អៀនអ្វីសោះ ម៉េចក៏គេធ្វើបាន? ចុះឯខ្ញុំវិញ គា្រន់តែប្រាប់គេ ឱ្យជឿព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីឱ្យគេបានទទួល សម្បត្ដិសួគ៍ដ៏ល្អ បំផុតសំរាប់ជីវិតគេសោះ ហេតុដូចម្ដេចបានជាខ្ញុំត្រូវខ្មាសអៀនអីខ្លាំងម្ល៉េះ? បើខ្ញុំឥតបានប្រព្រឹត្ដឧក្រិត្ដិកម្ម ឬធ្វើអ្វីខុសនឹងអ្នកណាផង? ហើយខ្ញុំក៏ឥតមានបានកម្រៃ ឬក៏ខាតបង់អ្វីដែរ តើខ្ញុំធ្វើដើម្បីអ្វី? ហេតុអ្វីបាន ជាខ្ញុំខ្លាចខ្មាសគេ? បើគ្រាន់តែធ្វើតាមព្រះ ដោយស្រឡាញ់ទ្រង់ ជាពិសេសស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង ដើម្បីឱ្យគេបានទទួលព្រះពរ ពិសេសនេះ តើខ្ញុំគួរលាក់ការនេះទេ? បើខ្ញុំលាក់ការនេះ ដូចជាខ្ញុំបានជីកដីកប់ លាក់ប្រាក់ ដែលព្រះបានប្រទានមក ដើម្បីបង្កើន ផលដូច្នេះ ដែរ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះព្រះទ្រង់ បានសន្យាថា ទ្រង់គង់ជាមួយយើង គ្រប់ពេលដែលយើងធ្វើការ ថ្វាយទ្រង់ ដូច្នេះយើងត្រូវតែធ្វើការនេះជាដាច់ខាត។ សូមព្រះទ្រង់បង្កើនផលបន្ថែម ដ៏បរិបូរណ៍ដល់បងប្អូន  

November 29, 2014 by
 Date: 11/24/14                                                                            បញ្ហាជីវិតមនុស្ស  នៅលើលោកនេះ តើមានមនុស្សណាម្នាក់ ដែលមិនស្រឡាញ់ ជីវិតខ្លួននោះ? តើមានមនុស្សណាម្នាក់ ដែលមិនព្រឺខ្លាច នឹងសេចក្ដីស្លាប់នោះ?  សេចក្ដីស្លាប់គឺជាបញ្ហាចំបងក្នុងជីវិតមនុស្សម្នាក់ៗ នឹងគ្រប់សង្គម ក្នុងពិភពលោកទាំងមូលផងដែរ។ នៅពេលមនុស្សមានបញ្ហា ក្នុងការរស់នៅ មនុស្សតែងតែស្វែងយល់ អំពីបញ្ហានោះ ដើម្បីរក មធ្យោបាយដោះស្រាយ ឬសម្រួលបញ្ហានោះ។ ឧទាហរណ៍ ក្នុងការធ្វើដំណើរដោយជើង មានការយឺតយ៉ាវ មិនបានឆ្ងាយ មនុស្សបង្កើត កង់ដើម្បីជិះ កង់ជិះមិនទាន់ចិត្ដ ថែមម៉ាស៊ីន ទៅលើកង់ ទៅជាម៉ូតូៗ ជិះបានគ្នាតិចពេក ហើយដឹកជញ្ជូនអីវ៉ាន់ មិនបានច្រើន គេខំបង្កើតរយន្ដ ហើយ ក៏បង្កើតជាគ្រឿងយន្ដ យាន្ដជំនិះ, គ្រឿងសាស្រ្ដាវុធ, គ្រឿងប្រដាប់ ជាច្រើន បែបទៀតឥតគណនា ដូចជាយើង បានឃើញ សព្វថ្ងៃនេះស្រាប់។ ចំណែកឯជីវិត ដែលត្រូវស្លាប់នោះ ក៏មនុស្សខំ ដោះស្រាយជាប់រហូត ពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ ឥតឈប់ឈរ ដែរ។ យើងនឹងចែក ការស្វែងយល់ នឹងដំណោះស្រាយ អំពីបញ្ហាជីវិតនេះជាបីផ្នែកធំៗ គឺ ១-តាមរយៈវិទ្យាសាស្រ្ដ, ២-តាមរយៈសាសនា