Taking God Seriously Matthew 6:9 “Hallowed be your name.” Before we begin: What does the word “hallowed” mean? What does God’s name represent and why does it matter so much? The Lord’s Prayer is the best-known prayer in the world.  No other prayer is known to so many people or said in so many places in so many different languages.  Every Sunday, in churches around the world-from the mud huts of equatorial Africa to the great cathedrals of Europe, Christians of every denomination recite this prayer as part of their worship experience. And no matter how long you study this prayer, the more it reveals to the earnest seeker. Though brief and simple, it is also profound-indeed, it is the most profound prayer ever prayed.  I. The word “Hollowed” Now it’s time to look at the first phrase of the first half of the prayer-"Hallowed be your name.”  I think it’s fair to say that this phrase is the one that makes the least sense to us and therefore it is the phrase we pray the least.  Almost all of us will pray “Give us this day our daily bread” and many of us will pray “Deliver us from evil.” Still others will pray “You will be done” and some will even pray “Your Kingdom come.” But few of us, if left to ourselves, will ever pray, “Hallowed be your name.”  In the first place, it simply sounds strange.  “Hallowed” is not a word we use very often. The phrase itself sounds like it belongs back in the 12th century.  We really don’t know what to do with it in the 21st century. Our other problem is that we don’t know what it means.  Since we don’t know what it means, we’re not really sure what we’re praying for.  Since we don’t know what we’re praying for, we tend to skip right over it so we can get down to the part we do understand, like “Give us this day our daily bread.” Daily bread.  Now that’s something that makes sense to us. But it’s of paramount importance to note that Jesus didn’t begin with the part we understand-like bread and forgiveness.  He starts with the part we don’t understand.  There’s a crucial point here.  Prayer doesn’t begin with our concerns; prayer begins with God’s concerns.  Or to put it in its simplest form, prayer doesn’t begin with us; prayer begins with God.  So when we pray to the Father, we are to begin by praying, “Hallowed be your name.” Let’s take the word “Hallowed.” It’s not really that difficult. The word itself means “holy (abstract)” or “sacred (concrete)(ពិសិដ្ឋ សក្ដិសិទ្ឋ).” So the prayer is this.  “Lord, may your name be treated with respect and honor because your name is sacred and holy.” You make God’s name holy when you treat it with the utmost respect. II. What’s In A Name? That immediately raises another question.  Why did he say, “Hallowed be your name?” Your name is important to you.  It may not matter to anyone else in the world, but you care about your name because it identifies who you are.  Think of how much time parents spend naming their children.  They spend hours thinking about the possibilities-discussing, debating, arguing, writing down a first name, then adding a middle name, then reversing the order or dropping one and adding another. Names mean something.  They communicate history and tradition and family heritage.  They identify us with our past, drawing across the generations a shared set of values. In the Bible, a name normally stands for the character or the basic attributes of the person who bears the name.  For example, “Adam” means “man” and “Eve” means “life-giver.” “Abraham” means “father of multitudes” and “Jacob” means “Cheater.”  In the New Testament, “Peter” means “Rock,” a reference to Peter’s rock-like faith.  In Bible times, when you called a person’s name, you weren’t just identifying him.  You were also identifying his character. We do the same thing today. We all tend to associate certain names with certain emotions.  For instance, if I mention “Pol Pot” you instantly think of Khmer Rouge and the horrors of the regime.  If I mention “Mother Teresa,” you think of her selfless work for the homeless and dying of Calcutta.  Two people.  Two names.  Two completely different emotions. The names mean something. They say something about the character of the person. What pops up on your mental screen when you hear the word “God?” The answer depends on who you are and how much you know.  For most of us, the word “God” brings up images of the stories of the Bible, how God created the world out of nothing, how he parted the Red Sea for the children of Israel, how he caused the walls to come tumbling down at Jericho, how he enabled David’s tiny stone to slay Goliath, how he shut the mouths of lions so Daniel could get a good night’s sleep.  We know God through the things he has done.  We hear the stories and then we refer back to the God who stands behind the stories.  God’s “name” is his character and his reputation.  The Bible mentions the name of God hundreds of times. Consider these examples: Psalm   8:1 “How majestic is your name, O Lord.” Psalm   20:7 “Some trust in chariots, and some in horses; but we will trust in the name of the Lord our God.” Psalm   23:3 “He leads me in paths of righteousness for his name’s sake.” Psalm   25:11 “For your name’s sake, O Lord, pardon my iniquity, for it is great.” How about this famous verse? “Everyone who calls on the name of the Lord will be saved."  That’s found three times in the Bible: Joel 2:32, Acts 2:21, and Romans 10:13. God’s name represents who he is.  It embodies his character.  That’s why the Third Commandment says, “You shall not take the name of the Lord your God in vain.” (Exodus 20:7)  To take God’s name in vain means to take it lightly or flippantly.  It’s the exact opposite of “hallowing” God’s name.  Therefore, we might say that to “hallow” God’s name means to take it seriously.  II. What Does God Look Like? Now if you pull all that together, this is what “Hallowed be your name” really means.  “Lord, may your righteous character be seen in the world so that men and women will respect you for who you really are.  May your name be made great so that your creatures will give you the honor and respect that is your rightful due.” Or you could say it this way: “O God, show us who you are.” “O God, may we see you as you are.” “O God, may we treat you as you ought to be treated.” We “hallow” the name of God because he is holy and good.  We take it seriously because God’s name represents who he is and what he does.  What does God look like?  The Bible doesn’t leave us to wonder about the answer to that question.  Nearly 2000 years ago a little baby was born in Bethlehem who forever answered that question.  If you want to know what God is like, look at Jesus.  Hebrews 1:3 calls him the “shining forth of the glory of God.” Does God have a name?  Yes.  His name is Jesus.  In him, the abstract becomes concrete.  And now through this prayer Jesus wants me to make God’s name become concrete through the way I live my life. When I look at Jesus all those theoretical ideas about God suddenly become reality.  -God now has hands. My hands. -And feet. My feet. -And eyes to see. My eyes -Ears to hear. My ears. -Lips to speak. My mouth. -God has a voice! My speech. -He speaks a language I understand. I live my life that people can know him. I see him touch a leper, and I know no one is too dirty for him. I see him pause to speak to a beggar, and I know he’s never too busy for me. I see him feed the multitudes with loaves and fishes, and I know he can supply my needs. I see him with the towel and the basin, and I know no job is too menial for him. Finally I see him hanging on the cross, suspended between heaven and earth, beaten, bruised, bloodied, mocked, scourged, spat upon, jeered, booed, hated, attacked, scorned, despised, rejected, crucified.  When I hear him cry out, “Father, forgive them for they know not what they do,” I suddenly understand that Jesus has no enemies. In Jesus I discover a God who takes people seriously.  He never treats people casually.  He never brushes them off.  He never says, “You’re a loser.” He’s a God who cares enough to get involved in this ugly, twisted, unredeemed world. Conclusion: That’s who God is.  If he never took people lightly, then I must never take his name lightly. Every thing I do is to honor God’s name.

នេះជាសប្ដាបរិសុទ្ធ ព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ បានរស់ពីសុគត ឡើងវិញពិតបា្រកដមែន! សូមទស្ស ប្រវត្ដព្រះយេស៊ូវ តាមបណ្ដាញភ្ជាប់ ខាងក្រោមនេះ http://jesusfilmmedia.org/1_2149-jf-0-0/

 Date: 1/30/15 កំណើតដំបូង ព្រះទ្រង់មានបន្ទូលថាះ កាល​ដើម​ដំបូង​ឡើយ ព្រះ​បាន​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ និង​ផែនដី។ ទ្រង់ក៏បានបង្កើត របស់ដទៃទៀត ជាបន្តបនា្ទប់ អស់រយៈពេល ៦ថ្ងៃ ព្រមទាំងមនុស្សនៅថ្ងៃក្រោយបង្អស់ យើងក៏ បានឃើញ របស់ទាំងអស់នោះ ដូច្នោះមែន ហើយមានតែព្រះ មួយអង្គ គត់ដែលបានប្រកាស ពីការនេះ ។ អស្ចារ្យលើសពីនេះ គឺខ្ញុំបានយល់ ហើយជឿថា ការនោះ ពិតប្រាកដមែន។              ខ្ញុំបានឃើញ របស់ទាំងនេះ តាំងពីកំណើតខ្ញុំ រហូតដល់អាយុ៣០ គ្មានអ្នកណា ដែលនិយាយពីការនេះសោះ ហើយខ្ញុំក៏មិនខ្វល់ នឺងគិតពិចារណាឡើយហើយ ក៏មិនខ្ចីជឿផង ខ្ញុំបានទៅព្រះវិហារ  ៦ឆ្នាំទៀតនៅពេលបានមកដល់ សហរដ្ឋ ក្នុងឆ្នាំ១៩៨១ ក៏នៅតែមិនជឿ រហូតដល់ខ្ញុំបានឆ្ងល់ ហើយពិចារណាថា តើព្រះពិត មានមែនឬ?? ពិចារណា ហើយពិចារណាទៀត ទើបព្រះបាននាំខ្ញុំឱយជឿដល់ទ្រង់។ អ្នកដែលបង្កើត ផ្ទៃមេយ ផែនដី នឹងរបស់សព្វសារពើរ នេះឯង ដែលហៅថាព្រះ គឺជាព្រះអទិករ គឺជាព្រះដែលគ្រិស្ទានជឿ ហើយថ្វាយបង្គំ សព្វថ្ងៃនេះ។ ព្រះគម្ពីរបានសរសេរថាយ៉ាងណា ការពិតក៏មានដូច្នោះមែន ខ្ញុំមានអំណរពន់ប្រមាណ ដែលបានជឿព្រះដ៏ពិត តែសូមកុំគ្រាន់តែជឿ តាមខ្ញុំ តែចូរគិតពិចារណាវិញ ។ បើរបស់ទាំងនេះ មិនកើតពីព្រះ តើកើតដូចម្ដេចវិញ?  នេះហើយដែលហៅថា ជំនឿគឺជឿ ឬសង្ឃឹមទៅលើអ្វី ដែលមើលមិនឃើញ ប៉ុន្ដែយើងអាច ធ្វើការពិចារណាខ្លះៗ ដែលកើតឡើងជុំវិញរឿងនោះ។ ឧទាហរណ៍៖ ប្រសិនបើខ្ញុំជាមនុស្សដែលមើលទៅដូច ជាមនុស្សក្រតោកយ៉ាក ខោមិនខោ អាវមិនអាវ ហើយខ្ញុំបានស្រែកប្រាប់ហ្វូងមនុស្សថា នៅផ្ទះខ្ញុំមានលុយច្រើនណាស់ បើអ្នកណាចង់បាន សូមមកតាមខ្ញុំ ទៅផ្ទះខ្ញុំមានចម្ងាយ ប្រហែល១គីឡូម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះ ក្នុងឧទាហរណ៍នេះ ប្រហែលទាល់តែមនុស្ស ដែលក្រតោកយ៉ាក ជាងខ្ញុំ ទើបប្រហែលគេប្រថុយដើរតាមខ្ញុំ ឬក៏ឥតមានម្នាក់សោះផងក៏មិនដឹង។ ចំណែកឯព្រះយេស៊ូវ ក៏ជាមនុស្ស បែបតោកយ៉ាក ណាស់ដែរ បើប្រៀបធៀបទៅអ្នក ដែលមានប្រជាប្រីណ៍ ល្បីៗនោះ។ ឥឡូវនេះព្រះបន្ទូល នៃព្រះយេស៊ូវ បានស្រែកអំពាវនាវ ដល់មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ លើសាកលលោកទាំងមូលថា៖ ចូរមកតាមខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឱ្យ ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដល់អ្នករាល់គ្នា នេះមិនមែន និយាយពីរឿងលុយកាក់ទេ ព្រះយេស៊ូវ មិនបានសន្យាថា ឱ្យលុយកាក់ មាសប្រាក់នោះទេ ហើយមើលទៅទ្រង់ក៏ហាក់ដូចជាក្រ តោកយ៉ាកណាស់ផងផ្នែកលុយកាក់ ប៉ុន្ដែទ្រង់បាន សន្យាប្រទាន ជីវិតអស់កល្ប ហើយទីបញ្ចប់ទ្រង់បានបញ្ជាក់ច្បាស់ណាស់ថា ទ្រង់មានជីវិតមិនស្លាប់មែន គឺទ្រង់បានសុគតតែបីថ្ងៃទេ ហើយទ្រង់បានរស់ឡើងវិញ យាងទៅស្ថានសួគ៍ ហើយគង់នៅអស់កល្បជានិច្ចផង។ ជឿឬមិនជឿ សម្រេចលើ មនុស្សម្នាក់ៗដែលឮ បើមិនជឿក៏ឥតមានខានបង់អ្វីទេ តែបើជឿវិញនោះ នោះនឹងចំណេញយ៉ាងធំ គឺបានរស់ ដោយមាន ជីវិតអស់កល្ប រស់ដោយសង្ឈឹម រស់ដោយមិន ខ្លាចសេចក្ដីស្លាប់ រស់ដោយមានន័យ រស់ដោយយល់អំពីជីវិត គឺរស់ដើម្បីរស់បន្ដ មិនមែន ដើម្បីរង់ចាំថ្ងៃស្លាប់ទៅវិញនោះទេ។  សូមព្រះប្រទានពរ នូវជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចដល់បងប្អូន។  