និង ៣-តាមរយៈដំណឹងល្អរបស់ព្រះ។ ១- តាមរយៈវិទ្យាសាស្រ្ដ- វេជ្ជសាស្រ្ដ គឺវិទ្យាសាស្រ្ដផ្នែក សុខាភិបាល គេខំស្វែងរក វិធីសាស្រ្ដ នឹងថ្នាំ ព្យាបាលរោគ ជាច្រើន ដោយមាន ប្រសិទ្ធភាព ដែលអាច ជួយមនុស្សឱយពន្យា អាយុរស់បានយូរ បន្តិចថែមទៀត សព្វថ្ងៃនេះ។ ផ្នែកសុខាភិបាល វេជ្ជវិទ្យ និងឱសថ វិទ្យា គេកំពុងតែបន្ដ ខំប្រឹងស្វែងយល់ អំពីបញ្ហាជីវិត មនុស្សរស់សព្វថ្ងៃ ដោយលើកសំនួរថា ហេតុដូចម្ដេចបាន ជាមនុស្សត្រូវស្លាប់ដូច្នេះ? សំណួរនេះជាបញ្ហាចំបងបំផុត សម្រាប់មនុស្សគ្រប់ជំនាន់។   នៅក្នុងសម័យវិទ្យាសាស្រ្ដ ដែលកំពុងជឿនលឿន ដ៏មហាអស្ចារ្យសព្វថ្ងៃនេះ ក៏កំពុងតែ ប្រណាំងនឹង ល្បឿនកំណើនមនុស្ស នៅលើផែន ដីនេះដែរ ប្រាកដណាស់សព្វថ្ងៃនេះ ចំនួនកំណើតមនុស្ស មានច្រើនលើសលប់ បើប្រៀបធៀបទៅនឹង ការស្លាប់របស់មនុស្ស។ បើប្រៀប ធៀបស្ថិតិ ទាំងពីរនេះទៅឃើញថា វេជ្ជវិទ្យានឹងឱសថ អាចជួយពន្យា អាយុមនុស្ស បានបន្ដិច ដែរ ប៉ុន្ដែមិនទាន់មាន មនុស្សណាម្នាក់ អាចរស់ លើសពី អាយុ១២០ឆ្នាំ នៅឡើយទេ។ ដូច្នេះប្រសិនណា បើយើងមានសំណួរ មួយទៀតថា ចុះប្រសើនបើមនុស្សឈប់ស្លាប់ តើបញ្ហា ចង្អៀត ផែនដីនេះ នឹងត្រូវចោទឡើងប៉ុណ្ណា ទៅវិញ? តើផែនដីនេះ អាចបង្កើត ផលគ្រប់គ្រាន់សំរាប់មនុស្ស ទាំងអស់បានទេ? ទោះបើសព្វថ្ងៃនេះ ផ្នែកសុខាភិបាលមាន ប្រដាប់ ប្រើប្រាស ដើម្បីស្រាវជ្រាវជម្ងឺ ប្រដាប់ថតឆ្លុះ វះកាត់ទំនើបៗ ទាំងថ្នាំព្យាបាល គ្រប់បែបយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មិនទាន់អាចបញ្ឈប់សេចក្ដីស្លាប់បាននៅឡើយទេ ម្យ៉ាងទៀតជម្ងឺថ្មីៗ ក៏ចេះតែមានកើតឡើងជាបន្ដដែរ។  ២-តាមរយៈសាសនា-  លើសពីនេះ មិនត្រឹមតែពួក អ្នកវេជ្ជវិទ្យាទេ ដែលចង់ដោះស្រាយ អំពីបញ្ហាស្លាប់របស់មនុស្ស សូម្បីតែ ខាងសាសនា ក៏បានលើកសំនួរ ដែលថា ហេតុដូចម្ដេចបានជាមនុស្សស្លាប៉? ខាងព្រះពុទ្ធសាសនា ព្រះពុទ្ធស្វែងយល់ ហើយចេញជាដំណោះស្រាយមួយ ដោយអនុវត្ដន៍ ទ្រឹស្ដីដែលថា កើត ចាស់ ឈឺ ស្លាប់ គឺចង់មានន័យថា ស្លាប់ ហេតុមកឈឺ ឯឈឺមកពីចាស់ ហើយចាស់នេះមកពីមានកំណើត គឺមានជីវិត។ សំនួរនេះត្រូវបន្ដទៅទៀតថា ហេតុដូចម្ដេចបានជាមនុស្ស កើតហើយស្លាប់ ស្លាប់ហើយចាប់ជាតិជាថ្មី ហើយកើតឡើងវិញ ដូច្នេះ? (សូមបញ្ជាក់ថា នេះគ្រាន់តែជាការយល់ ហើយបង្កើតចេញជា ទ្រិស្ដីរបស់ព្រះពុទ្ធប៉ុណ្ណោះ) ដើម្បីស្វែងយល់អំពី ប្ញសគល់នៃសេចក្ដីស្លាប់នេះ ព្រះពុទ្ធបានត្រាសយល់ឃើញថា ការកើតវិលវល់ ក្នុងវាលវត្ដសង្សានេះ គឹមកពីមានអាត្ម័នដែលមិនស្កប់ គឺមានន័យថា នៅពេលមនុស្ស ជិតស្លាប់ មនុស្សតែងតែគិតវិលវល់ ខ្វល់អំពីអំពើបាបរបស់ខ្លួន ដែលបានសាងមកក្ដី ខ្វល់អំពីទ្រព្យសម្បត្ដិ ដែលនៅសេសសល់ក្ដី ខ្វាយខ្វល់ អំពី កូនចៅដែលនៅរស់ក្ដី គិតអំពីការឈឺចាប់ដែល ខ្លួនកំពុងមានក្ដី នឹងហេតុជាច្រើនទៀតដែលមនុស្ស តែងគិតខ្វល់ ក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី ដែលដឹងថាខ្លួនជិតនឹងស្លាប់នោះ ដូច្នេះហើយបានជានៅពេលមនុស្សស្លាប់ក្នុងស្ថានការគិតខ្វល់បែប នេះ បណ្ដាលឱ្យអាត្ម័ន ឬព្រលឹង របស់មនុស្សនោះ ត្រូវបន្ដរឈោងចាប់យក កំណើតមួយថ្មី ទៀតដើម្បីបន្ដ ឬបង្ហើយការ ដែលចិត្ដគំនិតរបស់ខ្លួន មិនទាន់បានបញ្ចប់នោះ ដូច្នេះមនុស្ស ម្នាក់ៗត្រូវខំប្រឹង កាត់កៃលេស ឬតណ្ហា ដើម្បីនៅពេលស្លាប់ កុំឱ្យមានការទុក្ខកង្វល់ ឬការគិត ទៅលើរឿងអ្វីមួយ គឺត្រូវផ្ដាច់ចិត្ដ អារម្មណ៍ ឱ្យស្អាតនៅពេលស្លាប់ទៅ បើស្លាប់ក្នុងសភាពបែបនេះ គឺអ្នកនោះបានទទួល និព្វាន។ បងប្អូនពុទ្ធបរិស័ទ្ធមួយចំនួនធំ ដែលយល់ ច្រឡំថានិព្វាននេះជាស្ថាន ឬកន្លែងបរមសុខ និព្វានមិនមែនជាទីកន្លែងទេ តែជាដំណាក់កាល ស្លាប់ចុងក្រោយ បង្អស់ដែលអាត្ម័ន ឈប់យោន យក ចាប់កំណើតជាថ្មី ទៀតទេ គឺស្លាប់ដោយ ស្កប់ចិត្ដ ឥតមានអ្វីនៅសេសសល់ ដើម្បីឱ្យព្រលឹងត្រូវធើ្វ ឬបង្ហើយនៅជាតិមុខទៀតទេ។ ដូច្នេះនិព្វាននេះ មនុស្សគ្រប់ សន្ទាប់វណ្ណអាចស្វែងរកបាន។ ធម្មតានិព្វាននៅក្នុង ព្រហ្មញ្ញសាសនា មានតែវណ្ណព្រាហ្ម ឬសង្ឃទេ ដែលអាចសម្រេច រកនិព្វានបាន។ នៅក្នុងសង្គម ព្រហ្មញ្ញសាសនា មានវណ្ណ៥ខុសគ្នា គឺ ១-វណ្ណព្រាហ្ម ជាពួកសង្ឃ ដែលជាវណ្ណខ្ពស់មានតម្លៃជាងគេ គឺសេ្ដចក៏ត្រូវតែថ្វាយបង្គំសង្ឃដែរ, ២-វណ្ណក្សត្រ ពពួកសេ្ដច អ្នកដឹកនាំ, ៣-វណ្ណអ្នកមាន គឺរួមបញ្ចូលទាំងកសិករ, អ្នកជំនួញផ្សេងៗ, ៤-វណ្ណៈអ្នកក្រ គឺពួកកម្មករ អ្នកបំរើផ្សេងៗ និង ៥-វណ្ណៈទាសករ គឺពពួកខ្ញុំគេ ដាច់ថ្លៃ ជាពពួកមនុស្សថោកទាប ជាងគេក្នុងសង្គម។ ក្នុងចំណោមនោះមានតែវណ្ណៈ ព្រាហ្ន ឬវណ្ណៈសង្ឃ ទេដែលអាចស្វែង រកនិព្វានឃើញ ក្រៅពិវណ្ណៈនេះ ត្រូវខំកសាង សន្សំកុសល ផល បុណ្យជាច្រើន ពីមួយជាតិ ទៅមួយជាតិ ដើម្បីឱ្យបានឡើងដល់វណ្ណៈសង្ឃ ទើបអាចស្វែងរក និព្វានបាន។ ដោយ សារការរកឃើញ បែបថ្មីរបស់ព្រះពុទ្ធ ក្នុងការស្វែងរកនិព្វាន ដោយស្រួល មិនរើស វណ្ណៈ នេះហើយ ដែលធ្វើឱ្យ ព្រហ្មញ្ញសាសនា ឬសាសនា ហ៊ិណ្ឌូ បែកចេញជាសាសនាមួយថ្មីទៀត គឺព្រះពុទ្ធសាសនា នេះឯង ដែលធ្វើឱ្យពេញនិយម ពីវណ្ណៈ ក្រោមៗក្នុងសង្គម ហិណ្ឌូជំនាន់នោះ ហើយសាសនានេះក៏បាន។ ទ្រឹស្ដី ដែលថា កើត ចាស់ ឈឺ ស្លាប់ នេះគឺជាការត្រឹមត្រូវ គឺជាការពិសោធ មើលឃើញ របស់មនុស្សគ្រប់រូប តែទ្រឹស្ដីនេះមិនមែនគ្រាន់ បញ្ឈប់សេចក្ដីស្លាប់ តែបញ្ឈប់កំណើតមនុស្សតែម្ដង បើឥតមានជីវិត បានអីនឹង ស្លាប់កើត រឿងមួយដែលព្រះពុទ្ធមិនបានសួរ គឺថាតើអាត្ម័ន ឬព្រលឹងកើតពីណាមក ម្ដេចក៏ព្រលឹងនេះបានកើតចេញ ជាសាច់ឈាមមកនេះ តាំងពីដំបូងមកនោះ  ដូច្នេះមិនដឹងជាទ្រិស្ដីនេះ ពិតមែនឬអត់ទេ? តើមានមនុស្សចាប់ជាតិ ជាថ្មីមែនឬទេ? តើមានមនុស្សបាន ចូលនិព្វាន មែនឬក៏អត់? តើមានខ្មោចប៉ុន្មាននាក់ ដែលបានស្លាប់ ដោយស្ងប់ ចិត្ដនឹងអារម្មណ៍នោះ? ប៉ុន្ដែល្អម្យ៉ាងដែរ សំរាប់មនុស្ស ដែលមិនស្រឡាញ់ ជីវិតខ្លួន ហើយមិនចង់កើតវិញនោះ តើមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ ដែលមិនចង់កើតវិញនោះ? តែបើយោលទៅតាមការជាក់ស្ដែង មើលឃើញ ប្រហែលជាមនុស្សមិនបានរក ឃើញនិពា្វនទេ មើលទៅ ព្រោះមនុស្សកើតឡើងកាន់ច្រើន ដូច្នេះដូចជាមិនកើតមកពីព្រលឹង ដែលស្លាប់ ហើយចាប់ជាតិជាថ្មីនោះទេ ហើយក៏ប្រហែលមិនមកពីព្រលឹងសត្វដែលស្លាប់ ដែរ ព្រោះសត្វក៏កើតកាន់ច្រើន ព្រោះមនុស្សចិញ្ចឹមសត្វ និងបង្កើនចំនួនវាកាន់តែច្រើន ដើម្បីបង្រ្គប់តម្រូវការ ជាចំណីអាហារដល់មនុស្ស។  ជាទូទៅ ការបង្រៀន របស់សាសនា ជាជំនួយអប់រំផ្នែក សីលធម៌ ឱ្យស្គាល់ ខុសត្រូវ ល្អអាក្រក់ ជួយសម្រួល ក្នុងសង្គមមនុស្ស ដែលមាន ជំនឿដូចគ្នា តែនិយាយអំពី បញ្ហាជីវិត វិញនោះ ដូចជាមិនឃើញមានប្រសិទ្ធ តើមនុស្សប៉ុន្មានដែលយល់ច្បាស់ ហើយលះបង់ដើម្បី ស្វែងរក និពា្វនឱ្យបានពិតប្រាកដនោះ?។  ៣-តាមរយៈដំណឹងល្អរបស់ព្រះ-  ដំណឺងល្អនេះ គឺសំដៅយកដំណឺងតាមរយៈ ព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ ដែលទ្រង់បានប្រកាសត្រង់ៗថា ទ្រង់ជាព្រះ ដែលចុះពីស្ថានសួគ៍មក ដើម្បីនាំយកដំណឺងល្អ អំពីសេចក្ដីសង្គ្រោះ ឱ្យមនុស្សបាន រស់ពីស្លាប់ ហើយបានទៅរស់ នៅជានឹងព្រះ នៅឯនគរ ស្ថានសួគ៍ នៅទីបញ្ចប់ពីផែនដីនេះទៅ។ ដំណោះស្រាយថ្មី អំពីបញ្ហាស្លាប់ របស់ជីវិតមនុស្សនេះ ខុសពីរបៀបទាំងពីរខាងលើ។ របៀបថ្មី