 Date: 1/30/15 Scripture:  1Cor. 13:4-8  សេចក្តី​ស្រឡាញ់  ចូរស្ដាប់ព្រះបន្ទូល ហើយប្រពឹត្ដតាម។ ការចេះព្រះបន្ទូលជាការល្អ តែបើចេះហើយ មិនអនុវត្ដទេ នោះជាការឥតប្រយោជន៍ទទេ។  យ៉ាកុប២៖២២-២៤,  ២២ ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ព្រះបន្ទូល​ទៅ កុំ​ឲ្យ​គ្រាន់​តែ​ស្តាប់​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​បញ្ឆោត​ខ្លួន ​វិញ​នោះ​ឡើយ ២៣ ដ្បិត​បើ​អ្នក​ណា​ស្តាប់​ព្រះបន្ទូល​ហើយ តែ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​តាម អ្នក​នោះ​ធៀប​ដូច ​ជា​មនុស្ស ​ដែល​ឆ្លុះ​មុខ​ក្នុង​កញ្ចក់  ២៤ អ្នក​នោះ​គ្រាន់​តែ​មើល​ខ្លួន រួច​ចេញ​បាត់​ទៅ ហើយ​ក៏​ភ្លេច​ពី​បែប​ភាព​ខ្លួន​ជា​យ៉ាង​ណា​ភ្លាម។           ១កូរិនថូស ១៣៖៤-៨     ៤ឯ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​តែង​តែ​អត់ធ្មត់ ហើយ​ក៏​សប្បុរស សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ​មិន​ចេះ​ឈ្នានីស មិន​ចេះ​អួត​ខ្លួន ក៏​មិន​ដែល​មាន​ចិត្ត​ធំ​ផង ៥ មិន​ដែល​ប្រព្រឹត្ត ​បែប​មិន​គួរ​សម មិន​ដែល​រក ​ប្រយោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន មិន​រហ័ស​ខឹង មិន​ប្រកាន់​ទោស ៦ មិន​ដែល​អរ​ សប្បាយ​ចំពោះ ​សេចក្តី​ទុច្ចរិត​ឡើយ គឺ​អរ​សប្បាយ ​តែ​នឹង​សេចក្តី ​ស្មោះត្រង់​វិញ ៧ ក៏​គ្រប​បាំង​ទាំង​អស់ ជឿ​ទាំង​អស់ សង្ឃឹម​ទាំង​អស់ ហើយ​ទ្រាំ​ទ្រ​ទាំង​អស់  ៨ រីឯ​ការ​អធិប្បាយ នោះ​នឹង​ត្រូវ​បាត់​ទៅ ការ​និយាយ​ ភាសា​ដទៃ​ នឹង​ត្រូវ​ឈប់ ហើយ​ចំណេះ ​ក៏​ត្រូវ​សាបសូន្យ ​ទៅ​ដែរ តែ​ឯ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ មិន​ដែល​ផុត​ឡើយ ។  សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះ មិនមែននិយាយ អំពីអារម្មណ៍ សេ្នហារវាងស្រីនឹងប្រុសនោះទេ ប៉ុន្ដែវាជាអត្ថន័យ នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ពិត គឺជាការអនុវត្ដន៍ ឬជា សកម្មភាព របស់សេចក្ដីស្រឡាញ់ មិនមែនគ្រាន់តែ ជាអារម្មណ៍ទេ។ អត្ថបទព្រះបន្ទូលក្នុងខ៤ និងខ៥ ខាងលើ យើងអាចនិយាយ ជាសម្រាយថា៖ ៤ឯ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់ ​តែង​តែទ្រាំទ្រ អត់ធ្មត់ គ្រប់ទាំងការលំបាក គ្រប់យ៉ាង ហើយក៏មានចិត្ដ ទូលាយល្អផង មិនមានគំនិត រុកគួន គំនុំសងសឹក ពាក្យផ្លែផ្កា មិនចេះអួតខ្លួន គឺមិននិយាយ ដើម្បីលើកកំពស់ខ្លួន ដើម្បីឱ្យគេសរសើរ មិនមានចិត្ដធំ គឺមិនមើលងាយ ឬរំលោភសិទ្ធិគេ ៥មិនប្រព្រឹត្ដឈ្លើយ ព្រហ៊ើន កោងកាច មិនគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន មិនប្រកាន់កំហុស គឺមិនមើលឃើញតែកំហុសគេ គឺមិននិយាយដើមគេ (មានមនុស្សខ្លះឱ្យតែឆ្គងចិត្ដខ្លួន គឺគេខុស ហើយមិនល្អដូចខ្លួនទេ)។ ប្រសិន បើយើងលើកយក តែកំហឹងមួយមុខ មកបកស្រាយ យើងឃើញថា អ្នកដែលមានកំហឹង នោះមិនត្រឹមតែធើ្វឱ្យ អ្នកដែលពាក់ព័ន្ធនោះ ធុញទ្រាន់ពិបាកទ្រាំ ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែអ្នកនោះ ធ្វើបាបខ្លួនឯង លើសទៅទៀតផង ព្រោះនៅពេល ដែលគេឡប់ទៅផ្ទះ សំរាកលក់អស់ហើយ អ្នកខឹងនោះ មិនទាន់បានសំរាកទេ ព្រោះនៅខឹងនៅឡើយ ហើយកំហឹងនេះ នៅតែបន្ដឆេះទៅទៀត យូរទៅបានស្ងបបន្ដិត តែនៅពេលឃើញគេ ជាថ្មី គំនុំនោះក៏ចាប់ឆេះជាថ្មីឡើងវិញ នេះគឺជាការ ធ្វើបានខ្លួនឯងយ៉ាងសំបើម។ មនុស្សតែងតែ មានពេលត្រូវខឹង មិនមែនខឹង ជាប្រចាំនោះទេ តែបើរៀនអត់ខឹង បាននោះជាការ ប្រសើរបំផុត។  អ្នកដែលខឹងច្រើន ច្រើនតែនិយាយថា គេធ្វើឱ្យខឹង ប៉ុន្ដែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ កំហឹងនាំឱ្យខូចសុភាព ទាំងផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ដ អារម្មណ៍ នឹងផ្លូវព្រលឹងផងដែរ។ ដូច្នេះបើមិនបានអនុវត្ដន៍ នូវផ្នែកនៃ សេចក្ដីស្រឡាញ់ណាមួយ វានឹងនាំ ឱ្យយើងមានការពិបាក ជាមិនខានឡើយ។          សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះ ត្រូវនៅជាប់ ជាមួយយើងរហូត ទៅដល់ ស្ថានសួគ៍ ហើយនឹងបន្ដ ទៅទៀត ដល់អស់កល្បជានិច្ចផង។ ចូរខំប្រឹង ទាំងអស់គ្នាឡើង ដើម្បីថែរក្សា សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះ ឱ្យគង់វង់ នៅក្នុងយើងម្នាក់ៗ ដើម្បីដល់ផ្ដល់ សិរី ល្អដល់ព្រះអម្ចាស់នៃយើង។  សូមព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ជួយចម្រើនកម្លាំង អស់លោក បងប្អូន។  

សូមអាននៅ៖  http://www.cambodiancc.org/index.php/articles/147-t17

  នៅលើលោកនេះ គ្មានសម្ដីមនុស្សអ្នកប្រាជ្ញ ឬសាសនាណា ហ៊ានធានា អះអាងថ្បាស់លាស់ ដូចជាព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះឡើយ។ គម្ពីរយ៉ូហាន ៦៖៣៥-៤០៣៥ ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលថា ខ្ញុំជានំបុ័ងជីវិត អ្នកណាដែលមកឯខ្ញុំ នោះនឹងមិនឃ្លានទៀតឡើយ ហើយអ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ ក៏មិនត្រូវស្រេកដែរ ៣៦ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នារួចហើយថា អ្នករាល់គ្នាបានឃើញខ្ញុំ តែមិនជឿទេ ៣៧ អស់អ្នកណាដែលព្រះវរបិតាប្រទានមកខ្ញុំ នោះនឹងមកឯខ្ញុំ ហើយអ្នកណាដែលមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំក៏មិនដែលចោលទៅក្រៅឡើយ ៣៨ ពីព្រោះខ្ញុំបានចុះពីស្ថានសួគ៌មក មិនមែននឹងធ្វើតាមចិត្តខ្ញុំទេ គឺតាមបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវិញ ដែលទ្រង់ចាត់ឲ្យខ្ញុំមក ៣៩ ឯបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតា ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមក នោះគឺមិនចង់ឲ្យខ្ញុំបាត់អ្នកណា ក្នុងគ្រប់អស់ទាំងមនុស្ស ដែលទ្រង់ប្រទានមកខ្ញុំនោះឡើយ គឺទ្រង់ចង់ឲ្យខ្ញុំប្រោសទាំងអស់ឲ្យរស់ឡើង នៅថ្ងៃចុងបំផុតវិញ ៤០ នេះហើយជាបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតាខ្ញុំ គឺឲ្យអស់អ្នកណាដែលឃើញព្រះរាជបុត្រា ហើយក៏ជឿដល់ទ្រង់ បានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកនោះរស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងបំផុត។ាំសម្ដីបែបខាងលើនេះ មនុស្សធម្មតាមិនអាច និយាយបែបនេះបានទេ។ នេះជាព្រះបន្ទូលធានា អះអាង ឱ្យមនុស្ស ដែលជឿដល់ទ្រង់ នោះបាន រស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់ ជាពិតបា្រកដ។មួយជីវិតនេះ គ្មានអ្វីប្រសើរជាង បានទទួលព្រះបន្ទូល ជឿដល់ព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីបានជីវិតដ៏រស់នៅ អស់កល្បនោះទេ។

  10/05/14 ការយល់ច្រឡំ  ការច្រឡំយ៉ាងធំមួយ ដែលអាចនាំមក នូវមហន្ដរាយ ដល់ព្រលឹង គឹការដែលយល់ច្រឡំថា ព្រះយេស៊ូវ ទើបនឹងកើត ក្រោយសាសនាធំៗទាំងឡាយ។ កំណើតព្រះគ្រិស្ទគឺទើបនិងចាប់ផ្ដើម ពីគ្រិស្ទសករាជ គឺទើបនិងបាន ជាង២០០០ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ គឺទ្រង់មិនអាចជាព្រះដែលបង្កើត ស្ថានសួគ៍និងផែនដីបានឡើយ ការនេះបានធ្វើ ឱយពួកផារ៉ាស៊ី ជាគ្រូនៃសាសន៍យូដា យល់ច្រឡំ ធ្វើឱយអ្នកកាន់ សាសនាដទៃទៀតក៏ច្រឡំ ខ្ញុំក៏បានច្រឡំ ជាច្រើនឆ្នាំ ហើយប្រឆាំង និងពួកគ្រិស្ទាន អស់ជាច្រើនឆ្នាំ មិនព្រមជឿថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះទេ ព្រោះកើតក្រោយព្រះពុទ្ធដល់ទៅជាង ៥០០ឆ្នាំ ឯណោះ។  តាមពិតកំណើតព្រះយេស៊ូវគ្រិស្ទ  គឺគ្រាន់ជាការយោនយក កំណើតជាមនុស្ស របស់ព្រះដ៏ពិតប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ជាព្រះ ដែលមាន ព្រះជន្មរស់ តាំងពីអស់កល្ប ទ្រង់គ្រាន់តែចុះមក ចាប់កំណើតជាមនុស្ស ដើម្បីបា្រស្រ័យទាក់ទង ពន្យល់មនុស្ស អំពីនគរស្ថានសួគ៍ និងជួយសង្រ្គោះ មនុស្សដើម្បីឱ្យបានទៅដល់ទីនោះប៉ុណ្ណោះ។  នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ យ៉ូហាន ជំពូក១ ពីខ១ ដល់ ៥ ១ កាល​ដើម​ដំបូង​មាន​ព្រះបន្ទូល ព្រះបន្ទូល​ក៏​គង់​នៅ​ជា​មួយនឹង​ព្រះ ហើយ​ព្រះបន្ទូល​នោះ​ឯង​ជា​ព្រះ ២ ទ្រង់​គង់​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ តាំង​អំពី​ដើម​មក ៣ គ្រប់​របស់​ទាំង​អស់​បាន​កើត​មក​ដោយសារ​ទ្រង់ ហើយ​ក្នុង​បណ្តា​របស់​ដែល​បាន​បង្កើត​មក​ទាំង​ប៉ុន្មាន នោះ​គ្មាន​អ្វី​ណា​មួយ​កើត​មក​ក្រៅ​ពី​ទ្រង់​ឡើយ ៤ នៅ​ក្នុង​ទ្រង់​មាន​ជីវិត ហើយ​ជីវិត​នោះ​ជា​ពន្លឺ​នៃ​មនុស្ស​លោក ៥ពន្លឺ​នោះ​ក៏​ភ្លឺ​មក​ក្នុង​សេចក្តី​ងងឹត តែ​សេចក្តី​ងងឹត​យល់​មិន​ដល់​ពន្លឺ​ទេ។ ព្រះបន្ទូលនៅទីនេះ គឺសំដៅទៅលើ តួអង្គព្រះយេស៊ូវនេះឯង ហើយព្រះបន្ទូលនេះទៀតសោត ក៏មានន៍យថាព្រះធម៍ ឬ ធម្ម ដែលមាននៅក្នុងពាក្យថា ធម្មជាតិ គឺជាតិកំណើត ទាំងឡាយណាដែលកើតឡើង ដោយសារព្រះធម៍ ឬព្រះធម្ម គឺសំដៅលើព្រះបន្ទូលនេះឯង ព្រោះព្រះយេស៌ូវ ទ្រង់បង្កើតរបស់សព្វសារពើ ដោយសារទ្រង់ កាលពី ទ្រង់នៅ ឯស្ថានសួគ៍ជាព្រះបន្ទូលនៅឡើយ។ សូមបញ្ជាក់ថា ធម៌នៅទីនេះមិនមែនជាធម៌របស់ព្រះពុទ្ធទេ។ ម្យ៉ាងទៀត មនុស្សក៏ពុំអាចរាប់បញ្ជូល ថាជាធម្មជាតិដែរ ព្រោះមនុស្សបានបង្កើតឡើង ក្នុងភាពពិសេសដូចជាអង្គព្រះ ដោយទ្រង់ផ្លុំបញ្ចូលដង្ហើមទ្រង់ ដែលរស់ឡើងជាព្រលឹងមនុស្សសព្វថ្ថៃ ទ្រង់ពុំបានផ្លុំដង្ហើមទ្រង់ចូលក្នុង ពពួកធម្មជាតិទេ។  សូមព្រះទ្រង់ប្រទានពរ  