នេះព្រះទ្រង់បាន លើកបង្ហាញទាំងកញ្ចប់តែម្ដង គឹបង្ហាញតាំងពីដើម រហូតដល់ចប់ គឺបានបង្ហាញ ពន្យល់យ៉ាងក្បោះក្បាយក្នុងព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ តែក្នុងពេលនេះខ្ញុំនិងលើកឡើង ដោយសង្ខេបបំផុត គឺលើកតែគំនិតធំៗ ក្នុងដំណើរដំណោះស្រាយនេះ។ ១- ព្រះហឬទ័យរបស់ព្រះក្នុងការបង្កើតមនុស្ស៖  ដំបូងឡើងព្រះបង្កើតស្ថានសួគ៍ និងផែនដី (លោកុប្បត្ដិ ១៖១) ។ ផែនដីសំរាប់មនុស្សនៅបណ្ដោះអាសន្ន និងស្ថានសួគ៍ជាកន្លែងអចិន្រ្ដៃយ៍ ក្រោយពីមនុស្សសម្រេចចិត្ដ ទទួលជឿព្រះហើយ។ ព្រះទ្រង់បានបង្កើតមនុស្ស ឱ្យដូចជាអង្គទ្រង់ ដោយបញ្ចូលដង្ហើមទ្រង់ ទៅក្នុងរូបកាយមនុស្ស ដែលក្លាយជាព្រលឹងរស់ របស់មនុស្ស ជាជីវិតពិតបា្រកដរបស់មនុស្ស នេះឯង  ចំណែកឯរូបកាយ គឺព្រះបានសូន្យមកពីដី ដើម្បីរស់បណ្ដោះសន្ន នៅលើផែនដី (លោកុប្បត្ដិ ២៖៧) ព្រះទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សមក ឱ្យមានសេរីភាព ហើយសេរីភាពនេះឯង ដែលនាំ ឱ្យមនុស្សមានបញ្ហា ក្នុងការជ្រើសរើស រវាង ការស្ដាប់បង្គាប់ នឹងបា្រជ្ញា គឺការដឹងខុសត្រូវ ដោយខ្លួនឯង (លោកុប្បត្ដិ ២៖១៦) មនុស្សបានជ្រើសរើសយកប្រាជ្ញា ហើយត្រូវស្លាប់ ជាជាងការស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ។ ២- បញ្ហាស្លាប់របស់មនុស្ស- បញ្ហគឺដោយការ មិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ ដែលជាអំពើបាប មនុស្សត្រូវស្លាប់ គឺស្លាប់ទាំងសាច់ឈាម និងព្រលឹងផង។ ស្លាប់សាច់ឈាម គឺដូចគ្រាន់តែជាឧទាហរណ៍ បង្ហាញឱ្យឃើញ ពីការស្លាប់ពិតបា្រកដរបស់ជីវិត គឺស្លាប់ខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ។ ស្លាប់ គឺបាត់បង់ អ្វីៗទាំងអស់ ទាំងរបស់ទ្រព្យ បងប្អូន កូនចៅ ញាតិមិត្ដ ដែលជាសេចក្ដីស្រឡាញ់និង ទំនាក់ទំនង គឺអ្វីៗដែលល្អត្រូវចប់ នេះនិយាយ អំពីសាច់ ឈាម ដែលយើងមើលឃើញ (ប៉ុន្ដែព្រលឹងបន្ដររស់ រងទុក្ខវេទនា ដោយដាច់ចេញពីព្រះ ដោយប្រាជ្ញាខ្លួន ដែលមិនពឹងអាងដល់ព្រះ, ត្រូវទទួល រងកម្ម ទុក្ខវេទនា នៅសា្ថននរក តាមបាបដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្ដ) ៣- ដំណោះស្រាយ របស់ព្រះលើបញ្ហាស្លាប់របស់មនុស្ស - ព្រះទ្រង់ជា្របរួចទៅហើយថា ជម្រើសរបស់មនុស្ស នឹងខុសពីព្រះហឬទ័យ របស់ទ្រង់ តែដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ របស់ទ្រង់ ទ្រង់មិនបញ្ឈប់ គម្រោងការណ៍សង្រ្គោះមនុស្ស របស់ទ្រង់ទេ គឺទ្រង់ត្រូវយកព្រះរាជបុត្រា របស់ទ្រង់ ពីស្ថានសួគ៍ដើម្បីស្លាប់ ជំនួសមនុស្សវិញ ដើម្បីឱ្យមនុស្សណា ដែលជឿដល់ ព្រះរាជបុត្រា គឺតួអង្គព្រះយេស៊ូវគ្រឹស្ទ នោះនឹងបានរស់ ដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរ យ៉ូហាន ៣៖១៦ ថា៖ ‹ដ្បិត​ព្រះ​ទ្រង់​ស្រឡាញ់​មនុស្ស​លោក ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​ទ្រង់​ប្រទាន​ព្រះរាជបុត្រា​ទ្រង់​តែ​១ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ​ដល់​ព្រះរាជបុត្រា​នោះ មិន​ត្រូវ​វិនាស​ឡើយ គឺ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​វិញ. គឺមិនត្រូវស្លាប់ ឬវិនាសខាងឯ ផ្នែកព្រលឹងវិញ្ញាណ តែសាច់ឈាមនោះត្រូវតែស្លាប់ ដោយព្រោះ សាច់ឈាម បានប្រព្រឹត្ដបាបរួចហើយៗ នៅតែបន្ដរបាបទៅទៀត សាច់ឈាម កើតពីដីមក វាគ្រាន់ជាសំបក របស់ព្រលឹងប៉ុណ្ណោះ ត្រូវតែត្រឡប់ទៅជាដីវិញ ជាប្រាកដ។ ផែនដីនេះមានកម្រិត ព្រំដែន បើមនុស្សកើតមក ហើយមិនស្លាប់ទៅវិញសោះ នោះវាត្រូវចង្អៀតផែនដីនេះ ក្នុងរយៈពេលយ៉ាងខ្លី ហើយក៏មិនអាចបង្កើត ផលចិញ្ចឹមមនុស្ស ពេញផែនដីនេះបានដែរ  ដូច្នេះដំណោះស្រាយតាមរយៈដំណឹងល្អនេះ មនុស្សឥតចាំបាច់គិត ឬចោទឆ្លើយ ស្វែយល់ ឬសួររកដើមចមនៃបញ្ហានោះទេ គឺព្រះបាន លើកមកប្រាប់ទាំងអស់ តាំងពីព្រះហឬទ៍យរបស់ទ្រង់, កំណើតមនុស្ស, បញ្ហានៃការស្លាប់, ដំណោះស្រាយ ដោយឱ្យព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ សុគតជំនួសមនុស្ស ជាសេចក្ដីសង្រ្គោះ ដល់អ្នកដែលគ្រាន់តែជឿ ទុក្ខចិត្ដ ដល់ព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ ប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះសេចក្ដីជំនឿនេះ បានក្លាយក្រិតវិន័យ នៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ គឺមនុស្សគ្រាន់តែទទួលជឿដល់ព្រះយេស៊ូវប៉ុណ្ណោះ គឺរាប់ថាបានស្ដាប់ង្គាប់ដល់ព្រះហើយ។ ក្រិតវិន័យជា ឧប្បករណ៍ សម្រាប់វាស់ស្ទង់អំពើបាបថា តើមនុស្សបានប្រព្រឹត្ដបាបឬទេ? តែសេចក្ដីសង្គ្រោះបានដោយសារព្រះគុណ តាមរយៈសេចកី្ដជំនឿ ទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ។ ដោយហេតុនេះហើយបានជាមនុស្សបានសង្រ្គោះ គឺបានរួចពីបាប បានរាប់ជាសុចរិត បានអនុញ្ញាត ឱ្យចូលក្នុងនគរស្ថានសួគ៍ ក្រោយ ពីស្លាប់ពីផែនដីនេះទៅ ទោះទាំងនៅ មានបាបនៅឡើយផង។ បញ្ហាស្លាប់របស់បងប្អូន ជាបញ្ហាធំណាស់ កុំមើលស្រាល គួរតែគិតពិចារណា ដោយមានរបៀបទាំងបីខាងលើ ថាតើមួយណាដែលបងប្អូនអាច យល់ហើយទទួលបាន ដើម្បីជាប្រយោជន៍ សំរាប់ជីវិតបងប្អូន។  សូមព្រះទ្រង់ប្រទានពរ  

November 3, 2014 by
  នៅលើលោកនេះ គ្មានសម្ដីមនុស្សអ្នកប្រាជ្ញ ឬសាសនាណា ហ៊ានធានា អះអាងថ្បាស់លាស់ ដូចជាព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះឡើយ។ គម្ពីរយ៉ូហាន ៦៖៣៥-៤០៣៥ ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលថា ខ្ញុំជានំបុ័ងជីវិត អ្នកណាដែលមកឯខ្ញុំ នោះនឹងមិនឃ្លានទៀតឡើយ ហើយអ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ ក៏មិនត្រូវស្រេកដែរ ៣៦ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នារួចហើយថា អ្នករាល់គ្នាបានឃើញខ្ញុំ តែមិនជឿទេ ៣៧ អស់អ្នកណាដែលព្រះវរបិតាប្រទានមកខ្ញុំ នោះនឹងមកឯខ្ញុំ ហើយអ្នកណាដែលមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំក៏មិនដែលចោលទៅក្រៅឡើយ ៣៨ ពីព្រោះខ្ញុំបានចុះពីស្ថានសួគ៌មក មិនមែននឹងធ្វើតាមចិត្តខ្ញុំទេ គឺតាមបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវិញ ដែលទ្រង់ចាត់ឲ្យខ្ញុំមក ៣៩ ឯបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតា ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមក នោះគឺមិនចង់ឲ្យខ្ញុំបាត់អ្នកណា ក្នុងគ្រប់អស់ទាំងមនុស្ស ដែលទ្រង់ប្រទានមកខ្ញុំនោះឡើយ គឺទ្រង់ចង់ឲ្យខ្ញុំប្រោសទាំងអស់ឲ្យរស់ឡើង នៅថ្ងៃចុងបំផុតវិញ ៤០ នេះហើយជាបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតាខ្ញុំ គឺឲ្យអស់អ្នកណាដែលឃើញព្រះរាជបុត្រា ហើយក៏ជឿដល់ទ្រង់ បានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកនោះរស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងបំផុត។ាំសម្ដីបែបខាងលើនេះ មនុស្សធម្មតាមិនអាច និយាយបែបនេះបានទេ។ នេះជាព្រះបន្ទូលធានា អះអាង ឱ្យមនុស្ស ដែលជឿដល់ទ្រង់ នោះបាន រស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់ ជាពិតបា្រកដ។មួយជីវិតនេះ គ្មានអ្វីប្រសើរជាង បានទទួលព្រះបន្ទូល ជឿដល់ព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីបានជីវិតដ៏រស់នៅ អស់កល្បនោះទេ។

October 29, 2014 by