For the first eight years of my life, my family attended a Baptist church. So every Sunday I crafted felt cutouts of Jonah, Moses and David, sang about the walls of Jericho crumbling down and acted out stories of Jesus and his many miracles. Although I liked all of these activities, I most enjoyed learning about Jesus. I suppose that's good, since he is the Savior of the World. He just seemed like such a nice guy -- always helping people and smiling and blessing children. And while I might not have entirely understood why he had to die, I knew it was for a good reason. As a child, I liked this version of Jesus. But now that I'm an adult, I find him somewhat boring and irrelevant. People are amazing -- every single one of us. Take my wife, for example. We've known each other for nearly four years now -- first as co-workers, then as friends, then as a couple and now as spouses. Throughout this time, I've continually gotten to know her. I've learned more about her interests and preferences, her history and upbringing, her hopes and dreams, her humor and feelings. Her personality is incredibly deep. Sometimes I feel like I've only scratched the surface. Even after four years I don't fully know this woman. And I never will. Until the day I die, I'll be getting to know my wife. Sometimes we forget that Jesus is a real person. He's not a felt cutout. He's not a two dimensional drawing. He's a flesh and blood, living and breathing, sweating and coughing, eating and sleeping human. But many of us -- me included -- fix our images of Jesus around the time we step out of childhood. Our ideas of him are tied down to this basic understanding. It's no wonder we dismiss him as boring and irrelevant. Because as an adult, that storybook version of him is hollow and unrelatable. He's stuffy. He's nice. He's a flat character without an ounce of personality. Jesus's personality is anything but flat. He's shocking and radical and even hilarious. We all know Jesus performed his first public miracle by turning water into wine (180 gallons of it). But have we ever stopped to consider what it says about him? Jesus isn't a stodgy stiff, but joyful and generous and fun -- the sort of guy who might not be welcome in some churches today. Most of us have heard about the woman at the well. But do we recognize the implications of this story? Not only did Jesus enter Samaria, a region avoided by Jews, but he spoke to a Samaritan woman -- an action that broke every cultural stereotype and prejudice. Jesus doesn't care about societal dos and don'ts. He rejects all forms of discrimination, even if doing so makes him look bad. Then there's the time Jesus disguised himself to some of his followers who were heading to Emmaus, an interaction filled with subtlety and humor. And, of course, there are the episodes of Jesus clearing the temple with a homemade whip. What made Jesus so upset? Manmade religion -- the barriers religious leaders created to keep people from reaching God. It's no surprise we ignore the complexities of Jesus's personality. It requires reading beyond the words, putting yourself into the stories. And it's hard to translate a 2,000 year-old book to today's world. But let's give it a shot -- and tell me if you think I'm wrong. In these four snapshots, we see Jesus showing up to a party with a ridiculous amount of alcohol, hanging out with people rejected by religious folks, pulling a cunning prank on his friends and raging at church leaders who make people feel like they need to get their act in order before walking through the church doors. Perhaps it's time we tossed the felt cutout of Jesus and started treating him as a real person with a real personality. With fresh eyes, let's give him a look. I don't think we'll be disappointed. This article originally appeared at PaulPerkins.com.