 Date: 10/28/14                                                                        ល្បោយជីវិត                      ពាក្យចាស់ពោលថា នំបញ្ចុក ឆ្ងាញ់នឹងល្បោយ ចំណែកជីវិតមនុស្ស ក៏មានល្បោយ របស់វាដែរ ប៉ុន្ដែអ្នកខ្លះ ដាក់ល្បោយច្រើនហួស នាំឱ្យឈឺពោះ រាករូសស្លាប់ក៏មាន។ អ្នកមានច្រើនណាស់ដែល មានបញ្ហាជីវិតដោយសារ តែល្បោយជីវិត សប្បាយហួស របស់ ខ្លួន ចំណែកឯអ្នកក្រខ្លះវិញ រកតែទឹកសម្ល ស្រូបនំបញ្ចុកមិនបានផង បាននំខ្វះទឹក បានទឹកខ្វះនំ ក៏ចេះតែរស់ទាំងត្រដរទៅ។ តែរឿងមួយដែលដូចគ្នា នោះគឺ ទាំងអ្នកដែល មានល្បោយ នឹងអ្នកអត់ល្បោយ ទទួលទានយូរៗទៅ ស្បែកជ្រួញដូចគ្នា ហើយក៏ឈឺស្លាប់ទៅដូចគ្នា ហើយខ្ញុំក៏ជឿប្រាកដថា ដូច្នេះមែនដែរ។  តែម្យ៉ាងទៀត ខ្ញុំឮគេថា បើជឿព្រះយេស៊ូវ នោះនឹងបានរស់ឡើងវិញ ហើយបានឡើង ទៅស្ថានសួគ៍ផង។ នៅពេលដែល ខ្ញុំបានអានព្រះគម្ពីរ ព្រះយេស៊ូវ ក៏មានព្រះបន្ទូលថា ដូច្នេះដែរ ទ្រង់ក៏ជាសេចក្ដីរស់ឡើងវិញ ផងដែរ។ លើសពីនេះ ទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលមកក្នុងចិត្ដ ដ៏ពិតប្រាកដផងដែរ ដូច្នេះហើយ ខ្ញុំត្រូវតែខំជឿ ពីការនេះ ឱ្យអស់អំពីចិត្ដ ព្រោះដូចជា គ្មានផ្លូវណាទៀតសោះ អ្នកខ្លះគេថា ខ្ញុំឆ្កួត តែថា គ៏ថាចុះ ព្រោះខ្ញុំខ្លាចស្លាប់ ខ្លាចខ្មោច ខ្លាចក្លាយជាប្រែត ហើយក៏ខ្លាចស្ថាន នរកខ្លាំងណាស់ ផង។ ដូច្នេះទោះ អ្នកណាថា អីក៏ថាចុះ ឱ្យតែខ្ញុំបាន រស់ឡើងវិញ ទៅស្ថានសួគឺ នោះខ្ញុំលែងខ្វល់ហើយ ម្យ៉ាងទៀតខ្ញុំ ក៏ឥតមានខាតអ្វីសោះផងដែរ។ ប៉ុន្ដែបើបងប្អូនណា មានផ្លូវប្រសើរជាងនេះ សូមបា្រប់ខ្ញុំផង តើបងប្អូនដឹងថា យើងត្រូវ ទៅទីណាទៀតទេ ក្រោយពីស្លាប់ពី ផែនដីនេះទៅ? ប៉ុន្ដែបើ បងប្អូន គ្មានផ្លូវទេ ហើយខ្លាចស្លាប់ដូចខ្ញុំដែរ គួរតែមកតាមខ្ញុំ គ្រាន់បានជាគ្នា។ ខ្ញុំគ្រាន់ តែដឹងថា ស្ថាន នរក មិនមែនជារឿងប្រឌិត រឿងកំប្លែងទេ។ បងប្អូនអើយ សូមកុំបង្អង់ នាំឱ្យហួសពេល។ បងប្អូនអើយ ទោះតែបងប្អូន ជ្រើសរើសមិន ទទួលជឿទ្រង់ ក៏គ្មានអ្វីផ្លាស់ប្តូរ សំរាប់ទ្រង់ឡើយ គឺទ្រង់នៅតែព្រះដដែល តែបងប្អូន ទេ ដែលត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ គឺទ្រង់នឹងប្រទានសិទ្ធ ឱ្យបានជាកូនព្រះដើម្បី គឺបានក្លាយ ជាពូជសាសន៍នៃស្ថានសួគ៍ ពេលស្លាប់ពីផែនទៅ នោះនឹងមានសិទ្ធចូល ស្ថានសួគ៍។ សូមព្រះទ្រង់ប្រទានពរ។