  Date: 5/12/2014  តើអ្នកណាជាអ្នកបង្កើតមនុស្សមក?  ប្រសិនបើយើងឆ្លើយថា ឱពុកមា្ដយបង្កើត យើងនោះវាមានបញ្ហាខ្លះ ដូចជា សំនួរសួរថា តើអ្នកណា ជាអ្នកបង្កើត ឱពុកមា្ដយ ដើមគេបង្អស់នោះ? ។ ម្យ៉ាងទៀត មានឱពុកមា្ដយខ្លះ ចង់បានកូននិងគេ តែឥតមានកូនទេ បើឱពុកមា្ដយ ចេះបង្កើតកូនមែននោះ គួរតែបង្កើតឱ្យបានគ្រប់គ្នា ចំណែកអ្នកខ្លះទៀត ឥតចង់បានកូនទេ តែកូនចេះ កើតមកបន្ដគ្នា បញ្ឈប់មិនបាន។ ម៉្យាងទៀតឱពុកមា្ដយ មិនចេះ ដាក់ដៃជើង, ភ្នែកច្រមុះ, ខួរក្បាល និងប្រព័ន្ធ សរសៃ បា្រសាទ បេះដូង សរសៃឈាម និងអវៈយវៈ ប្រទាក់គ្នា រវីមរវាម តែមានសណ្ដាប់ធ្នាប់យ៉ាងអស្ចារ្យ បើនិយាយពី ឱពុកម្ដាយវិញ គាត់មិនបានដឹងថា ខ្លួនធ្វើអ្វីទេ (បើអ្នកដែលជា ឱពុកម្ដាយ ទើបដឹង ការនេះ ពិតប្រាកដ)។ ដូច្នេះគឺព្រះទេ ជាអ្នកធ្វើឱយការ ទាំងអស់ នេះបានកើតឡើង ព្រះបង្កើតរបស់មក ឱយរបស់នោះ បង្កើត កូនចៅវា     បន្ដទៀត ទាំងមនុស្ស សត្វ ព្រមទាំង រុក្ខជាតិ ផងទាំងពួង យើងដឹងការ ទាំងអស់នេះបាន ដោយសារ ព្រះបន្ទូល នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ របស់គ្រិស្ទាន។ ចំណេះចេះដឹង របស់មនុស្ស មានកម្រិត ទៅតាម ការខំប្រឹងរបស់ខ្លួន និងទៅតាមខួរ ដែលព្រះ បានកម្រិតឱយ។ បើមនុស្ស រៀនបើកឡាន នោះចេះតែបើកទេ បើមនុស្ស ចង់ចេះ ជួសជុលឡាន ត្រូវរៀន ពីសៀវភៅ ដែល ប្រាប់ពីគ្រឿង ម៉ាស៊ីន និងរបៀប វាទាក់ទងគ្នា និងដើរយ៉ាង ដូចម្ដេច? បើចង់ដឹងពីជីវិត ឱយច្បាស់ មនុស្សត្រូវតែរៀន បន្ថែម ដែលមានកត់ត្រាទុក ក្នុងព្រះគម្ពីរ ដោយព្រះដែល បានបង្កើតមនុស្សមក។ បើមនុស្ស មិនស្គាល់ជិវិតខ្លួន ឱយច្បាស់ទេ នោះមនុស្ស មានអាយុខ្លីណាស់ គឺយ៉ាងចើ្រនបាន ១២០ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះដោយឥតប្រកែកបានទេ ដូចអ្នក ដែលចេះបើកបរ ឡាន តែមិនចេះ ជួសជុលដូច្នោះដែរ តែឡានខូចហើយ គឺធ្វើអ្វី ក៏មិនកើតដែរ សូម្បីតែ ចុះរុញវា ឱយទៅមុខបាន ក៏គ្មានន័យ អ្វីដែរ។ ការស្គាល់ព្រះ ដែលបង្កើតខ្លួន ជាការសំខាន់ជាងអ្វី ទាំងអស់ ក្នុងជីវិតមនុស្សម្នាក់ៗ។  កាលពីជាង៣០ឆ្នាំមុន ខ្ញុំបានច្រឡំថា ហេតុដូចម្ដចបានជាថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះ បើព្រះយេស៊ូកើតក្រោយព្រះពុទ្ធ ដល់ទៅ ជាង៥០០ឆ្នាំ ឯប៉ុណ្ណោះនោះ?។ តែតាមពិតព្រះ យេស៊ូវ មានតាំងពីមុន កំណើតផែនដីម្លេះ ព្រោះទ្រង់ហើយ ជាអ្នកបង្កើតផ្ទៃមេឃ ផែនដី និងរបស់ សព្វសារពើរលើផែនដីផង។ ទ្រង់បានយាងចុះ ពីស្កានសួគ៌ មកកើតលើផែនដី ក្នុងសម័យគ្រិសករាជ (កាលពី២០០០ឆ្នាំមុន)នេះ គឺដើម្បី ពន្យល់មនុស្ស ឱយបានយល់ពីនគរព្រះ បង្ហាញថា ទ្រង់ជាព្រះដ៏ពិត ព្រោះគ្រប់ ទាំងព្រះបន្ទូលទ្រង់ គឺពិតទាំងអស់, មួយទៀតគឺទ្រង់យាង មកដើម្បីសុគត ជំនួសបាបរបស់មនុស្ស ដែលនាំឱ្យស្លាប់ តែមនុស្សណា ដែលចង់រស់ នោះគឺត្រូវតែជឿ ដល់ព្រះយេស៊ូវ ព្រោះទ្រង់ ជាព្រះ ដែលបានសុគត ជួសមនុស្ស ឱ្យរួចពីបាប។ ប៉ុន្ដែមនុស្សគ្រប់គ្នាក៏នៅតែមាន សេរីភាពរបស់ខ្លួន ក្នុងការជ្រើសរើស ផ្លូវរបស់ខ្លួន ទៅអនាគតជាតិ ប៉ុន្ដែមានតែផ្លូវ របស់ព្រះទេ ដែលពិតប្រាកដ ព្រោះមានភ័ស្ដតាងត្រឹមត្រូវ ក្រៅពីនេះ គឺគ្រាន់តែជាយោបល់ របស់មនុស្ស ដើម្បីកំសាន្ដចិត្ដគ្នាប៉ុណ្ណោះ ព្រោះគ្មានភ័ស្ដតាងណាមួយបញ្ជាក់ឱ្យច្បាស់ទាល់តែសោះ។   មនុស្សគួរ តែស្វែងយល់ បន្ថែមអំពីព្រះ ដើម្បីឱយ បានយល់អំពីជីវិតរបស់ខ្លួនដែលមានតម្លៃហួសប្រមាណ ហើយដែលអាចរស់នៅ អស់កល្បជានិច្ចផង។ កុំជឿ លើការបង្រៀន របស់មនុស្សដូចគ្នាឡើយ ព្រោះគេមិនស្គាល់ ជីវិតមនុស្ស ដូចជាព្រះទេ ដែលទ្រង់ បានបង្កើតមនុស្សមក នោះឡើយ ព្រោះទ្រង់ ដឹងគ្រប់ទាំងសរសៃសក់ នៅលើក្បាល របស់ មនុស្សមា្នក់ៗ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ លោកុប្បត្ដ ១៖២៦ ទ្រង់​ក៏​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា ចូរ​យើង​ធ្វើ​មនុស្សឲ្យ​ដូច​ជា​រូប​យើង ឲ្យ​មាន​ភាព​ដូច​យើង ហើយ​ឲ្យ​មាន​អំណាច​លើ​ត្រី​សមុទ្រ សត្វ​ហើរ​លើ​អាកាស និង​សត្វ​ជើង​៤​ដែល​នៅ​លើ​ផែនដី​ទាំង​មូល ព្រម​ទាំង​សត្វ​លូន​វារ​ដែល​វារ​នៅ​លើ​ផែនដី​ផង  យើងខ្ញុំនិងមានអំណរណាស់ ដើម្បីជួយពន្យល់ បងប្អូនអំពីព្រះ បើបងប្អូន មានសំនួរ  ព្រោះរឿងជីវិតនិងរឿងព្រះជារឿងអាថ៎កំបាំងណាស់។ សូមព្រះទ្រង់ប្រទានពរ... www.cambodiancc.org  

TOP TEN PREDICTIONS FOR THE COMING YEAR With all the problems the World is facing, it can be unsettling to the mind.  Today, I will share with you ten predictions that are true! 1.  The Bible will still have all the answers. 2.  Prayer will still be the most powerful thing on earth.  3. The Holy Spirit will still move.    4. God will still honor the praises of His people.   5. There will still be God-anointed preaching.    6. There will still be singing of praise to God. 7. God will still pour out blessings upon His people. 8. There will still be room at the Cross.  9. Jesus will still love you. 10. Jesus will still save the lost when they come to Him. Isn't it great To Remember Who Is Really In Control, and that: "The Word of the Lord endures forever."   (1 Peter 1:25) I hope you found this encouraging!  I sure did. Sometimes we needthe reminder of just "WHO" is really in control..... Till the nets are full, keep on fishing! Bill Hawkins